അനിയന്റെ കൂട്ടുകാരൻ 2 [Jaseem] 320

 

ഒരു വിധത്തിൽ അവൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ഞാൻ ചിരിച്ചു. കൂടെ അവനും.

 

ഞാൻ : “ആ മടിയൊക്കെ ഇപ്പൊ മാറിയില്ലേ?”

 

അക്കു : “ മം… കുറെയൊക്കെ.”

 

ഞാൻ : “ ഇടക്ക് സലിയറിയാതെ എന്റെ റൂമിലേക്കൊക്കെ ഒന്ന് വാ… ബാക്കി കൂടെ നമുക്ക് മാറ്റാം.”

 

അവൻ ചിരിച്ചു. കൂടെ ഞാനും. അപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും ദുർബല നിമിഷത്തിൽ സലിയോടെങ്ങാനും അവൻ പറഞ്ഞു പോവുമോ എന്നൊരു പേടി. അതുകൂടി തീർത്തുകളയാം.

 

ഞാൻ : “ ടാ അക്കു… നീയത് സലിയോടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ”.

 

അക്കു : “ ഹേയ്… ഇല്ല. എന്തേ?”

 

ഞാൻ : “ അല്ല… നിങ്ങളത്രക്ക് ക്ലോസാണല്ലോ. അതാ ചോദിച്ചത്.”

 

അക്കു : “ ക്ലോസൊക്കെയാണ്… പക്ഷെ…  അതൊന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല… പറഞ്ഞാൽ എനിക്കും കൂടിയല്ലേ അതിന്റെ മോശം.”

 

ഞാൻ : “ അത് ശെരിയാ… നിനക്ക് വിവരമുണ്ട്… പറയാൻ കൊള്ളാവുന്നതും പറയാൻ കൊള്ളത്തതും എന്തൊക്കെയെന്ന് നിനക്ക് നന്നായി അറിയാം…”

 

അവൻ എന്നെ ഒന്ന് അർത്ഥം വെച്ചു നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.

 

ഇപ്പൊ അവൻ എന്റെ അടുത്ത് കുറച്ചുകൂടി ഫ്രണ്ട്ലി ആയിട്ടാണ് പെരുമാറുന്നത്. അവന്റെ നാണമൊക്കെ ഏതാണ്ട് മാറിയ മട്ടുണ്ട്.

 

ഞാൻ : “ നീയും കൂടി ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാലെ നമുക്ക് ശെരിക്കൊന്ന് കൂടാൻ പറ്റൂ .”

 

അക്കു : “ ഞാനോ?”

 

അക്കു മനസ്സിലാവാത്ത ഭാവത്തിൽ

 

ഞാൻ : “മനസ്സിലായില്ല?”

 

അവൻ ഇല്ലെന്ന് തലകുലുക്കി

 

ഞാൻ : “ എപ്പഴും നീ സലിയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിൽക്കാതെ ഇടക്ക് അവനില്ലാത്തപ്പോഴോ അവനറിയാതെയോ എന്റെ അടുത്തേക്ക് കൂടി വാ… മനസ്സിലായോ?”