അനിരുദ്ധന്റെ അന്നമോൾ [കൊമ്പൻ] 487

“അമ്പടി ജിഞ്ചിന്നക്കടി…അപ്പൊ അതാണല്ലേ സംഭവിച്ചേ?”

“ടവൽ അഴിച്ചോ നിന്റെ അനിചേട്ടൻ?”

“അറ്റാച്ഡ് ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും ടവ്വലും ഉടുത്തു കാലെടുത്തു ബെഡ്റൂമിലേക്ക് വെച്ചതും ആ സാധനം എന്നെ പൊക്കിയെടുത്തെടി. എന്നിട്ട്…”

“പറ മോളെ.”

“ഗുഡ് മോർണിംഗ്.” താറാവിനെ പോലെ കഴുത്തും ചുണ്ടുമുള്ള, ഓഞ്ഞ മുഖത്തു കയറുള്ള ഒരു മുഖകണ്ണാടിയുമുള്ള ഒരു മനുഷ്യൻ ജഗദീഷ് നടക്കുന്നപോലെ പ്രസിലേക്ക് കയറിവന്നു. മാനേജർ ആണെന്ന് പറയാം. അയാൾ അന്നയെയും നന്ദനയെയും ഒരുപോലെ വളക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ടെന്നും ഇരു ലലനാമണികൾക്കും നല്ലപോലെ അറിയുകയും ചെയ്യാം. അത്കൊണ്ട് തന്നെ ശമ്പളമൊക്കെ കൃത്യമായി കൊടുക്കും.

“ഗുഡ് മോർണിംഗ് പത്മലോചൻ സാർ”

“പത്മ ലോചൻ അല്ല നന്ദനേ …പത്മലോചനൻ….”

“സോറീ …സാർ!” കൊഞ്ചികുഴയുന്നപോലെ നന്ദന അങ്ങേരെ ഒന്ന് സുഖിപ്പിച്ചു. പേരൊക്കെ രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങൾക്കുമറിയാമെങ്കിലും അവരങ്ങനെയെ വിളിക്കു.

ജോലി തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങൾക്കും അഞ്ചു മണിവരെ ചെയ്യാനുള്ള പണിയുണ്ടാകും. ഉച്ചയ്ക്ക് അങ്ങേരു പുറത്തു പോയാണ് കഴിക്കുക, ആ സമയമാണ് അന്നയും നന്ദനയും കുല്സിത കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചു ഗവേഷണം തുടരുക.

“ഹാവൂ അങ്ങേര് പോയപ്പോ എന്തൊരാശ്വാസം… എന്താടി അന്നേ ഉച്ചയ്ക്ക് കഴിക്കാൻ?”

“പുളിയവരക്കയും മാങ്ങയും, പിന്നെ ചെമ്മീൻ ചമ്മന്തിയുണ്ട്.”

“അമ്മയാണോ ഉണ്ടാക്കിയെ ? അതോ നീയോ?”

“അമ്മ!”

“ശെരി വാ, ഫുഡാം..”

ഇരുവരും മാഞ്ചോട്ടിലിരുന്നു കഴിക്കുന്നതിനിടെ, നന്ദന വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“നിന്നെ അനിയേട്ടൻ ശെരിക്കും, കണ്ടോ?”

“എന്നെ പൊക്കിയെടുത്തതും എന്റീശോ, ആ നിമിഷം, ഞാൻ ശെരിക്കും പേടിച്ചു, ഞാൻ പോലും അറിയാതെ ഉടുത്തിരുന്ന ടവൽ അഴിഞ്ഞു. അതെടുക്കാൻ എനിക്ക്….”

“തോന്നിയില്ലേ? നിനക്ക്?!”

“ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ നീ വിശ്വസിക്കണം. ആദ്യമായിട്ടല്ലേ ഒരാണ്. അതും ഏട്ടന്റെ സ്‌ഥാനത്തുള്ള….”

“ഇതിനുമുൻപ് ഏട്ടൻ നിന്നെ തൊടേം പിടക്കേം ചെയ്തിട്ടില്ലേ അപ്പൊ?”

“അങ്ങനെയാണോ ഇത്? എന്നെ തുണിയില്ലാതെ ബെഡിൽ കിടത്തി മുഖത്തും കഴുത്തിലും മാറിലും പൊക്കിളിലും എത്ര ചുടു മുത്തങ്ങൾ ആണ് തന്നതെന്നറിയാമോ?”

“ടവൽ അഴിഞ്ഞതാണ് കുഴപ്പമായത് അല്ലെ?”

“മിണ്ടരുത്, നീ അല്ലെ കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോ ടവൽ ലേശം അഴിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞത്.”

“അത് നിന്റെ ഏട്ടനെ ചുമ്മാ കമ്പിയടിപ്പിക്കാൻ എന്നെ ഞാൻ കരുതിയുള്ളൂ. കൈ വെക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയോ? നീയിനി പെട്ടന്ന് അമ്മയുടെ കൂടെ കിടന്നാൽ അതും കുഴപ്പമാകില്ലേ?”