അനസൂയ [Krish] 561

അല്പം കഴിഞ്ഞ് പരമവും ശേഖരനും തത്രപ്പെട്ട് ഓടി വന്നു.
“ശേഖരൻ എൻറെ കൂടെ വാ; കുറച്ചു ചോദിക്കട്ടെ.”
ഹാരിസ് അയാളെയും കൂട്ടി മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് പോയി.
പരമു പേടിയോടെ അനസൂയയും ഭരതിനേയും മാറിമാറി നോക്കി.
അനസൂയക്ക് വിഷമം തോന്നി.
“പരമുച്ചേട്ടൻ വിഷമിക്കേണ്ട.” അവൾ പറഞ്ഞു. “ഒന്നും ചെയ്യില്ല.”
“അനസൂയ അടുക്കളയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ.”
ഭരത് കർക്കശമായി പറഞ്ഞു.
താൻ പരമുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് ഭരതിന് ഇഷ്ടമായില്ലെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
അവൾ തലകുലുക്കി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
പരമു ദയനീയമായി അവളെ നോക്കി.
ഫാരിസിനെ കണ്ട് ഭയന്നു വിറച്ച് നിൽക്കുകയാണ് അയാൾ.
ഒരു തെറ്റും അയാൾ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് അറിയാവുന്ന രണ്ട് വ്യക്തികളെ ഈ ലോകത്തുള്ളൂ.
ഒന്ന് താനും പിന്നെ അയാളും.
രണ്ടുപേർക്കും അത് വേറൊരാളെ പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റില്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഫാരിസ് പരമുവിനെയും മുകളിലേക്ക് വിളിച്ചു.
അനസൂയ അങ്ങോട്ട് എത്തിനോക്കി.
ദയനീയമായി വിറച്ചു കൊണ്ടാണ് പരമു മുകളിലേക്ക് ഗോവണി കയറിപ്പോയത്.

15 മിനിറ്റെങ്കിലും കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ശേഖരനും പരമുവും താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയത്.
“ഇപ്പൊ പൊയ്ക്കോ. നാളെ രാവിലെ സ്റ്റേഷനിൽ വരണം.”
ഫാരിസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
രണ്ടുപേരും ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ തലയാട്ടി. പേടിച്ചരണ്ട് ഇപ്പോൾ താഴെ വീഴും എന്ന മട്ടിലാണ് രണ്ടുപേരുടെയും നിൽപ്പ്.
“രണ്ടുപേരെയും എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്. രണ്ടിൽ ഒരാളാവും എന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്. ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം. നിങ്ങളിൽ ഒരാൾ മാത്രമേ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോവുകയുള്ളൂ.” ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അനസൂയ ഞെട്ടി.