അനസൂയ [Krish] 561

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അനസൂയ എണീറ്റത് ഒരു മൃതശരീരം പോലെയാണ്. ഏതു നിമിഷവും ഹൈദർ അലി വരും എന്ന തോന്നൽ അവളെ ഒരു ജീവച്ഛവമാക്കി മാറ്റി.
എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞ് ഭരതേട്ടന്റെ കാലിൽ വീഴുക മാത്രമായിരുന്നു അവൾ കണ്ട ഏക പോംവഴി. അതിനാകട്ടെ, അവളുടെ മനസ്സവളെ അനുവദിച്ചുമില്ല. ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടയിൽപ്പെട്ട പോലെ അവൾ ഇരുന്ന് നീറിപ്പുകഞ്ഞു.

ഒരുപാട് ആലോചിച്ചും പ്രാർത്ഥിച്ചും സമയം കളഞ്ഞശേഷം അവൾ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി.
വായ കൊണ്ട് ചെയ്തുകൊടുക്കാം. ആദ്യത്തെ തവണ അങ്ങനെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ ആയിരിക്കണേ എന്ന് അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

മുറിയിൽ സാധനങ്ങൾ അടുക്കി വയ്ക്കുമ്പോൾ തന്റെ ഹെൽത്ത് കാർഡ് താഴെ വീണു കിടക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
അതുവെക്കാൻ അലമാരയുടെ ഷെൽഫ് തുറന്നപ്പോൾ അതിൽ ഒരു പൊതി അവൾ കണ്ടു.
അതു തുറന്നു നോക്കിയ അനസൂയയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
രണ്ടായിരത്തിന്റെ നോട്ടുകൾ കെട്ടുകളായി വെച്ചിരിക്കുന്നു. നാല് കെട്ടുകൾ.
പെട്ടെന്ന് കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചു. അനസൂയ ഞെട്ടി.
ഹൈദർ അലി വന്നു കഴിഞ്ഞു.

ധൃതിയിൽ നോട്ടുകെട്ട് അലമാരയിൽ തിരിച്ചുവച്ച് അവൾ ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു.

അനസൂയയെ കണ്ട് ഹൈദരലിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. ഇരയെ കാണുന്ന വേട്ടമൃഗത്തെ പോലെ.
“അകത്തേക്ക് ഇരിക്കൂ.”
അനസൂയ അയാളെ ക്ഷണിച്ചു.
അകത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തന്റെ ദേഹമാകെ അളന്ന് എടുക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ വർദ്ധിച്ചു. കൈകൾ വിറച്ചു. എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് അവൾക്കൊരു എത്തും പിടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ തൊട്ട് ഇപ്പോഴും അവിടെ വേദനിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ അനിതയെ അവൾ ഓർത്തു. മൂത്രമൊഴിച്ചു കഴുകാത്തതിന്റെ മണമുള്ള ഹൈദരലിയുടെ ലിംഗം വായിൽ എടുക്കുന്നതിനെ പറ്റിയും അവൾ ഓർത്തു.
“എന്തുപറ്റി അനസൂയ? എന്താ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്നത്? ഇവിടെ വന്നിരിക്കു.”
ഹൈദരലി പറഞ്ഞു.
അനസൂയ പേടിയോടെ അയാളെ നോക്കി.
“ഞാൻ …. ഞാൻ കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം.”
“അതൊന്നും വേണ്ട മോളെ. എനിക്ക് കുറച്ച് ധൃതിയുണ്ട് വേഗം പോണം.”
അയാളുടെ ധൃതി കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ ചെറിയൊരു പ്രത്യാശ തോന്നി. സമയമില്ലെങ്കിൽ അയാൾ ചിലപ്പോൾ ഒന്നിനും നിൽക്കാതെ വേഗം പോയേക്കും. അവൾ വിചാരിച്ചു.
“എന്നുകരുതി കാശില്ലാതെ ഞാൻ പോകുന്നില്ല ട്ടോ.”
അവളുടെ മനസ്സ് വായിച്ചതുപോലെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
അനസൂയ അയാളെ തുറിച്ചുനോക്കി.
ഹൈദരാലി അവളെ കൈമാടി വിളിച്ചു.
“ഇവിടെ വാടി പെങ്കാെച്ചെ, ഇവിടെ വന്നിരിക്ക്. നമുക്ക് സംസാരിക്കാം.”
സോഫയിൽ കൈ തട്ടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ ‘വാടി’ വിളിയിൽ തന്നെ അനസൂയ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. എന്താെരു അധികാരസ്വരം! അയാൾ രണ്ടും കൽപ്പിച്ചാണ് വന്നതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
ആദ്യം അയാൾ തന്നെ അവിടെയിരുത്തും; പിന്നെ തറയിൽ ഇരുത്തും. പിന്നെ അയാൾ പാന്റിന്റെ സിബ്ബഴിക്കും. സുന്നത്ത് കഴിച്ച അയാളുടെ ലിംഗം തന്റെ വായിലേക്ക് തള്ളി കയറ്റും. ഒന്നും മിണ്ടാൻ ആവാതെ താൻ പ്രതിമ പാേലെ ഇരിക്കുമ്പോൾ അയാൾ തന്റെ തലയിൽ പിടിച്ച് മുന്നോട്ടും പിറകോട്ടും ബലമായി ചലിപ്പിച്ച് രസിക്കും. അയാളുടെ കഴുകാത്ത വൃത്തികെട്ട സാധനം തൻറെ വായിലേക്ക് തൊണ്ട വരെ ഇറങ്ങും. തന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കും, അവസാനം തൻറെ തൊണ്ടവേദനിച്ച് താൻ ‘മതി, മതി’ എന്ന് കരയുമ്പോൾ അയാൾ തന്നെയും കൊണ്ട് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടക്കും. അവിടെ വെച്ച് തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അയാൾ കീറിക്കളയും. പിന്നെ ഒരു ചെന്നായയെപ്പാേലെ തൻെറ മേൽ ചാടി വീഴും. ആർത്തിയോടെ തന്നെ ഭോഗിക്കും. മതിവരുവോളം.
അനസൂയയുടെ കാലുകൾ വേരുറച്ച പോലെ തറയിൽ അമർന്നു നിന്നു.
“അനസൂയ ഇവിടെ വരൂ.”
ഹൈദരലി പിന്നെയും പറഞ്ഞു. ഇത്തവണ കൂടുതൽ ശാന്തമായ സ്വരത്തിലാണ്.
ചിന്തയിൽ നിന്ന് ഉണർന്ന അനസൂയ പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഭർത്താവിൻറെ അലമാരയിൽ കണ്ട നോട്ടുകെട്ടുകളെ പറ്റി ഓർത്തു.
“ഞാനിതാ വരുന്നു.”
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നു. അലമാരയിൽ നിന്ന് പൈസ എടുത്ത് ഒന്നുകൂടി പരിശോധിച്ചു. ഒരുപാടുണ്ട്, രണ്ടായിരത്തിന്റെ നോട്ടുകൾ.
നാല് കെട്ടുകൾ. ഒരു കെട്ടിൽ 50 എണ്ണം.
മൂന്നേക്കാൽ ലക്ഷം രൂപയാണ് ഹൈദരാലിക്ക് കൊടുക്കാനുള്ളത്.
അലമാരയിൽ നിന്ന് മൂന്ന് കെട്ടുകൾ അവൾ എടുത്തു.