അനാമികയും രേവതിയും [M D V] 480

“അതിനൊന്നും അരുണേട്ടൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല…മാധവേട്ടാ അതിനെ ചൊല്ലിയാണ് ഇടക്കെല്ലാം വഴക്കു ഇവിടെ ഉണ്ടാകുന്നത്..”

“അനുമോളെ.. എന്നോട് ഇത് പറഞ്ഞത് എന്തിനാണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായില്ല..”

“അത് ഞാൻ പറയാം മാധവേട്ടാ..ഒത്തിരി സ്വപ്നങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് ഞാൻ അരുണേട്ടന് മായുള്ള വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചത്….

ജാതകത്തിൽ ചില ദോഷങ്ങൾ ഉള്ളത്കൊണ്ട്..
25 വയസിൽ ആണ് എന്റെ വിവാഹം നടക്കു എന്ന് ജ്യോൽസ്യൻ പറഞ്ഞത്.
കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ എനിക്കെന്റെ അച്ഛനെ പേടിച്ചു പ്രേമിക്കാൻ ഒന്നും പറ്റിയില്ല.
അങ്ങനെ എന്റെ വികാരങ്ങൾ ഇത്രയും ഞാൻ മൂടിവെച്ചു.

എല്ലാത്തിനും പകരമായി കല്യാണം കഴിയാൻ വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു. എന്നെ കെട്ടുന്ന പയ്യന് എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ പൂർത്തീകരിക്കുമെന്ന ആഗ്രഹവും ആയി ജീവിച്ചു.

ഇപ്പൊ അതും പോയി
എന്റെ സ്വപ്ങ്ങളിലെ ദാമ്പത്യം എനിക്ക് അരുണേട്ടനിലൂടെ കിട്ടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല..
എനിക്ക് ഒരു തവണയെങ്കിലും അതിപ്പോ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ടായാലും ശെരിക്കുമുള്ള ദാമ്പത്യസുഖം അറിയണം മാധവേട്ടാ..”

എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം പൂത്തിരികൾ ഒരുമിച്ചു കത്തിയപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. പക്ഷെ ഒരു ദിവസം മാത്രം സുഖിപിച്ചുകൊണ്ട് അനാമിക എന്നോട് മാറി നിൽക്കാൻ പറയുമോ എന്ന് എനിക്ക് പേടിയുണ്ടായിരുന്നു.

എന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ പോലെ..എന്റെ ബീജം എന്നും അവളുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിറക്കാൻ ആണ് എന്റെ ഉള്ളിലും ആഗ്രഹം.

ഞാൻ അനാമികയോട് ചോദിച്ചു “ഞാനിപ്പോൾ എന്താണ് ചെയേണ്ടത്”.

“മാധവേട്ടാ എന്റെ സ്കൂളിലെ ഒരു മാഷിന് എന്നോട് നല്ല താല്പര്യമാണ്, അയാൾ ഈയിടെ എന്നോട് ഈ ആഗ്രഹം പ്രകിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്..പക്ഷെ എനിക്ക് തെറ്റ് ചെയ്യാനൊരു മടി”

“മോളെ നിയന്താണീ പറയുന്നത്”

“അതെ മാധവേട്ടാ..ഞാനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ..പാതിവൃതയായ ഭാര്യയായി കുടുംബിനി ആയി ജീവിതം തീർക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ.”

“ഒരേ ഒരു തവണ മാത്രം എനിക്കൊന്നു സുഖിക്കണം എന്ന് തോന്നുന്നത് അത്ര വലിയ തെറ്റാണോ മാധവേട്ടാ”

“തെറ്റാണോ ശെരിയാണോ എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ മറ്റൊരാളെ ഒരു പക്ഷെ നിന്നെ ബ്ലാക്ക് മെയിൽ ചെയ്താലോ മറ്റോ കുടുംബം തകരും..അത് വേണോ മോളെ”

“അയ്യോ അത്രക്കൊന്നും ഞാൻ ആലോചിച്ചില്ല, ആലോചിച്ചാൽ ശെരിയാണ് മാധവേട്ടൻ പറഞ്ഞത്.”

“ഞാൻ ഇനി എന്ത് ചെയ്യും”

“മോളെ ഈ കുടുംബത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ 4 ചുവരുകൾ ക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങണം പുറത്തേക്കു അത് പോയാൽ ആകെ പുലിവാലാകും.”

“അതെ മാധവേട്ടാ.എനിക്ക് മനസിലായി..മാധവേട്ടനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചോട്ടെ….ഈ ഇരുട്ടിൽ ഒരു നിമിഷം എന്നെ ഭാര്യയായി കാണാമോ..” അനാമിക വിതുമ്പികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അനുമോളെ…കരയാതെ..സമാധാനിക്കു..”