അഞ്ജുവും കാർത്തികയും എന്റെ പെങ്ങളും 13 [രാജർഷി] 480

ഇത് വരെ എന്റെ ഈ ചെറിയ കഥയ്ക്ക് പ്രോത്സാഹനം നൽകിയ എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ നന്ദി അറിയിക്കുന്നു….തുടർന്നും പ്രതീക്ഷയർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തുടങ്ങട്ടെ…ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും പറഞ്ഞറിയിക്കാനാകാത്തത്രയും സന്തോഷത്തോടെയാണ് വീട്ടിലേയ്ക്ക് മടങ്ങിയത്…..

കുറച്ചു മണിക്കൂർ മുൻപ് വരെ നിരാശയുടെ പടുകുഴിയിലേയ്ക്ക് വീണ് കിടന്നിരുന്ന എന്നിലേക്ക് സന്തോഷത്തിന്റെ ആവേശത്തിരമാലകൾ
അലയടിച്ചുയർന്നു…

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും അമ്മയ്ക്ക് ചെറുതായി പനി കൂടിയിരുന്നു… വന്ന പാടെ..അമ്മ റൂമിലേയ്ക്ക് പോയി കിടന്നു…ദിയ അമ്മയ്ക്ക് കഴിക്കാനുള്ള മരുന്നെടുത്ത് കൊടുത്തിട്ട് റൂമിലേയ്ക്ക് പോയി…അച്ഛൻ അമ്മയുടെ കൂടെ റൂമിൽ തന്നെയിരുന്നു…

ഞാൻ റൂമിൽ ചെന്ന് കട്ടിലിലേക്ക് വീണു കിടന്ന് കഴിഞ്ഞു പോയ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങി…ഓർക്കുമ്പോൾ എല്ലാമൊരു സ്വപ്നം പോലെയാണെനിയ്ക്ക് തോന്നിയത്…

ഞാനും കാർത്തുവും മാത്രമായുള്ളൊരു ലോകത്തേയ്ക്ക് ഞാനെന്റെ മനസ്സിനെ തളച്ചിട്ടു….

ഞങ്ങളങ്ങനെ തനിച്ചു പാറിപ്പറന്നു നടക്കുമ്പോൾ ആണ്….രസംകൊല്ലിയായി ഫോണ് ശബ്‌ധിച്ചത്…സ്വപ്നലോകത്ത് നിന്ന് തൽക്കാലം വിട വാങ്ങി ഞാൻ ഫോണെടുത്ത്…

ഹലോ…..

ദിനു ചേട്ടൻ ആണോ…

ങേ…ഇതാരപ്പ..ഞാൻ ചെവിയിൽ നിന്ന് ഫോൺ മാറ്റി സ്ക്രീനിൽ നോക്കി…ലച്ചുചേച്ചി ആയിരുന്നു….അപ്പോൾ ആണ് സത്യത്തിൽ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ കാര്യം ഓർക്കുന്നത് തന്നെ. ഇന്നലെ വൈകിട്ട് വിളിച്ചതിൽ പിന്നെ അമ്മയുടെ അസുഖവും മറ്റ് ടെൻഷനുകളും കാരണം കാര്യമായി ഫോണ് എടുത്തിട്ടില്ലായിരുന്നു..

ഞാൻ:-പറയു…ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ…

ലച്ചു:-ടാ…തെണ്ടി….നീയെന്നെക്കൊണ്ടു കൂടുതൽ പറയിപ്പിക്കാതിരിക്ക നിനക്ക് നല്ലത്…നിനക്ക് കുറ്റബോധം വരുമ്പോൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയാനും കാർത്തുവിനെ കാണാൻ ഐഡിയ ഉണ്ടാക്കാനും ദേഹത്ത് കയറിക്കിടന്നു മേയാനും മാത്രം മതി നിനക്കെന്നെ അല്ലേടാ… നിന്റെയും കാർത്തുവിന്റെയും കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ നാട്ടുകാർ പറഞ്ഞു വേണം അറിയാൻ അല്ലെ…ഇത്രയും പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ട് നിനക്കെന്നെ ഒന്ന് വിളിക്കാൻ തോന്നിയില്ലല്ലോ…ഇന്ന് എത്ര തവണ നിന്നെ ഞാൻ വിളിച്ചെന്നറിയോ..എന്റെ എത്ര മെസ്സേജ് ഫോണിൽ ഉണ്ടെന്ന് നോക്കിക്കേ നീ…ഇത്രയൊക്കെയെ നി എന്നെ മനസ്സിൽ കരുതിയിട്ടുള്ളൂ അല്ലെ…
ചേച്ചി…ഞാ…