അനസൂയ [Krish] 561

അനസൂയ ആക്രോശിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഭരത് ഫോൺ എടുത്തിരുന്നു.
“എടാ ഭരതേ തൻറെ കെട്ടിയോൾക്ക് എന്റെ കാർ തീരെ ബോധിച്ചിട്ടില്ല. അഭിമാന പ്രശ്നമായിപ്പോയി. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ ഒരു ഷോർട്ട് ഡ്രൈവിന് കൊണ്ടുപോവുകയാണ്. ഒരു 10 മിനിറ്റ്; ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ തിരിച്ചെത്തും ഒക്കെ?”
“ശരി പിന്നെന്താ. ആയിക്കോട്ടെ.”
ഭരതന്റെ മറുപടി അനസൂയ കേട്ടു.
ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ഫാരിസ് അവളെ നോക്കി
“പോകാം?”
അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. നേരെ നോക്കി അങ്ങനെ ഇരുന്നു. ഏതു പാതാളത്തിലേക്ക് ആണെങ്കിലും പോട്ടെ.

വലിയ കോലാഹലം ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ കാർ നല്ല സ്പീഡിൽ ആയി കുറച്ചു ദൂരം ഓടി. അനസൂയ വിചാരിച്ചു അയാൾ സ്റ്റേറ്റ് ഹൈവേയിലേക്ക് പോകുന്നത് എന്ന് .
പക്ഷേ അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ ഫാരിസ് കാർ നിർത്തി. പിന്നെ റിവേഴ്സ് എടുത്തു.
കാർ ഇടത്തോട്ട് തിരിയുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. വിജനമായ ഒരു എസ്റ്റേറ്റ് റോഡായിരുന്നു അത്.
അവൾ ചുറ്റും നോക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ പാരിസ് കാർ നിർത്തി എൻജിൻ ഓഫ് ചെയ്തു ലൈറ്റും അണച്ചു.
ചുറ്റും ആകെ ഇരുട്ടായി.
“എന്താ ഇവിടെ നിർത്തിയത്?”
അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഇവിടെ ഇനി ആരും നമ്മളെ കാണില്ല.”
അനസൂയ അപകടം മണത്തു. “എന്താ ചെയ്യാൻ പോണേ ഫാരിസ്?” അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്താ അനസൂയ എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ?”
കൈക്കു മുകളിൽ അയാളുടെ കൈ അമരുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. അവൾ പതിയെ കൈ വലിച്ചെടുത്തു.
“എന്താ ഫാരിസ് നമ്മൾ സുഹൃത്തുക്കൾ അല്ലേ?”
“ഞാൻ അനസൂയയെ പിടിച്ച് തിന്നുകയൊന്നുമില്ല. എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാടോ തന്നെ. ആ ഇഷ്ടം എത്ര മനസ്സുകൊണ്ട് നടക്കുക?”
“എൻറെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണ്. എനിക്കൊരു കുടുംബമുണ്ട്. അത് അറിഞ്ഞുകൂടെ?”
“അതും ഇതും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവുമില്ലല്ലോ അനസൂയേ.”
“പിന്നെ നീ എന്താ ചെയ്യാൻ പോണേ? അത് പറ.”
“ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ അനസൂയ കേൾക്കുമോ?”
“കേൾക്കാം.”
“എന്നാൽ എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മ തരുമോ?”
“നേരത്തെ കിട്ടിയതെന്താ പിന്നെ ഉമ്മ അല്ലേ?”
“അത് ഞാൻ ബലമായിട്ട് ചെയ്തതല്ലേ? അനസൂയ തന്നതല്ലല്ലോ?”
“ശ്ശൊ… നിന്നെക്കൊണ്ട് തോറ്റു.”
“എന്നാ ഞാൻ ഉമ്മ വയ്ക്കട്ടെ?”
“നേരത്തെ പോലെ ആണോ. കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ നീയൊരു വാമ്പയർ ആയിരുന്നെന്നു തോന്നുന്നു. എൻറെ ചുണ്ടിലെ രക്തം വരെ വാർന്നു പോയി.”
“കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ അല്ല. ഈ ജന്മത്തിലാണ് ഞാൻ വാംപയർ, പക്ഷേ എനിക്ക് വേണ്ടത് തൻറെ രക്തമല്ല. തന്റെ വായിലെ തേനാണ്.”