❤️അനന്തഭദ്രം 10❤️ [രാജാ] 722

“”അനന്തു ഭദ്രയെയും കൂട്ടി കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നോളു… ശരത് പുറത്ത് വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്….””

അവശയായ ഭദ്രയേയും താങ്ങിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ നടന്നു…… ദിവാകരന്റെ മൃതദേഹത്തിനരികിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഭദ്രയൊന്ന് നിന്നു….ഒരു വേള അയാളെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ പിന്നെയും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി….

“”സങ്കടപ്പെടേണ്ട ഭദ്ര… അയാൾ ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ ഫലം,, അത് അയാളെയും കൊണ്ട് പോയി എന്ന് കരുതിയാൽ മതി….””

ശേഖർ സാറിന്റെയാ വാക്കുകൾ ശരിയാണെന്ന് അവൾക്കും തോന്നി കാണണം… കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ അവൾ എന്നെ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു….

“”അനന്തേട്ടാ എനിക്ക്…… എനിക്ക് എന്തോ പോലെ തോന്നുന്നു….ത… തല ചുറ്റുന്നുണ്ട്…..””

പൊടുന്നനെ അത് പറഞ്ഞ ഭദ്ര പതിയെ എന്റെ പിടുത്തത്തിൽ നിന്നും ഊർന്ന് താഴേക്ക് വീഴാൻ പോയി….അവളുടെ കാലുകൾ കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….ഞാൻ ഭദ്രയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചു…….കണ്ണുകൾ പാതി അടഞ്ഞും തുറന്നും കൊണ്ടിരുന്നു… അവളുടെ ശരീരമാകെ തളർന്ന പോലെ….ഒരു വല്ലാത്ത തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു ഭദ്രയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച എന്റെ കൈകളിൽ…

“”ഭദ്ര….ഭദ്ര… നിനക്കെന്താ പറ്റിയേ….കണ്ണ് തുറക്ക്….കണ്ണ് തുറക്ക് മോളെ…..””

എന്റെ ദേഹത്ത് അമർന്നിരുന്ന ഭദ്രയുടെ കൈകളുടെ പിടുത്തം പതിയെ അയയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു….എന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ശേഖർ സാറും ശരത്തും ഓടി വന്നു…..ഭദ്ര ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ ഭയന്നു….