അനിത ടീച്ചർ 4 [Amar] 767

അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും ടീച്ചർ അവനെ ആഞ്ഞ് വലിച്ച് തന്റെ ശരീരത്തോട് ചേർത്തു… അവൻ എന്തെന്നറിയാതെ ടീച്ചറുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി…

വിയർപ്പു മണികൾ ഇനിയും വിട്ടിട്ടില്ലാത്ത അവന്റെ നെറ്റിയിൽ മെല്ലെ തുടച്ച് കൊണ്ട് അവന്റെ തുടുത്ത മുഖം ടീച്ചർ തന്റെ കൈയ്യിലൊതുക്കി….പതിയെ ടീച്ചർ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ടീച്ചറെ ചുണ്ട് മുട്ടിച്ചു…മോനുട്ടന്റെ കണ്ണുകൾ തിളക്കം കൊണ്ട് വെട്ടി… അനിത ടീച്ചർ അവനെ ഒന്നൂടെ തന്നോട് ചേർത്തു….

പ്രകൃതിയുടെ സമ്മതമെന്നോണം

മഴത്തുള്ളികൾ അവരിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ

ആ മഴയിൽ ടീച്ചർ അവനെ വാരിപ്പുണർന്നു… അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ തന്റെ വായിലാക്കി നുണഞ്ഞു… ടീച്ചറുടെ നാവ് അവന്റെ വായിൽ പുഴയിലെ മീനിനെ പോലെ തത്തി കളിച്ചു… അനിത ടീച്ചർ അതിന്റെ ഉന്മാദത്തിൽ മോനുട്ടന്റെ പുറത്ത് കൈ വിരലുകൾ അങ്ങിങ്ങായി പായിച്ചിരുന്നു… നനഞ്ഞൊട്ടിയ ചുരിദാറിൽ അനിത ടീച്ചറുടെ ശരീര വടിവെല്ലാം എടുത്ത് കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു… നെറുകയിൽ ഉറ്റിയ മഴതുള്ളികൾ ടീച്ചറുടെ ചുണ്ടിലും, അവന്റെ ചുണ്ടിലുമായി തങ്ങി നിന്നു… ഇനിയും തങ്ങി നിൽക്കാൻ താൽപര്യമില്ലാതെ ഒഴുകുന്ന മഴതുള്ളികൾ ടീച്ചറുടെ വെളുത്ത കഴുത്തിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി മാറിനിടയിലേക്ക് ഒളിച്ചു… മോനുട്ടന്റെ നോട്ടം ഒന്നു രണ്ടു തവണ ആ മാമ്പഴ വിടവിലേക്ക് പോയെങ്കിലും അതിന്റെ രുചിയറിയാത്തതിനാൽ അവന് ഇപ്പോൾ കിട്ടിയ രുചിയിൽ അങ്ങനെ ലയിച്ചു നിന്നു …. എന്തോ ഒരു അത്ഭുത ലോകത്ത് എത്തിയ മോനുട്ടന്റെ ചെവിയിൽ ടീച്ചർ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു… “ഇത്രേം മതിയോ ” ഇന്നോളം കിട്ടാത്ത ആനന്ദത്തിൽ അവൻ ലയിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കവിളത്തു ഒരുമ്മ യും കൂടെ നൽകി താഴെ വീണ ബക്കറ്റും എടുത്ത് ആ മഴയിൽ അനിത ടീച്ചർ അവനെയും നോക്കി ഒരു ചിരിയും സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് മെല്ലെ നടന്നകന്നു…..

” മോനുട്ടാ…നിന്റെ അഛനും അമ്മയും മറ്റനാള് അല്ലെ വരുന്നേ … അവര് വന്നാ പിന്നെ ഞങ്ങളെ നിയ്യ്… മറക്കുവോ ”

രാത്രിയിലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ മോനുട്ടനോട് അമ്മ ചോദിച്ചു…

” അഛന്റെ തലവട്ടം കണ്ടാ… പിന്നെ നമ്മളെയൊന്നും വേണ്ടി വരില്ലമ്മേ… ആന കള്ളനാ ഇവൻ ” അനിത ടീച്ചർ മോനുട്ടനെ ഒന്ന് ഇളക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…

അവൻ സ്വൽപ്പം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അനിത ടീച്ചറെ ഒന്ന് നോക്കി … അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല… അണപ്പൊട്ടി ഒഴുകാൻ … കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം അവിടെയിട്ട് അവൻ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഓടിപ്പോയി…

അമ്മ : നീയ്യന്തിനാടി അങ്ങനെയൊക്കെ പറയാൻ പോയേ…

അനിത ടീച്ചർ : അത്… ശരി… അമ്മയല്ലെ തുടങ്ങീത് ?

അമ്മ: ഞാൻ പറയണ പ്പോലെ ആണോ…നിയ്യ്…. നിന്നെ വല്യ കാര്യാ ഓന് …

അനിത ടീച്ചർ: അതിന് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?

അമ്മ: അവന് അത്ര പേരേ..?. കൊച്ചല്ലേ…ശ്ശോ… അന്നം വെറുതായി ല്ലോ …

നിയ്യ് ഒന്ന് ചെല്ല്… കരയിപ്പിച്ച് കിടത്തല്ലെ…

അനിത ടീച്ചർ പെട്ടെന്ന് എണീച്ച് കൈ കഴുകി അവന്റെ അടുക്കലേക്ക് ചെന്നു… അവൻ ടീച്ചറുടെ മുറിയിൽ കമഴ്ന്നു കിടക്കുകയാണ്… കരച്ചിലിന്റെ ഏങ്ങലടി ആ മുറിയിലാകെ പരന്നിരുന്നു…

“നീ തെറ്റിയോ ” കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന മോനുട്ടന്റെ വയറിൽ ഒന്ന് തോണ്ടി കൊണ്ട് അനിത ടീച്ചർ അവനെ ഒന്ന് ഇണക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…