അനസൂയ [Krish] 561

ഹൈദരലിയുടെ ഭീമാകാരശരീരം അവളുടെ ഓർമ്മകളെ ഭയപ്പെടുത്തി.
അനിതയെക്കാൾ സൗന്ദര്യത്തിൽ ഒരുപാട് മുന്നിലാണ് താൻ. തന്നെക്കൊണ്ട് എന്തും ചെയ്യിക്കാൻ ഹൈദരലി തയ്യാറാകും.
അനിതയെ കൊണ്ട് വായകൊണ്ട് മാത്രമേ അയാൾ ചെയ്യിച്ചുള്ളൂ. തൻറെ അടുക്കൽ അതുമാത്രമാവില്ല.
ഓർക്കുംതോറും അനസൂയയുടെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറി.
സൗന്ദര്യം ഒരു ശാപമായി തോന്നിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്.
എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തണം. ആത്മഹത്യ അല്ലാതെ എന്തെങ്കിലും വഴി. അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഭരത് ഫോണിൽ ആരോടോ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് അവൾ കേട്ടു.
“മനുഷ്യനിവിടെ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാ അഞ്ചു പൈസ സമ്പാദിക്കുന്നത്. അപ്പോഴാണ് അവൻറെ അമ്മയുടെ ഡൊണേഷൻ. ഒന്ന് പോടാ മൈതാണ്ടി. പൈസ ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി.”

തൻറെ കയ്യിൽ നിന്നും 3 ലക്ഷം രൂപ പോയി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എല്ലാം തീർന്നു എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. ആരോട് ചോദിക്കും.

വൈകുന്നേരം അനസൂയ സണ്ണിയെ വിളിച്ചു.
“സണ്ണി എനിക്ക് കുറച്ച് പൈസ വേണമായിരുന്നു. എന്തേലുമൊക്കെ ഉണ്ടോ?”
രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്നതാ അനു… എന്ത് ഊരാകുടുക്കിലാ താൻ പോയി ചാടിയത്?”
“അതൊക്കെയുണ്ട്.”
“ഞാനിപ്പോ കുറച്ച് ടൈറ്റിൽ ആണ്.”
“എനിക്കറിയാം. അന്ന് ട്രീറ്റ് തരാത്തത് കൊണ്ടല്ലേ ഇത്ര ടൈറ്റ് ഒക്കെ.”
അനസൂയ മെല്ലെ ചോദിച്ചു.
“അതൊക്കെ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഉണ്ടല്ലേ. സന്തോഷം.”
“സ്കോച്ച് ഒന്നും ഇവിടെയില്ല. ചായയും സ്നാക്സും വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ ഉണ്ടാക്കാം.”
“എൻറെ കൂടെ ഇരിക്കുമോ.”
“ഈയാഴ്ച ഭരതട്ടേൻ തിരുവനന്തപുരം പോകുന്നുണ്ട്. രാവിലെ പോയാൽ രാത്രിയിലെ ട്രെയിനിലെ വരൂ.”
“എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.”
“വിശ്വസിച്ചോളൂ. സണ്ണിയെ എനിക്കും വിശ്വസിക്കാം എന്ന വാക്ക് തരണം.”
“ഞാനന്നു പറഞ്ഞതല്ലേ. രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാൻ എന്നെ കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ആരും. ആട്ടെ എന്താണ് സ്നാക്സായി ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നത്.”
“എന്താ സണ്ണിക്ക് വേണ്ടത്?”
“അനുവിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് എന്ത് കിട്ടിയാലും ഞാൻ ഹാപ്പി ആകും.”
“സണ്ണി ഹാപ്പിയായാൽ എനിക്കെന്താ ഗുണം.”
“അനു ഏതു കുടുക്കിൽ ആയാലും ഞാൻ രക്ഷിക്കും. അതുപോരെ.”
“അത്രയൊക്കെ വേണോ. ഒരു ട്രീറ്റിന് ഇത്രയൊക്കെ വിലയോ.”
“തിരുവനന്തപുരം ട്രെയിൻ അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അല്ലേ ഇവിടെ എത്തുകയുള്ളൂ? പരിപാടി നമുക്ക് വൈകിട്ട് ആയാലോ.”
അനസൂയയുടെ ഉള്ളൊന്നു കിടുങ്ങി. സണ്ണിയുടെ ഉദ്ദേശം എന്താണെന്ന് അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ബോധ്യമായി.
“അയ്യോ അത് വേണ്ട. കുട്ടികളൊക്കെ ഉണ്ടാകും ഇവിടെ.”
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളു. വൈകിട്ട് ആയാൽ ആരും കാണില്ല.”
“ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ …”
“ആരും കാണാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം.”
“വേണ്ട സണ്ണി അതൊക്കെ പ്രശ്നമാകും. എനിക്ക് പേടിയാ.”
“ഒക്കെ; എന്നാ വേണ്ട. ആട്ടെ കാശ് എപ്പോഴാ വേണ്ടത്?”
“എത്ര പെട്ടെന്ന് ആയാലും കുഴപ്പമില്ല.”
“ഞാൻ അക്കൗണ്ട് ഒന്ന് പരിശോധിക്കട്ടെ. എന്നിട്ട് പറയാം.”
“ആയിക്കോട്ടെ.”
“അനുവിന് ഒരു പ്രശ്നം വരുമ്പോൾ അത് നമുക്കൊക്കെ വിഷമം ഉള്ള കാര്യമാണ്. പക്ഷേ അപ്പോൾ അനു നമ്മളെ ഓർക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതൊരു സന്തോഷമാണ്.”
“സണ്ണിച്ചൻ ഒക്കെ ഉള്ളതാണ് ഒരു സമാധാനം.”
“അനു ഒട്ടും പേടിക്കേണ്ട ഞാനുണ്ട് കൂടെ.”