അഞ്ജിതയിലൂടെ 2 [കാമം മൂത്ത കരിവണ്ട്] 324

ഒരു മാസം കൂടി കടന്നു പോയി…. 9-ാം ക്ലാസ്സിലെ വെക്കേഷൻ സമയം…… തലേ ദിനം രാത്രി തന്റെ സ്വപ്നറാണിക്ക് രണ്ടെണ്ണം വിട്ടിട്ട് ഉറങ്ങിയത് കൊണ്ട് അവൻ താമസിച്ചാണ് എണീറ്റത്. ചായ കുടിക്കാനായി അടുക്കളിലേക്ക് അവൻ പോയി. അടുക്കളയിൽ അമ്മയിൽ നിന്ന് ആ സത്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു……….

ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു……

ആരും കാണാതെ കണ്ണീർ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു അവൻ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് ഓടിക്കയറി…….

അവന്റെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്നതു് പോലെ അവന് തോന്നി………..

രാത്രിയാമങ്ങളിൽ തന്റെ രതിവിചാരങ്ങളെ തളിരണിയിപ്പിക്കുന്ന രതിറാണി തന്റെ റീത്തയാന്റി അവരുടെ നാട്ടിലേക്ക് ഭർത്താവുമായി മടങ്ങി പോകുന്നു…… അവന് യാഥാർത്യത്തെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ല………. റീത്തയാന്റിയുമൊത്തുള്ള കാമകേളിക്കായി കാത്തിരുന്ന അവന്റെ മനസ്സ് പൊട്ടി………

അല്പം വിഷമത്തോടെയാണെങ്കിലും പിന്നീട് യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്നു……..ആ വെക്കേഷൻ അവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നിരാശയുടേതായിരുന്നു. തനിക്ക് ഇത്രയും വിഷമമാണെങ്കിൽ തന്റെ അയൽക്കാരൻ വത്സന് എന്ത് വിഷമമായിരിക്കും എന്നോർത്തപ്പോൾ അവന് ചെറിയ ഒരാശ്വാസം തോന്നി. എത്രയും പെട്ടന്ന് സ്കൂൾ തുറക്കണേ എന്നവൻ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു.വീട് മാറി പോകുന്നതിന് തലേ ദിവസം റീത്തയാന്റി അവനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു. പ്രേം വളരെയധികം വിഷമത്തോടെ അവർക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു.

റീത്ത : എന്താ പ്രേമേ നിന്റെ മുഖത്തൊരു വിഷമം …..????

പ്രേം : ഒന്നുമില്ല റീത്തയാന്റി…….

റീത്ത : നിനക്ക് ഞങ്ങൾ പോകുന്നത് കൊണ്ട് വിഷമം ഉണ്ടോ……?????

പ്രേമിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. കണ്ണീർ ധാരധാരയായി ഒഴുകി………

ഇതു കണ്ട റീത്തയ്ക്കു ഉള്ളിലെ സങ്കടം അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…….

റീത്ത പ്രേമിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…..

അവന്റെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും അവൾ അധരങ്ങൾ പൂകി………

അവനോട് വിഷമിക്കണ്ട എന്നവൾ പറഞ്ഞു…….. അധിക നേരം അവിടെ നിൽക്കാൻ പ്രേമിനു തോന്നിയില്ല. അവൻ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോയി……

പിറ്റേ ദിവസം തന്റെ റീത്തയാന്റി കാറിൽ കയറി പോകുന്നത് ചങ്ക് പിടയുന്നതിനിടയിലും അവൻ നോക്കി നിന്നു………