അനിയന്റെ കൂട്ടുകാരൻ 2 [Jaseem] 320

അവന് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ മടിയുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു മടിയും കൂടാതെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇടക്കൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം ഉടക്കിയെങ്കിലും ആദ്യമൊക്കെ അവൻ പെട്ടെന്ന് നോട്ടം മാറ്റുമായിരുന്നു.

പിന്നെ പിന്നെ എന്റെ നോട്ടവും അർത്ഥം വെച്ചുള്ള ചിരിയും ഒക്കെ അവനും പതിയെ ആസ്വദിക്കാനും ചെറിയ രീതിയിൽ ഒക്കെ എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ പെരുമാറാനും തുടങ്ങി. അല്ലെങ്കിലും ഇനിയിപ്പോ എന്താ ഒളിക്കാനുള്ളത്.

കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കൂടി കഴിഞ്ഞു. ഒരിക്കൽ ഞാൻ റോട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോ അവൻ എവിടെ നിന്നോ തിരിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കൂടെ ആരുമില്ല. അവനെ തനിച്ചു കാണുന്ന അപൂർവ്വം സന്ദർഭം. അവനോട് എല്ലാം തുറന്നു ചോദിക്കാൻ ഇതുതന്നെ പറ്റിയ അവസരം. എന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോ ഞാൻ അവനോടൊന്നു ചിരിച്ചു. അവൻ തിരിച്ചും.

ഞാൻ : “ എന്താ അക്കു… കുറച്ചായിട്ട് ഒരു പരിചയവും കാണിക്കുന്നില്ലാട്ടോ…

അക്കു : “ഹേയ്… അങ്ങനൊന്നും ഇല്ല”

അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോഴും അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നാണം മിന്നിമറഞ്ഞു. എന്നെ കടന്നു പോവുകയായിരുന്ന അവന്റെ കൈ ഞാൻ പിടിച്ചുവെച്ചു നിർത്തി.

ഞാൻ : “ഒന്ന് നിക്കെടോ… ചോദിക്കട്ടെ. പോയിട്ട് തിരക്കൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…”

അക്കു : “ഹേയ്… തിരക്കൊന്നും ഇല്ല.”

അവൻ അപ്പോഴും എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ വല്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടുന്നതായി തോന്നി. ചെറുതായിട്ടു വിയർക്കുന്ന പോലെ.

ഞാൻ : “ടാ അക്കു… നിനക്കെന്നോട് പിണക്കാണോ?”