അനസൂയ [Krish] 561

ഭരതിന്റെ അലമാരയിൽ നിന്ന് മൂന്ന് ലക്ഷം രൂപ കാണാതെ പോയ വാർത്ത പതിയെ നാട്ടിലാകെ പടർന്നിരുന്നു.
സണ്ണിയുടെ ഫോൺ വന്നപ്പോഴാണ് അനസൂയക്ക് അത് മനസ്സിലായത്.
“മൂന്ന് ലക്ഷം ഒക്കെ അലമാരയിൽ വച്ച് പൂട്ടിയിട്ടാണോ, നിൻറെ കയ്യിൽ കാശില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ആളെ പറ്റിച്ചത്?”
ദേഷ്യപ്പെട്ടപോലെയാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്.
“അയ്യോ അങ്ങനെയൊന്നുമല്ല. ഭരതേട്ടന്റെ കാര്യം അറിയാല്ലോ. എനിക്ക് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു ആ പൈസയെ പറ്റി.”
അനസൂയ വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“നിങ്ങൾ ഭാര്യേം ഭർത്താവും കൂടി നല്ല ഒത്തുകളിയാണ് എന്നാ നാട്ടിൽ സംസാരം.”
“ഒത്തുകളിച്ചിട്ട് എന്നാ കിട്ടാനാ?”
“കിട്ടിയില്ലേ. അനസൂയ മൻസൂറിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും പൈസ മേടിച്ചിട്ടുണ്ട് അല്ലേ.”
“കുറച്ചു പുള്ളിയും തന്നു. അരലക്ഷം.”
“എന്നിട്ട് മീൻകുഞ്ഞുങ്ങളെ വാങ്ങിയോ?”
“അത് പിന്നെ… അപ്പോഴത്തേക്ക് അല്ലേ ഇതൊക്കെ വന്നത്? ആകെ കേസ് ആയി മൂഡ് ഓഫ് ആയി ഒന്നിനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയാണ്.”
“എന്നിട്ട് എന്താ തൻറെ പ്ലാൻ? ബിസിനസ് ഒക്കെ നിർത്തുകയാണോ?”
അനസൂയക്ക് എന്ത് പറയണമെന്ന് പെട്ടെന്ന് ഓർമ്മ വന്നില്ല. വായിൽ വന്ന കള്ളം അതേപടി അവൾ പറഞ്ഞു.
“സാധനങ്ങൾ ഇറക്കിവയ്ക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റിയ ഒരു സ്ഥലം കിട്ടുന്നില്ല. അതാണ് ഇപ്പൊ പ്രശ്നം. അധികം ആരും അറിയാത്ത ഒരു സ്ഥലമാണ് വേണ്ടത്. വാടക കുറയുമല്ലോ.”
“അത്രയേ ഉള്ളാേ? ഞാൻ അന്വേഷിക്കാം.”
“അതൊന്നും വേണ്ട സണ്ണിച്ചായൻ വെറുതെ കഷ്ടപ്പെടേണ്ട. ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ സഹായിക്കാൻ സണ്ണിച്ചൻ ഒരുപാട്…”
“ഒന്ന് പോടോ. ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ താൻ ഒന്നിനും കഷ്ടപ്പെടേണ്ട ആവശ്യമില്ല. പിന്നെ, തന്റെ മൂഡ് ഓഫ് മാറ്റാൻ ഒരു ദിവസം ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്.”
“അയ്യോ അതു വേണോ?”
“എന്താ അനസൂയ, എന്നെ എന്താ പേടിയാണോ?”
“അയ്യോ അതല്ല…”
“എന്നാൽ പറ. ഞാൻ എപ്പോഴാ വരണ്ടേ?”
അനസൂയയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് മറുപടി ഒന്നും മനസ്സിൽ വന്നില്ല.
“നാളെ ഞാനൊരു സ്കോച്ചുമായിട്ട് അങ്ങു വന്നാലോ?”
“അയ്യോ വേണ്ട എനിക്ക് പേടിയാ…”
“എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ പറയുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് പോകാം.”
“സണ്ണി എന്താ എന്നെപ്പറ്റി വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്?”
“അനസൂയ എന്താ സണ്ണിയെ പറ്റി വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്?”
“ഉടക്കിലാണോ എന്നാ ഞാൻ ചോദിച്ചത്.”
“അനസൂയയോട് ഞാൻ ഉടക്കുമോ?”
“പിന്നെന്താ ഇങ്ങനെ വാശിയോടെ സംസാരിക്കുന്നത്?”
“നാട്ടിൽ എല്ലാവരും പറയുന്നത് ഈ മോഷണ ന്യൂസ് ഒരു കെട്ടുകഥയാണെന്നാണ്. കാശ് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ മടിയുള്ളതുകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു കഥ. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഇത്രയും ദിവസമായിട്ടും പോലീസ് ഒരു തുമ്പും കണ്ടെത്താത്തത് എന്താ? ആ എസ് ഐ ഫാരിസ് നിങ്ങളുടെ കുടുംബ സുഹൃത്ത് അല്ലേ. ഈസിയായിട്ട് അയാൾക്ക് ആളെ പൊക്കാൻ പറ്റും. ഇതുവരെ നടക്കാത്തത് അങ്ങനെ ഒരാൾ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്.”
അയാളുടെ സംസാരം കേട്ട് അനസൂയ അന്ധാളിച്ചു പോയി.
“എൻറെ പൊന്നു സണ്ണിച്ചാ എന്തൊക്കെയാണ് നിങ്ങൾ ഈ പറയുന്നത്?”
“നാട്ടുകാര് പറയുന്ന കാര്യമാണ്. ഞാൻ ഇതൊന്നും വിശ്വസിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. കാരണം എനിക്ക് അനസൂയയെ നേരിട്ട് അറിയാലോ. പക്ഷേ ആ ഒരു വിശ്വാസം എനിക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടുന്നില്ല.”
“ഞാനിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ?”
അവസാനം അനസൂയ ചോദിച്ചു.
“നാളെ ടൗണിലേക്ക് ഒന്ന് ഇറങ്ങ്.”
“എന്താ പ്ലാൻ എന്ന് പറ.”
“അതൊക്കെ നമുക്കൊരു റസ്റ്റോറന്റിൽ അല്പനേരം ഇരുന്ന് സംസാരിക്കാം.”
“അയ്യോ അത് വേണ്ട,” അനസൂയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “ഭരതേട്ടന്റെ പരിചയക്കാർ ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ പ്രശ്നമാകും.”
“അങ്ങനെയെങ്കിൽ ശരി; നമുക്ക് മറ്റെന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടുപിടിക്കാം. താനൊന്ന് പുറത്തിറങ്ങ്.”
“എവിടേക്കാണെന്ന് പറയാതെ…”
“അതൊക്കെ ഞാൻ പറയാം. എന്നെ അനസൂയയ്ക്ക് പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടോ? അത് പറ.”
“ഇല്ല. ഐ മീൻ ഇല്ല എന്നാണ് എൻറെ വിശ്വാസം.”
“എന്നാൽ നാളെ വാ. ഞാൻ നാളെ രാവിലെ വിളിക്കാം. അനസൂയ റെഡിയായിരുന്നോണം.”