അമൃതം [AK] 463

വിവേക്: i ലൗ യൗ അമൃത

അമൃത: എന്നെ അത്രയ്ക് ഇഷ്ടമാണോ

വിവേക്: അതേ

അമൃത: മുമ്പ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞോരാൾ മുകളിൽ ബോധമില്ലാതെ കിടപ്പുണ്ട്

വിവേക്: അവനെ പോലെ ഒരു നാറി അല്ല ഞാൻ നിന്നെ പൊന്നു പൊലെ നോക്കും നിനക്ക് വേണ്ടത് എല്ലാം തരും

അമൃത: ഞാൻ വിശ്വസിച്ചോട്ടെ എന്നെ ചതിക്കില്ലല്ലോ.

വിവേക്: ഒരിക്കലും ഇല്ല നീ എൻ്റെ കൂടെ നിന്നാൽ മതി

അതു പറഞ്ഞു അവളെ അവൻ കെട്ടി പിടിച്ചു അവളും കെട്ടി പിടിച്ചു അപ്പോള് അവളുടെ കണ്ണുകൾ മുകളിലെ ഫസൽ കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ നോക്കി അവള് അവിടെ നോക്കി പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ശേഷം വീണ്ടും അവർ ചുണ്ടുകൾ നുകരാൻ തുടങ്ങി വളരെ നേരം അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ മധുരം അവൻ ഊമ്പി വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. കുറച്ചു നേരം ആ പ്രവർത്തി കഴിഞ്ഞു അവളുടെ മുഖത്ത് എല്ലാം മാറി മാറി ഉമ്മ വെക്കാൻ തുടങ്ങി അവൾ ഇതെല്ലാം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . ഈ പ്രാവശ്യം വിവേക് വേദനിപ്പിച്ചു അമർത്തുന്നത്തിന് പകരം അവളുടെ ഒരു മുലയിൽ വിവേകിൻ്റെ കൈകൾ മെല്ലെ അമർന്നു. അത് മെല്ലെ മെല്ലെ ഞെരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു പിടിച്ചു കിടന്നു
മെല്ലെ അവൻ അവളുടെ നൈറ്റി തോൾ വഴി ഊരി തുടങ്ങി അവളുടെ വെളുത്ത് സുന്ദരമായ തോളിലൂടെ അവൻ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ഓടിക്ക്കുവാൻ തുടങ്ങി. അവൻ മെല്ലെ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.

വിവേക്: മോളെ ഇവിടെ വെച്ചു വേണോ അതോ മുറിയിൽ വെച്ചു മതിയോ

അമൃത: ഞാൻ കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ മതി രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുന്ന ആ പട്ടിയ്ക് ചിലപ്പോ ഹാർട്ട് അറ്റാക്ക് വരും

വിവേക്: എന്നാല് നിൻ്റെ ഇഷ്ടം