അനസൂയ [Krish] 561

അന്ന് വക്കീലിനെ കാണാൻ പോയ ഭരത് തിരിച്ചുവന്നത് വളരെ വൈകിയാണ്.

മുഖത്ത് സന്തോഷം ഒന്നുമില്ല.
“എന്തുപറ്റി ഭരതേട്ടാ?”
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
“എന്തു പറ്റാൻ! ഈ വക്കീലുകളൊക്കെ നമ്മുടെ പൈസ വിഴുങ്ങാൻ മാത്രം ഇരിക്കുകയാണ്. കേസ് തീരണമെന്ന് അവർക്കും കൂടി വേണ്ടേ ഒരു താത്പര്യം? അതെങ്ങനെ, കേസ് തീർന്നാൽ പിന്നെ അവർക്ക് വരുമാനം എവിടെ നിന്നു കിട്ടും?”

മുമ്പൊരു സ്ഥലം വാങ്ങിയതിന്റെ കേസ് അനന്തമായി നീളുന്നതിന്റെ കോപമാണ് ഭരതേട്ടനെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
അവൾ അയാളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
“സാരമില്ല ഏട്ടാ. ചീത്ത സമയം ഒരുപാട് കാലം നീണ്ടുനിൽക്കില്ല. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ എല്ലാം ശരിയാകും.”
ഭരത് അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അതാണ് ആകെയുള്ള ഒരു പ്രതീക്ഷ.”
പിന്നെ അയാൾ എണീറ്റു റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പോകുമ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു, “അനു നീ കുറച്ചു തണുത്ത വെള്ളവും ഒരു ഗ്ലാസും പിന്നെ കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുത്തു വെക്ക്. ഞാനൊന്ന് കുളിച്ചു വരട്ടെ. ഒരു നാലെണ്ണം വിട്ടില്ലെങ്കിൽ ഒരു സമാധാനവും വരില്ല.”
അനസൂയ തലയാട്ടി.
പെട്ടെന്ന് അവൾക്ക് ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർമ്മ വന്നു.
‘ഭരത് എന്ത് ചെയ്യുന്നു? ഇന്ന് മദ്യപാനം ഒന്നുമില്ലേ?’
ഇന്ന് മദ്യപാനം ഉണ്ട്. അത് ഫാരിസ് അറിഞ്ഞാൽ…
തണുത്ത വെള്ളവും ഗ്ലാസും പിന്നെ ഒരു പാത്രത്തിൽ മീൻ വറുത്തതും കൊണ്ടുപോയി ഹാളിൽ വയ്ക്കുമ്പോൾ അനസൂയയുടെ കൈകൾ വിറച്ചു.

അടുക്കളയിൽ ഓരോരോ പണികൾ ചെയ്യുമ്പോഴും അനസൂയക്ക് പരിഭ്രമം മാറിയില്ല. വല്ലാത്ത ഒരു അനുഭവം തന്നെയും കാത്ത് എവിടെയോ ഒളിഞ്ഞു നിൽപ്പുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി താനിതുവരെ അറിയാത്ത എന്തോ ഒന്ന് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കാൻ പോകുന്നു എന്ന് ഒരു തോന്നൽ.
അതെന്താണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നുവെങ്കിലും അതിനെപ്പറ്റി ഓർത്ത് അതിനെ അംഗീകരിക്കാൻ അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ല.
തന്റെ ഫോണിലേക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ എത്തിനോക്കി.
ഒരു തവണ നോക്കുമ്പോഴും ‘ഫാരിസ് ‘കോളിംഗ്’ എന്ന് സ്ക്രീനിൽ തെളിയുന്നതായി അവൾ സങ്കൽപ്പിച്ചു. ധൈര്യം വല്ലാതെ ചോർന്നു പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ ഫോൺ സൈലൻറ് മോഡിൽ ഇട്ടു.