അനിതാമ്മ (Aashu) 1896

“ശരി, അനിതേ” എന്നു പറഞ്ഞു ഞാന്‍ എന്‍റെ കൈകള്‍ അവരുടെ പുറത്തൂടെ താഴേയ്ക്കു കൊണ്ടു വന്നു. കുണ്ടിക്കുടങ്ങളുടെ മുകളില്‍ വച്ചു. പതുക്കെ അമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ ചെറുതായി ഒന്നു കുറുകി. വിരോധമില്ലെന്നു കണ്ടപ്പോ ഒന്നു തടവിയുടച്ചു.
“വേണ്ടടാ,” അവര്‍ കാതരമായ ഒരു ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു. “ആരെങ്കിലും കാണും.”

“ആരുമില്ല എന്‍റെ അനിതപ്പെണ്ണേ” എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ആ മൃദുലമായ കുണ്ടിക്കുടങ്ങള്‍ ഒന്നു കൂടി പിടിച്ചുടച്ചു.

“നമുക്കു പോവാം,” അവര്‍ പറഞ്ഞു.
ശരിയെന്നു പറഞ്ഞ് ഞങ്ങള്‍ മാര്‍ക്കറ്റിലേയ്ക്കു പോയി. സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങി വീട്ടിലെത്തി.

“ഞാന്‍ ചായയിടാം, നീ കുടിച്ചിട്ടു പോയാ മതി.”

ശരിയെന്നു പറഞ്ഞ് ഞാനകത്തേക്കു കയറി. അടുക്കളയിലേക്കു പോയ അനിതയുടെ പിന്നാലെ ഞാന്‍ ചെന്നു.
“തങ്കപ്പേട്ടന്‍ എപ്പോ വരും.”

“രാത്രിയാവും. അജു നാളെയെ വരൂ.”

“ശരിയമ്മേ, ഞാന്‍ കൂട്ടിരിക്കാം.”

ചായ തിളപ്പിക്കാന്‍ ഒരുക്കം കൂട്ടുന്ന അനിതയെ ഞാന്‍ പിന്നിലൂടെ ചെന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. കഴുത്തില്‍ ചുംബിച്ചു. “വേണ്ട കുട്ടാ, ഞാന്‍ ചായ വയ്ക്കട്ടെ,” അവര്‍ കുതറി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
ചായ വേണ്ട, എനിക്ക് അമ്മയുടെ പാലു മതി, അവരുടെ ചുണ്ടില്‍ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ശ്ശോ, ങ്ഹും…..” അവര്‍ കുറുകി.