അനസൂയ [Krish] 561

തന്നെ കാണാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ അയാൾ ഭരതേട്ടനെ കാണും. എല്ലാം പറയാനാണോ അയാളുടെ ഭാവം?
അസൂയക്ക് ഭയം കൊണ്ട് കൈകാലുകൾ തളരുന്ന പോലെ തോന്നി. ഫോൺ അതിന്റെ താഴെ വെച്ച് അവൾ എണീറ്റു.
കാലിലെ പാദസരം ശബ്ദമുണ്ടാക്കി അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി. ഇരുട്ടിൽ തപ്പിയാണെങ്കിലും ഉടനെ തന്നെ അവൾ അത് അഴിച്ചു മാറ്റി തലയിണയുടെ താഴെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു. വൈകുന്ന ഓരോ സെക്കന്റും തന്നെ കൂടുതൽ അപകടത്തിലേക്കാണ് നയിക്കുന്നതെന്ന് അനസൂയ അറിഞ്ഞു.
ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവൾ റൂമിനു വെളിയിലിറങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. ജനാലയിലൂടെ അവൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. ഇരുട്ടാണ്. അകത്തും പുറത്തും കൂറ്റാക്കുട്ടാണ്.
ആ ഇരുട്ടിൽ എവിടെയോ തന്നെയും കാത്ത് ഒരാൾ നിൽപ്പുണ്ടെന്ന് അനസൂയ ഓർത്തു.
ദൈവമേ, കാത്തോളണേ.
അവൾ മനസിൽ കരഞ്ഞു.
ജനാലയുടെ തൊട്ടടുത്ത് വന്ന് നോക്കിയിട്ടും അവൾക്ക് ഒന്നും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല.
ഫാരിസ് ഈ ഇരുട്ടിൽ എങ്ങനെ നിൽക്കുന്നു എന്ന് അതിനിടയിലും അവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
വാതിലിന്റെ ലോക്ക് നീക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ വിറച്ചു. വാതിൽ തുറക്കുന്നതോടെ താൻ ബോധം കെട്ട് താഴെ വീഴുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
മെല്ലെമെല്ലെ അവൾ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
ചെറുതായി മഴ പെയ്യുന്നുണ്ട്.
വേറെ ഒന്നുമില്ല.
ഫാരിസ് തന്നെ കളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാണോ?
അനസൂയക്ക് ഒരേ സമയം ആശ്വാസവും വേവലാധിയും തോന്നി.
ഫാരിസ് അവിടെങ്ങുമില്ല എന്ന ആശ്വാസം. അയാൾ പിണങ്ങിപ്പാേയതാവുമോ എന്ന വേവലാധി.
മഴ കണ്ട് ഫാരിസ് മടങ്ങിപ്പോയതാകുമെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചു. അല്പം ധൈര്യം കൈവന്ന പോലെ തോന്നി അവൾ മെല്ലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഗ്രില്ലിട്ട വർക്ക് ഏരിയയാണ്. ചുറ്റും ഇരുട്ടായിരുന്നു. കണ്ണിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറുന്ന ഇരുട്ട്. അകത്തു നിന്നുള്ള അതിന്റ ഓടാമ്പൽ അവൾ ഇരുട്ടിൽ തപ്പി പരിശോധിച്ചു. ഓടാമ്പൽ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. അല്പസമയം അവൾ ആ ഇരുട്ടിൽ തന്നെ നിന്നു.