അനന്തം,അജ്ഞാതം,അവർണ്ണനീയം [Aman] 136

ഒരിഞ്ചു പോലും അനങ്ങാനും ഒച്ചവെക്കാനും സാധിക്കാതെ അയാളുടെ ബലിഷ്ഠമായ ശരീരത്തിനുള്ളിൽ കിടന്ന് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ എരിപൊരികൊണ്ടു. ഞാൻ ഇടംകണ്ണിട്ട് അമ്മയുടെ സീറ്റിലേക്ക് നോക്കി.. ഒന്നും കാണാൻ വയ്യ.. കണ്ണിൽകുത്തിയാൽ പോലും കാണാൻ വയ്യാത്ത ഇരുട്ടാണ് ഇപ്പോളും ബസ്സിൽ.. ഒരിറ്റു ശ്വാസത്തിനായി ഞാനൊന്നുകൂടോന്നു പിടഞ്ഞു… തലകറങ്ങുന്നതായി തോന്നി…പതിയെ എൻ്റെ ബോധം മറയാൻ തുടങ്ങി…

അധികനേരമൊന്നും അബോധാവസ്ഥയിൽ കിടക്കേണ്ടി വന്നില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. ബോധംതെളിയുമ്പോൾ സ്റ്റീരിയോയിലൂടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന പാട്ടിന്റെ ബാക്കി അപ്പോളും പാടിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ നാവ് എന്റെ കവിളിനെയും കഴുത്തിനേയുമൊക്കെ നക്കിത്തുടക്കുകയായിരുന്നു. അതിന്റെ തണുപ്പേറ്റാവണം ഞാൻ വീണ്ടുമുണർന്നത്.. മുലകളിലും അടിവയറ്റിലുമൊക്കെ അസഹ്യമായ കുളിരനുഭവപ്പെടുന്നു… അപ്പോഴാണ് പരിപൂർണ നഗ്‌നയായാണ് സീറ്റിലിരിക്കുന്നതെന്നുള്ള നടക്കുന്ന സത്യം ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നത്…. !! ബോധംകേട്ടുകിടക്കുന്നതിനിടെ പാന്റിയും ബ്രായുമടക്കം എന്റെ എല്ലാ വസ്ത്രങ്ങളും അയാൾ ഊരിയെടുത്തിരിക്കുന്നു… ഞാനാകെ സ്തബ്ധയായി.. അമ്മയടക്കം ഏഴെട്ട് പേർ യാത്രക്കാരായുള്ള ബസ്സിൽ ഞാനിതാ പിറന്നപടി സീറ്റിലിരിക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്താലോ കർട്ടനൊന്നു മാറ്റിയാലോ കാണുന്ന കാഴ്ചയോർത്ത് ആ തണുപ്പിലും ഞാൻ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞാനെന്റെ മുലകളിൽ കൈപിണച്ച് കുനിഞ്ഞിരുന്നു.. തണുപ്പും ഭയവും ലജ്ജാഭാരവുമൊക്കെ ചേർന്ന് എന്റെ ദേഹം മരവിച്ചൊരവസ്ഥയിലെത്തിയിരുന്നു.

അയാളെന്നെ ബലമായി സീറ്റിൽ ചാരി ഇരുത്തി..