അനസൂയ [Krish] 561

സണ്ണി അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ ചിരിക്കുന്നത്?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“താനിങ്ങനെ കട്ടിലിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ വേറെ എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു.”
“എന്താ അത്?”
“അത് ഞാൻ പറയുന്നില്ല.”
“പറയ്. ഞാൻ കേൾക്കട്ടെ.”
“പറഞ്ഞാൽ ആരെങ്കിലും കേൾക്കുമോന്നാ.”
“ഇവിടെയിപ്പോ ആരു കേൾക്കാനാ?”

സണ്ണി വാതിൽക്കൽ പോയി പുറത്തേക്ക് നോക്കി. പിന്നെ അത് മെല്ലെ അടച്ചു.
അനസൂയ ചെറുതായൊന്ന് ഭയന്നു.
“എന്തിനാ വാതിൽ അടയ്ക്കുന്നത്?”
“പെട്ടെന്ന് ആരെങ്കിലും വന്ന കണ്ടാൽ… ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് സംശയിക്കാൻ ഒരു ചാൻസ് കൊടുക്കണോ?”
“എന്നാൽ നമുക്ക് പുറത്തിരിക്കാം.”
അനസൂയ എണീറ്റു.
“താൻ അവിടെ ഇരിക്കടോ. ചായ ഇതാ റെഡിയായി.”
സണ്ണി ചായ രണ്ട് കപ്പിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. ഒരു കപ്പ് അവൾക്കു കൊടുത്തു. അനസൂയ നിന്നുകൊണ്ട് ചായ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“താൻ ഇവിടെ ഇരിക്കടോ.”
സണ്ണി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുത്തി.
സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടുകൂടിയുള്ള അവൻറെ പിടുത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എങ്കിലും അവൾ പുറമേ കാണിച്ചില്ല. മെല്ലെ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. സണ്ണിയും തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു.
“എങ്ങനെയുണ്ട് ചായ?”
അയാൾ ചോദിച്ചു
“കൊള്ളാം.”
“ഇതാണ് അനുവിന് എൻറെ വക ട്രീറ്റ്.”
“ട്രീറ്റോ അതെന്തിനാ?”
“എനിക്ക് ട്രീറ്റ് തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പറ്റിച്ചതല്ലേ. അതിനുപകരം എൻറെ വക ട്രീറ്റ്.”
“ഞാൻ ട്രീറ്റ് തരും പറ്റിച്ചതൊന്നുമല്ല.”
“ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് ചിലപ്പോൾ നിനക്ക് കംഫർട്ട് ആവില്ല അല്ലേ.”
“കുറച്ച് പ്രോബ്ലം ഉണ്ട് എന്നാലും സാരമില്ല. വാക്ക് തന്നതല്ലേ.”
“എന്നാൽ ഇവിടെ ആക്കാം.”
“ഇവിടെയോ?”
“അത് ഇവിടെ ഈ റൂമിൽ. ഞാനും താനും മാത്രം.”
“അയ്യടാ കള്ളാ. എന്നിട്ട് എന്താ പ്ലാൻ?”
“ചായ കുടിക്കാം. കുറച്ച് സ്നാക്സും . ഇഷ്ടപ്പെട്ട സ്നാക്സ് എല്ലാം ഉണ്ടാകും. പിന്നെ…”
“പിന്നെ എന്താ?”
“പിന്നെ മനസ്സ് തുറന്ന് നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും സംസാരിക്കാനൊരു അവസരം.”
“എന്താ ഇത്ര തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ?”
“അനുവിന് എന്നോട് പറയാൻ ഒന്നുമില്ലേ?”
“അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നുമില്ല; പക്ഷേ ഞാൻ മിണ്ടാതിരിക്കുകയൊന്നുമില്ല.”
“എന്നാപ്പിന്നെ അനു ഒരു ദിവസം പറ. അന്ന് ഞാൻ ഈ റൂം റെഡിയാക്കാം.”
“ഇതൊരു മണിയറയാക്കാൻ ആണോ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”
അനസൂയ കളിയാക്കിയാണ് ചോദിച്ചത്.
അത് കേട്ട് പക്ഷേ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
“അനു ഒന്ന് യെസ് പറഞ്ഞാൽ മതി; ഇത് ഞാനൊരു മണിയറയാക്കാം.”
“അയ്യടാ; ആ പൂതി മനസ്സിൽ ഇരുന്നോട്ടെ.”
“ശരി. മനസ്സിൽ വച്ചിരിക്കുന്നു.”
സംസാരത്തിനിടയിൽ സണ്ണിയും താനും ഇരിക്കുന്ന അകലം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ചായ കുടിച്ചു തീർത്ത് എണീറ്റു. അധിക സമയം കട്ടിലിൽ അയാളുടെ കൂടെ ഇരിക്കുന്നത് നല്ലതല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“നമുക്ക് പുറത്തേക്കിരിക്കാം.”
അവൾ നിർദ്ദേശിച്ചു. സണ്ണി തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.
“അനു, ഒരു നിമിഷം.”
അവൾ വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ അയാൾ പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു.
അവൾ നിന്നു. തന്റെ ചായകപ്പ് മേശമേൽ വെച്ച് സണ്ണി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
“ഞാൻ…” സണ്ണി ഒന്ന് പരുങ്ങി. “ഞാൻ അനുവിനെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കട്ടെ?”
അനസൂയ അമ്പരന്നു
“എന്താ?”
താൻ കേട്ടത് തന്നെയാണോ അയാൾ ചോദിച്ചത് എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി
“അനുവിനെ ഞാൻ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചോട്ടെ?”
അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു
“എന്തിന്? എന്താ സണ്ണിയുടെ മനസ്സിൽ?”
“ഇഷ്ടംകൊണ്ടാ, പ്ലീസ്…”
അനസൂയ തല ഇരുവശത്തേക്കും അനക്കി
“അതുവേണ്ട സണ്ണി; ശരിയാവില്ല.”
“ഓകെ. ശരി ഞാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല.”
അയാൾ പറഞ്ഞു.
“അടുത്ത തവണ തരുമോ?”
അനസൂയക്ക് കൈകാലുകൾ വിറക്കുന്ന പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു.
“സണ്ണി ഇതൊന്നുമല്ല ഞാൻ… എന്താ പറയാ…”
“അനു… അനു പേടിക്കേണ്ട തനിക്ക് ദോഷമുള്ള ഒന്നും ഞാൻ ചെയ്യില്ല.”
“ഞാൻ… നമുക്ക് പുറത്തേക്കിരിക്കാം സണ്ണി പ്ലീസ്…”
അവൾ വാതിൽ തുറന്ന് പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ഓഫീസിൽ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
സണ്ണി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് പുറത്തേക്ക് വന്നത്.
അവളുടെ എതിരെയുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്ന് അയാൾ മന്ദഹസിച്ചു
“ഞാൻ ബോറായോ?”
അയാൾ ചോദിച്ചു
“ലേശം.” അവൾ ചിരിച്ചു. “പക്ഷേ ഞാനും ലേശം ബോറായി അല്ലേ?”
“ഇല്ല… താൻ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി.”
അയാൾ ചിരിച്ചു.
അവളും.