അനിയന്‍മാരും ഞങ്ങളും [ആരാമം] 633

അത് കേട്ട ഞാന്‍ ആകെ തളര്‍ന്നു വിരലിടാന്‍ പോകും മുന്നേ തന്നെ അവന്‍ അകത്ത് കയറിയിരുന്നു.. അടുക്കളയിലെ കുറച്ച് സാധനങ്ങള്‍ എടുത്ത് വെച്ച് കഴിഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ വിരലിടാന്‍ വന്ന് കിടന്നത്. അപ്പോള്‍ എല്ലാം അവന്‍ കണ്ടു ഒന്നും ബാക്കി ഇല്ല.
ആ സമയം എന്‍റെ ലോകം ഇല്ലാതായി ആകെ ഒരു മരവിപ്പ് പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങനെ നിന്ന എന്നോടവന്‍ പറഞ്ഞു.

ഇത്താക്ക് റൂമിലെ കട്ടിലില്‍ കിടക്കുന്നതല്ലേ സുഖം സോഫയാകുമ്പോള്‍ ശരിക്ക് നിവര്‍ന്ന് കിടക്കാന്‍ പ്രയാസമല്ലേ എന്ന്..

വാക്കുകള്‍ കിട്ടാത്ത പോലെ ഞാന്‍ മെല്ലെ മെല്ലെ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ആരും ഇല്ല കരുതി ഇവിടെ കിടന്നതാണ്.

റിയാസ് : മ് ഞാന്‍ വെറുതെ ചോദിച്ചതാണ്..
ഞാന്‍ : ഡാ അറിയാതെയാ പ്ലീസ് ഒന്നും കരുതരുത്. എന്നെ മോശമായി കാണല്ലേ ആരോടും പറയരുത്.

റിയാസ് : എന്താ ഇത്താക്ക് ഞാന്‍ ആരോട് പറയാന്‍ പിന്നെ എന്തിന് മോശമായി കാണണം മനുഷ്യര്‍ക്ക് ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞതല്ലേ.. അതൊരു മോശമാണോ..
ഞാന്‍ : എന്നാലും ഞാന്‍ നിന്‍റെ ഇത്ത അല്ലേ നീ ഞാന്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് കണ്ടാല്‍ എന്ത് തോന്നും കരുതീട്ടാണ്.

റിയാസ് : എന്ത് തോന്നാന്‍ എനിക്ക്. താത്ത വിചാരിക്കും പോലെ ഒന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിക്കണ്ട.

ഞാന്‍ : മ് നീ ഒന്നും മനസ്സില്‍ വെക്കരുത് ഇന്നത്തെ ദിവസവും കണ്ടതും മറക്കണം പ്ലീസ് ഞാന്‍ വല്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയില്‍ ആണിപ്പോള്‍ എനിക്ക് എന്ത് പറയണം ചെയ്യണം അറിയില്ല.

റിയാസ് : ഇത്താനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ സാരല്ല്യ വിട്ടേക്ക്..
ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ പറയാന്‍ നിന്നില്ല മെല്ലെ അവന്‍റെ അടുത്ത് നിന്ന് പോവാം കരുതി അല്ലങ്കിലും എനിക്ക് അവന്‍റെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആണ് ആകെ എന്തോ.. ഞാന്‍ മെല്ലെ പോവാന്‍ നോക്കും നേരം
അവന്‍ എന്നോട് ഇത്ത മുടിയൊന്നും കളയാറില്ലേ..
ഞാന്‍ : ഡാ പ്ലീസ് നീ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കല്ലേ..