അനിയത്തിപ്രാവ് [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 364

വീണ്ടും അവൾ അവനെ കളിയാക്കി, അവനും അതൊരു സമാധാനം ആയിരുന്നു, അവളുടെ സാമിപ്യം അവനെ ഭൂതകാലത്തിന്റെ നൊമ്പരത്തിൽ നിന്നും കരകയറ്റാൻ സഹായിക്കുകയായിരുന്നു..

“എന്താ മോളുടെ പേര് ”

“അർച്ചന , അടുത്തറിയുന്നവർ അച്ചു എന്ന് വിളിക്കും, ഏട്ടനും അങ്ങനെ വിളിക്കാം ”

“അതിനു മോളെ എനിക്ക് അടുത്തറിയില്ലല്ലോ ”

“ഏട്ടൻ എവിടെയാ ഇറങ്ങുന്നത്”

“കൊല്ലം ”

“ആ ഞാനും അങ്ങോട്ടാ, അപ്പൊ അവിടെ എത്തുന്നത് വരെ സമയം ഉണ്ട്, അപ്പോഴേക്കും നമുക്ക് അടുത്തറിയാം… ”

അവളുടെ ആൾക്കാരുമായി പെട്ടന്ന് ഇടപഴകാനുള്ള കഴിവ് അവനെ അദ്‌ഭുദപ്പെടുത്തി, സാധാരണ അപരിചതരുമായി സംസാരിക്കാത്ത തന്നെ പോലും അവൾ ഇത്ര വേഗം മാറ്റി ഇരിക്കുന്നു എന്നതിൽ അവനു ആശ്ചര്യം തോന്നി

“മോള്… അല്ല അച്ചു പഠിക്കുവാണോ ”

“ഏട്ടന് മോളെ എന്ന് വിളിക്കാൻ ആണ് ഇഷ്ടം എങ്കിൽ അങ്ങനെ വിളിച്ചോ, ഏട്ടന്റെ വിളിയിൽ ഒരു വാത്സല്യം ഉണ്ട് ”

വാത്സല്യം, ആ വാക്ക് അവനെ വീണ്ടും ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് തള്ളി വിട്ടു,ആകാൻ വാത്സല്യം കാണിക്കേണ്ട അവന്റെ സ്വന്തം മോള് അവന്റെ കയ്യെത്താ ദൂരത്താണ് എന്നുള്ളത് അവനെ വിഷമിപ്പിച്ചു..

വീണ്ടും അവളുടെ വിളി തന്നെയാണ് അവനെ ഉണർത്തിയത്

“ഏട്ടാ, വീണ്ടും ചിന്തിക്കുകയാണോ, ഏട്ടൻ എന്താ ചോദിച്ചത് പഠിക്കുകയാണോ എന്നല്ലേ, അതെ ഏട്ടാ ഞാൻ പഠിക്കുകയാണ്, BA ENGLISH ”

“മോളുടെ വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ഉണ്ട് ”

ആ ചോദ്യം ഇത്രയും നേരം ചിരിച്ചു കളിച്ചു സംസാരിച്ച അവളിലും ഒരു നോവ് പടർത്തി

“എനിക്ക് വീടില്ല ഏട്ടാ പിന്നെങ്ങിനെ വീട്ടുകാർ ഉണ്ടാകും ”

“അയ്യോ മോളെ സോറി ഏട്ടൻ അറിയാതെ…. ”

“അത് സാരമില്ല ഏട്ടാ, അച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കോ ചിലപ്പോ ഒന്നോ രണ്ടോ സഹോദരങ്ങളെ കിട്ടിയേനെ. പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോ 54 സഹോദരങ്ങൾ ഉണ്ട് ”

അവൾ പറഞ്ഞതിൽ നിന്നും അവൾ ഒരു അനാഥ ആണെന്നും അവൾ പറഞ്ഞ സഹോദരങ്ങൾ അവൾ വളര്ന്ന അനാഥാലയത്തിലെ അന്തേവാസികൾ ആണെന്നും അവനു മനസ്സിലായി

“ശരിയാ മോളെ ചില സമയങ്ങളിൽ രക്തബന്ധങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ നല്ലത് സ്നേഹബന്ധങ്ങൾ ആണ് ”

“ഏട്ടാ ഇത്രയും നേരത്തെ പരിചയം വച്ചു ചോദിക്കാമോ എന്നറിയില്ല, എന്നാലും ചോദിക്കുവാ ഏട്ടൻ എന്താ ഇത്ര ആലോചിച്ചു വിഷമിക്കുന്നത് ”