അന്ധകാരത്തിലെ സാക്ഷികൾ [Nixon] 120

എന്താ ല്ലേ..

എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു.

എല്ലാരും വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി അവസാനം ഞാനും അഖിലയും ഇറങ്ങുമ്പോ ഒരു മന്ദസ്മിതത്തോടെ എന്നെ നോക്കി കള്ളിപ്പെണ്ണ് പറയുവാ

” ഡാ അപ്പൂസേ നമുക്ക് ശരിക്കും ഒന്ന് കാണണം ട്ടോ, കുമാരി ടീച്ചരെയും വിളിക്കണം ന്ന് ”

ഞാനാകെ വിളറിപ്പോയി, അമിഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ഞാനും പ്രതികരിച്ചു. എല്ലാവരെയും കൊണ്ടുപോകാൻ വീട്ടുകാർ ഒക്കെ വന്നിട്ടുണ്ട്, നമ്മൾക്ക് പിന്നെ ആര് വരാൻ ആണ്, പതിയെ സ്കൂൾ ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി, ഇരുട്ടിന്റെ സുഖം അറിഞ്ഞ യാത്ര ഓർത്തുകൊണ്ട് നടക്കവേ, ഒരു സ്‌പ്ലെണ്ടർ വന്നു സൈഡിൽ ചേർന്ന് നിന്നു.

” ഡാ അപ്പൂസ് കേറിക്കോ.. വീട്ടിലിറക്കാം നിന്നെ ”

കുമാരി ടീച്ചർ ആണ് ബൈക്കിന്റെ പിറകിൽ നിന്ന്, ഭർത്താവ് ടീച്ചറിനെ കൂട്ടാൻ വന്നതായിരുന്നു,

“വേണ്ടാ ടീച്ചർ, ഞാൻ നടന്നോളും, ഇച്ചിരി ദൂരമല്ലേ ”

“പറയുന്നത്കേൾക്ക് മോനെ,കൂറ്റാകൂരിരുട്ടാ, നീ കേറിക്കെ ”

ടീച്ചർ ന്റെ ഭർത്താവ് പറഞ്ഞു,

“എന്നാലും നിങ്ങക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആവും ടീച്ചറെ ”

“ഡാ പറയുന്ന അങ്ങ് കേട്ട മതി ട്ടോ നീയ്,”

ടീച്ചറുടെ ശബ്ദം കനത്തു,

എങ്ങനെയൊക്കെയോ ആ വണ്ടിയുടെ തുമ്പത്തു ഞാനും വലിഞ്ഞു കേറി,

ആ ചേട്ടൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങി, നല്ല തണുത്ത കാറ്റിലൂടെ ടീച്ചറുടെ മുടിയിഴകൾ എന്റെ മുഖത്ത് ഉമ്മവെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, ഞാൻ ആണെങ്കിൽ വീണ്ടും ഉന്മത്തനായി ഞെരിപിരി കൊള്ളാൻ തുടങ്ങി, ടീച്ചർ ന്റെ കഴുത്തിറക്കിയ ബ്ലൗസിന്റ അറ്റത്തു കാറ്റിലൂടെ പാറി പറക്കുന്ന മുടിയിഴകൾക്ക് നടുവിലെ നഗ്നമായ പുറത്തു ഞാനെന്റെ ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെ ചേർത്ത്,

അപ്പൊ യാതൊരു സംശയവും പ്രകടിപ്പിക്കാതെ യുവജനോത്സവ വിശേഷങ്ങൾ വാതോരാതെ പുള്ളിക്കാരി ഭർത്താവുമായി സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് എന്നെയും അഭിനന്ദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, എന്തിനാണാവോ.. ഏതിനാണാവോ..

കുമാരി ടീച്ചർ ഞങ്ങളുടെ കെമിസ്ട്രി ടീച്ചർ ആണ്, ഞാൻ ആണെങ്കിൽ സയൻസ് ബാച്ച് ആണെങ്കിലും കെമിസ്ട്രി ഒക്കെ പഠിക്കാൻ വളരെ മോശം ആയിരുന്നു, ടീച്ചറുമായി ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഒരു കെമിസ്ട്രി വർക്ക്‌ ഔട്ട്‌ ആവുമെന്ന് നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലാലോ, ബയോളജി ആൻഡ് കെമിസ്ട്രി ട്യൂഷൻ ഒക്കെ ഞാൻ ആ യാത്രയിൽ സ്വപ്നം കൊണ്ട് വീടെത്തി…