അനസൂയ [Krish] 561

ഫാരിസ് പാേയിക്കഴിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് പഴയപോലെ ആകാൻ കുറെ സമയമെടുത്തു.
തന്റെ മോഷണം പിടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അയാളത് ഭരതേട്ടനോട് പറയുമോ? അതോ അയാൾ തന്നെ സഹായിക്കാൻ തയ്യാറാവുമാേ? തന്നോട് ഉള്ളതിനേക്കാൾ അയാൾക്ക് സൗഹൃദം ഭരതേട്ടനോടാണ് എന്ന കാര്യത്തിൽ അവൾക്കു ഉറപ്പായിരുന്നു.

ഫാരിസിൽ നിന്നും ഭരതേട്ടൻ എല്ലാം അറിയുന്നതിന് മുമ്പ് താൻ തന്നെ എല്ലാം അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞാലോ എന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചു. അതാണ് തൻറെ മുമ്പിലുള്ള ആകെ ഒരു വഴി.
അവൾ തീരുമാനിച്ചു.
അന്ന് വൈകുന്നേരം ഭരത് വന്നപ്പോൾ അവൾ അയാളോട് കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ കുട്ടികൾ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ സംസാരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. കുട്ടികളുടെ മുമ്പിൽ വച്ച് അയാൾ തന്റെ മേൽ കൈവെച്ചാലാേ?

ഭക്ഷണശേഷം കുട്ടികൾ അവരുടെ റൂമിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അനസൂയ അതൊരു അവസരമായി കണ്ടു. മെല്ലെ അവൾ ഭരതിന്റെ അടുത്ത് ബെഡിൽ പോയിരുന്നു. അയാൾ മൊബൈലിൽ എന്തോ വായിച്ചു കൊണ്ട് കിടക്കുകയാണ്.
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് വാ തുറക്കാനായില്ല.
എങ്ങനെ പറയും? എങ്ങനെ തുടങ്ങും?
അവൾക്ക് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
കുറച്ചുദിവസം മുമ്പ് ഭരതിൽ നിന്നും കിട്ടിയ അടി അവൾ ഓർത്തു. അതിൻറെ നാലുമടങ്ങ് അടിയും താെഴിയുമായിരിക്കും തന്റെ കള്ളത്തരങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ കിട്ടുക.
ഇല്ല അതൊരിക്കലും പാടില്ല. താൻ ആയിട്ട് ഒന്നും പറയാൻ പോകുന്നില്ല. അനസൂയ ദൃഢ നിശ്ചയമെടുത്തു.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു വൈകുന്നേരം ഫാരിസ് വീണ്ടും ഭരതിനെ സന്ദർശിച്ചു. ഭരത് വീട്ടിലെത്തി വസ്ത്രം പോലും മാറിയിരുന്നില്ല. അപ്പോഴാണ് ഫാരിസിന്റെ ഫോൺ വന്നത്.
അവർ ലിവിങ് റൂമിൽ സംസാരിച്ച് ഉറക്കെച്ചിരിക്കുന്നത് അനസൂയ കേട്ടു. അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ അനസൂയക്ക് മനസ്സ് വന്നില്ല. പക്ഷേ അപ്പോഴാണ് ഭരതേട്ടൻ ചായ ആവശ്യപ്പെട്ടത്.
“ചായ വേണ്ട. തണുത്തത് എന്തെങ്കിലും മതി.”
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അനസൂയ രണ്ടു ഗ്ലാസ് നാരങ്ങ വെള്ളം ഉണ്ടാക്കി ഒരു ട്രേയിൽ വെച്ച് അങ്ങോട്ട് ചെന്നു. ഫാരിസിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ അവൾക്ക് മടി തോന്നി. പ്രത്യേകിച്ചും ഭരതേട്ടന്റെ മുന്നിൽവച്ച്.
ഭരതേട്ടൻ തൻറെ പ്രോപ്പർട്ടി ഡിസ്പ്യൂട്ടിന്റെ കാര്യങ്ങൾ വിസ്തരിച്ച് പറയുകയാണ്. ഫാരിസിന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും അയാളിലേക്കാണ്. ഭാഗ്യം എന്ന് വിചാരിച്ച് അനസൂയ വേഗം ഗ്ലാസുകൾ രണ്ടും അവർക്കു മുന്നിൽ വച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
ഒരു പ്രശ്നത്തിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപ്പെട്ട പോലെയാണ് അടുക്കളയിലെത്തിയപ്പോൾ അനസൂയക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അടുക്കള വാതിൽക്കൽ ഒരു മുട്ട് കേട്ടു. നോക്കുമ്പോൾ അതാ നിൽക്കുന്നു ഫാരിസ്.
“എന്താടോ ഒരു മൈൻഡ് ഇല്ലാതെ?”
അയാൾ ചോദിച്ചു.
മറുപടി പറയാൻ തുടങ്ങിയ അനസൂയ അയാൾ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ട് തന്റെ വാക്കുകൾ വിഴുങ്ങി. അവളുടെ തൊട്ടുമുന്നിൽ എത്തി അയാൾ നിന്നു.
“എന്താണെടി ഒരു പിണക്കം പോലെ?”
അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
അനസൂയ ഒരു വശത്തേക്ക് മാറി.
പക്ഷേ ഫാരിസ് അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
“അനസൂയ എന്തെങ്കിലും പറയെടാേ…”
അനസൂയ ഞെട്ടിപ്പോയി.
“എന്ത്… എന്തു പറയാൻ? എനിക്കൊരു പിണക്കവുമില്ല.”
അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ അവൾ പണിപ്പെട്ടു.
“പിന്നെന്താ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ഇങ്ങനെ മാറിക്കളയുന്നത്?”
അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ചുകൊണ്ടാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്. ആദ്യം അതിനെ പ്രതികരിക്കണോ അതോ അയാളുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയണോ എന്ന് അനസൂയക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ അവളെ കൗണ്ടർ ടോപ്പിലേക്ക് ചേർത്ത് അമർത്തി അയാൾ വീണ്ടും മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസ്സിലായി അയാളുടെ ഉദ്ദേശം ശാരീരികമായി അവളെ വിരട്ടുകയാണെന്ന്.
“എന്താ ചെയ്യുന്നത് ഫാരിസ്? മാറിനിൽക്ക്!”
അവൾ അയാളെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷേ ദുർബലമായ അവളുടെ ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ടുള്ള തള്ള് അയാളെ ഒട്ടും ഏശിയില്ല.
“നല്ല ശക്തിയിൽ തള്ളെടോ!” ഫാരിസ് ചിരിച്ചു. “ഇതെന്താ കുട്ടികളെപ്പോലെ?”
“എന്താ ഫാരിസിന്റെ ഉദ്ദേശം? സ്ഥലം മറന്നു പെരുമാറരുത് ഫാരിസേ.”
കർക്കശമായാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.
“സ്ഥലം മറന്നൊന്നും അല്ല ഞാൻ പെരുമാറുന്നത്. ആക്ച്വലി അനസൂയ ഒരു കാര്യം മറക്കരുത്. ഞാൻ പോലീസും താൻ തീഫും ആണ്. അല്ലേ?”
അനസൂയ അയാളെ തുറിച്ചുനോക്കി.
“അതുകൊണ്ട്?”
“അതുകൊണ്ട് അനസൂയയെ ചെറുതായിട്ടാെന്ന് വിരട്ടാനുള്ള പവറാെക്കെ എനിക്കുണ്ട്; ഇല്ലേ?”
“അപ്പോ വിരട്ടാനാണോ എൻറെ കൈപിടിച്ച് ഇങ്ങനെ അമർത്തുന്നത്? ഇവിടെ വെച്ചുതന്നെ വേണോ ഇതൊക്കെ? ഭരതേട്ടൻ കണ്ടാൽ അതോടെ തീരും നിൻറെ ഈ വിരട്ടലാെക്കെ!” അനസൂയ താക്കീത് ചെയ്തു.
ഫാരിസ് വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഭരതേട്ടൻ കണ്ടാൽ ഞാൻ സത്യം അപ്പോൾ പറയും.”
“നീയിതെന്തു ഭാവിച്ചാ ഫാരിസ്?”
ഫാരിസ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ മെല്ലെ തലോടി. ദീർഘമായ ഒരു ശ്വാസമെടുത്തു.
“തൻറെ ഈ ഗന്ധം… അത് പെർഫ്യൂമിന്റെ അല്ല. തന്റെ മാത്രം ഗന്ധമാണ്. ഇതിങ്ങനെ ശ്വസിക്കുമ്പോൾ… അടുത്ത് നിന്ന് മാറാൻ തോന്നുന്നില്ല.”
അനസൂയയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഏതു നിമിഷവും ഭരതേട്ടൻ അടുക്കളയിലേക്ക് കടന്നുവരുമെന്നും തന്നെയും ഫാരിസിനെയും ഈ രീതിയിൽ കണ്ടു പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെന്നും അവൾ ഭയന്നു.
“ഫാരിസ് ദയവു ചെയ്തു ഒന്നു മാറ്. ഇതൊന്നും ശരിയല്ല. എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്.”
“തനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടെന്ന് തന്നെ മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം. പക്ഷേ തൻറെ കവിളൊക്കെ ഇങ്ങനെ ചുവന്നിരിക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാ. ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ?”
“എന്താ?”
“എനിക്ക് തന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാടാേ. ഇഷ്ടമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ… മോശമായിട്ടല്ല ട്ടോ. നല്ല ഇഷ്ടം.”
“അതൊക്കെയങ്ങ് മനസ്സിൽ വച്ചാൽ പോരെ? എന്തിനാ ഇങ്ങനെ പിടിച്ചു നിർത്തി ഭീഷണിപ്പെടുത്തും പോലെ സംസാരിക്കുന്നത്?”
“കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മാത്രമേ അനസൂയയെ ഇങ്ങനെ എനിക്ക് കിട്ടൂ. അതുകൊണ്ടാ.”
“അതിനിങ്ങനെ ദേഹത്ത് താെടുന്നത് എന്തിനാ? മാറിനിന്ന് സംസാരിച്ചൂടെ?”
കലശലായ ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും ശബ്ദം ഒട്ടും ഉയരാതെയാണ് അനസൂയ ചോദിച്ചത്.
“മാറിനിൽക്കണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല. താനൊരു പൂവും ഞാനൊരു വണ്ടും …. അങ്ങനെയാ തോന്നുന്നേ…”
കവിളിൽ തലോടിയ കൈ അയാൾ പതിയെ അവളുടെ കഴുത്തിന് പുറകിലൂടെ ചുറ്റി. പിന്നെ ഒന്നുകൂടി തൻറെ ശരീരം അവളിലേക്ക് അമർത്തി. അയാളുടെ ശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്ത് തട്ടി. അയാൾ തന്നെ ചുംബിക്കാൻ ഒരുങ്ങുകയാണെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
ഭയംകൊണ്ട് അവൾ വിളറി.
“ഫാരിസേ വിട്.”
അവളുടെ ശബ്ദം വിറച്ചു.
ഫാരിസ് അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി തലയാട്ടി പിന്നെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“പേടിക്കണ്ടടി ഞാൻ നിന്നെ കിസ്സ് ചെയ്യുകയൊന്നുമില്ല.”
പെട്ടെന്ന് അയാൾ പിടിവിട്ട് പിന്നോട്ടു മാറി.
“താനൊരു ലഹരിയാണ് ഏതു പുരുഷനും. ഭരതിന്റെ ഭാഗ്യം. എൻറെയൊക്കെ നഷ്ടം. അല്ലേ?”
അനസൂയ ശ്വാസം എടുക്കാൻ മറന്നു പോയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. അവൾ വാതിലിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഭരതേട്ടൻ നിൽക്കുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്താൻ എന്നപോലെ. ഭരതിനെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല.
ഫാരിസ് അവളുടെ പിറകിൽ സ്റ്റൗവിനടുത്ത് പാത്രത്തിൽ വച്ചിരുന്ന പച്ചമുളകിൽ ഒന്ന് കയ്യിലെടുത്ത് വെറുതെ പരിശോധിച്ചു. പിന്നെ തുടർന്നു സംസാരിച്ചു.
“ഭരത് എൻറെ മേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുന്നുണ്ട്. ഈ കേസിന് വേണ്ടത്ര ഇംപോർട്ടൻസ് ഞാൻ കൊടുക്കുന്നില്ലേ എന്ന് അയാളെന്നോട് ചോദിച്ചു. അയാളെ ഇഗ്നോർ ചെയ്യാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല. പക്ഷേ അയാൾക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാനും എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. കാരണം നീയാണ്. ഞാൻ ആരുടെ സൈഡാണ് നിൽക്കേണ്ടത്?”
“എന്റെ സൈഡ് ആണ് ഫാരിസ് നിൽക്കേണ്ടത്. പക്ഷേ അതിന്റെ പേരിൽ എന്നെ ബ്ലാക്ക്മെയിൽ ചെയ്യാനൊന്നും വരരുത്. ഫാരിസിനെ ഒരു സുഹൃത്തായിട്ടാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്.”
ഫാരിസ് മെല്ലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി.