അനസൂയ [Krish] 561

അതും ഒരു തവണയൊന്നുമല്ല. മുന്നേക്കാൽ ലക്ഷം രൂപക്ക് പകരമായി മൂന്ന് തവണ ഹൈദരാലിക്ക തന്നെ ഈ ബെഡ്ഡിലിട്ട്…
അനസൂയ വെറുപ്പോടെ തല കുലുക്കി.
താൻ ചെയ്തത് വളരെ ശരിയായ കാര്യമാണ്.
അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഭരത് വസ്ത്രം ധരിച്ച് പുറത്തേക്കു പോയി. അനസൂയ കുട്ടികളെ സ്കൂളിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ട് അരമണിക്കൂർ കഴിയുമ്പോഴേക്കും അയാൾ തിരിച്ചു വന്നു. അയാളുടെ കാറിന് പിറകിൽ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ജനലിലൂടെ ആ കാഴ്ച കണ്ട് അനസൂയ ഭയന്നുവിറച്ചു.
“ഈശ്വരാ!”
അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു.
ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഭരത് പോലീസിൽ പരാതി കാെടുക്കുമെന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ല.
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് കോളിംഗ് ബെൽ ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ വീണ്ടും ഞെട്ടി.
ഏതു നിമിഷവും എന്തും സംഭവിക്കും എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
കോളിംഗ് ബെൽ വീണ്ടും അടിച്ചു.
വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ഹൃദയം പടപടാ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മുമ്പിൽ ഭരതേട്ടൻ നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അയാൾക്ക് പിറകിൽ കാക്കി വേഷം ധരിച്ച ഒരാൾ. അയാളുടെ മുഖം കണ്ട് പണ്ടെവിടെയോ കണ്ടു മറന്നത് പോലെ തോന്നി.
“ഇത് അനസൂയ അല്ലേ?”
പോലീസുകാരൻ ചോദിച്ചു.
അനസൂയ കണ്ണുമിഴിച്ച് അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി.
“അ… അതെ…”
ഒരു നിമിഷം ഇതൊരു പരീക്ഷണമാണോ എന്ന് വരെ അവൾ ആലോചിച്ചു.
“അകത്തേക്ക് വാ ഫാരിസ്.”
ഭരത് അയാളെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
ആഗതനാവട്ടെ അനസൂയയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. അയാൾ പെട്ടെന്ന് തലതിരിച്ച് ഫാരിസിനെ നോക്കി.
“എടോ ഇതാണോ തൻറെ ഭാര്യ?”
“അതെ അറിയുമോ?”
“ഹ! എന്ത് ചോദ്യം? ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് അല്ലേ പഠിച്ചത്? അനസൂയക്ക് എന്നെ ഓർമ്മയുണ്ടോ?”
അനസൂയയെ നോക്കി കൊണ്ടാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്. അനസൂയ ശ്രമപ്പെട്ട് ആലോചിച്ചു.
“ഹൈസ്കൂളിലാണോ? ഫാരിസ് എന്നാണോ പേര് പറഞ്ഞത്?”
ചോദിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അയാളുടെ നെഞ്ചിലെ നെയിം പ്ലേറ്റിൽ പതിഞ്ഞു.
ഫാരിസ് മുഹമ്മദ്.
അവൾ കണ്ടു.
“അതെ, ഞാൻ തന്നെയാടോ ഫാരിസ് എന്തൊരു അത്ഭുതം വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല. എത്രയോ കാലം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഇപ്പോൾ കാണുന്നത്. അതും ഇങ്ങനെ ഒരു അവസരത്തിൽ!”