അനിയത്തിപ്രാവ് [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 364

“ഈ കണ്ണുനീർ സന്തോഷത്തിന്റെ ആണ് ഏട്ടാ.. ”

പിന്നെ അവൻ ഒന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല, ചിലപ്പോൾ അവനും കരഞ്ഞേക്കും എന്നവൻ ഭയപ്പെട്ടു

ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജും വാങ്ങി അവർ മാളുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് യാത്രയായി. ബസ്‌സ്റ്റോപ്പിലേക്കു പോകാൻ നിന്ന സുധിയെ അവൾ തടഞ്ഞു

“വേണ്ട ഏട്ടാ നമുക്ക് ഒരു ടാക്സി വിളിച്ചു പോകാം. ഇനി അധികം ഇല്ലല്ലോ ”

“ശരി മോളെ മോൾടെ ഇഷ്ടം ”

“പിന്നെ ഏട്ടാ ഞാൻ അവിടെ എത്തി എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എന്റൊപ്പം നിന്നോണം ”

അവൻ അവളെ സംശയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി

“പേടിക്കണ്ട ഏട്ടാ, നമ്മൾ ഇവിടെ നിന്നും പോകുകയാണെങ്കിൽ അത് ഏട്ടത്തിയെയും കുഞ്ഞാറ്റയെയും കൊണ്ട് മാത്രം ആയിരിക്കും. അത് പോരെ ഏട്ടന് ”

“മതി മോൾടെ ഇഷ്ടം ”

സുധിയും അച്ചുവും ടാക്സി വിളിച്ചു മാളുവിന്റെ അമ്മാവന്റെ വീട്ടിലേക്കു എത്തി അവൻ അവളെയും കൂട്ടി ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചു. തുറന്നത് മാളുവിന്റെ അച്ഛൻ ആയിരുന്നു. സുധിയെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതിനാലാവാം അവനെ കണ്ടിട്ടും അയാളുടെ മുഖത്തു പ്രിത്യേകിച്ചു മാറ്റം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല

.”വാ സുധി… ”

അവന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്ന അച്ചുവിനെ കണ്ടതും, അയാൾ അവനോടു അവളെക്കുറിച്ചു തിരക്കി. പക്ഷെ ഉത്തരം പറഞ്ഞത് അച്ചു ആയിരുന്നു

“ഹായ് അങ്കിൾ, എന്റെ പേര് അർച്ചന. അച്ചു എന്ന് വിളിക്കും, ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്ന വഴിക്കു പരിചയപ്പെട്ടതാ ”

“ഹ്മ്മ് ശരി നിങ്ങൾ കയറിവാ ”

അകത്തു കയറിയപ്പോൾ അവിടെ മാളു അല്ലാതെ എല്ലാവരും ഉണ്ട്, എല്ലാവരും അച്ചുവിനെ ഒരു സംശയത്തോടെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ ഇതൊന്നും പ്രശ്നമല്ലെന്ന രീതിയിൽ കൂടുതൽ എന്നോട് ഒട്ടിനിന്നു

അച്ഛനാണ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്.

“മോനെ സുധി, നിങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാം അതെന്താണെന്ന് ഞങ്ങൾ ആര് ചോദിച്ചിട്ടും അവൾ പറഞ്ഞിട്ടില്ല ”

അവൾ ആരോടും കാരണം പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നുള്ളത് അവനെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി..

“കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവൾ ഒരു മണ്ടത്തരം കാണിച്ചു. എന്തോ ഭാഗ്യത്തിനാ അവളുടെ അമ്മ അത് കണ്ടു കൊണ്ട് ചെന്നത്, ഇല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ കുഞ്ഞിന് ഇന്ന് അമ്മ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല ”

” അച്ഛാ ഞാൻ ഇനി പറയാൻ പോകുന്നത് നിങ്ങൾ സമാധാനത്തോടെ കേൾക്കണം, എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് കേൾക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കാതെ ആണ് അവൾ പോന്നത്.. നിങ്ങൾ എങ്കിലും കേൾക്കണം ”

“താൻ പറ.. ”