അഞ്ജുവും കാർത്തികയും എന്റെ പെങ്ങളും 15 [രാജർഷി] 462

ആ..മനുവേട്ടൻ എന്റെ മുലയിൽ ഞെരിച്ചപ്പോൾ വല്ലാതെ നീറ്റലും വേദനയും അനുഭവപ്പെട്ടു..

ഏട്ടാ…ദയവ് ചെയ്ത് എന്നെയിനി ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ… എനിയ്ക്ക് തീരെ വയ്യാ… അവിടൊക്കെ ആകെ കീറിപ്പോളിഞ്ഞിരിക്ക..ശരിക്ക് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ കൂടി കഴിയുന്നില്ലെനിയ്ക്ക്…

അതൊക്കെ ആദ്യം ആകുമ്പോൾ സാധാരണ ഉണ്ടാകുന്ന ആണ്…ഇത് കൂടെ കഴിയുമ്പോൾ എല്ലാം ശരിയാകും നി അടങ്ങിക്കിടന്നാൽ മതി ഞാൻ വേഗം തീർത്തിട്ട് മരുന്നും തന്നിട്ട് പൊയ്‌ക്കൊളം…ഇനിയൊരിക്കലും ഞാനൊരു ശല്യത്തിനും വരില്ല…എന്തായാലും ഞാൻ ഭാഗ്യവാൻ തന്നെ നിന്നെപോലൊരു സുന്ദരിയായ ഇളം പച്ചക്കരിമ്പിനെ എനിയ്ക്ക് രുചി നോക്കാൻ കിട്ടിയല്ലോ… സൂര്യേച്ചിയൊന്നും നിന്റെ മുന്നിൽ ഒന്നുമല്ലെടി..പെണ്ണേ…അവളുടെ അനിയത്തിയുണ്ടല്ലോ..കല്യാണപ്പെണ് അവൾ നിന്നെപ്പോലെ തന്നെ നല്ല ഉരുപ്പടി ആയിരുന്നു..പക്ഷെ അവൾ എന്നെ അടുപ്പിച്ചില്ല…അയാളുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന് ഞാനയാളെ കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു…ഇവന്റെ മുന്നിൽ കരഞ്ഞിട്ടും കാലു പിടിച്ചിട്ടും ഒരു കാര്യവുമില്ലെന്നെനിയ്ക്ക് മനസ്സിലായി..വേദനയോടെ ഞാൻ പ്രതികരിക്കാൻ ആകാതെ ശവം പോലെ കിടന്ന് കൊടുത്തു….വസ്ത്രങ്ങൾ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് അഴിച്ചു മാറ്റിയപ്പോഴും…കീറിപ്പോളിഞ്ഞ പൂവിലേയ്ക്ക് അയാളുടെ സാധനം വീണ്ടും കുത്തിയിറക്കിയപ്പോഴും…ശരീരത്തേക്കാൾ വേദന മനസ്സിൽ ഞാൻ ഏറ്റു വാങ്ങിയിരുന്നു…ലോകത്തുള്ള സകല പുരുഷന്മാരെയും ഞാൻ വെറുത്തു പോയ നിമിഷങ്ങൾ ആണ് പിന്നീടെനിക്കയാൾ സമ്മാനിച്ചത്..ഒരു ദാഷന്യാവുമില്ലാതെ അയാളെന്റെ മനസ്സിനെയും ശരീരത്തെയും ഒരു പോലെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…എന്റെ കണ്ണുകൾ നിർത്താതെ പെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നു…

ഇത്തവണ വളരെയേറെ സമയമെടുത്താണയാൾ ആഗ്രഹം പൂർത്തിയാക്കിയത്…എന്റെ പൂവിനുള്ളിൽ അയാളുടെ ചൂടുവെള്ളം ഒലിച്ചിറങ്ങി നിറഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും ഞാൻ അബോധവസ്തയിലേയ്ക്ക് എത്തിയിരുന്നു…അയാൾ ആഗ്രഹവും തീർത്ത് മരുന്ന് കിടക്കയിലിട്ടു എപ്പോഴോ എണീറ്റ്‌ പോയിരുന്നു…

രാത്രിയിൽ ഏറെ വൈകി
ശരീരവാഹനങ്ങളുടെ സൗണ്ട് കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്…ശരീരം നിറയെ ഇടിച്ചു
നുറുങ്ങുന്ന വേദനയുണ്ടായിരുന്നു…പതിയെ ഞാൻ ബോധമനസ്സിലേക്കുണർന്നു…ഒരു വിധത്തിൽ ഞാൻ എണീറ്റ്‌ പോയി വാതിൽ അടച്ചിട്ട് വന്ന് കട്ടിലിലേക്ക് വീണു…കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയും സൂര്യേച്ചിയും സുരഭിയെച്ചിയുമെല്ലാം വാതിലിൽ തട്ടിവിളിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും…ആ അവസ്‌ഥയിൽ ആരെയും അഭിമുഖികരിക്കാൻ എനിയ്ക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല…കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞു അവരെല്ലാം ഉറങ്ങാൻ പോയി….

വെളുപ്പിനെ എണീറ്റപ്പോൾ ശരീരം ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പനിയുണ്ടായിരുന്നു…അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ എന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോയി അവരെന്നെ അവിടെ അഡ്മിറ്റാക്കി…ഒരാഴ്ച്ച വേണ്ടി വന്നു എന്റെ ശരീരം ഒന്ന് നേരെയാകാൻ..അപ്പോഴും മനസ്സിനൊരു തരം മരവിപ്പ് വിട്ടൊഴിയാതെ എന്നെ പിന്തുരുന്നുണ്ടായിരുന്നു..ഹോസ്പിറ്റലിൽ എന്നെ ചികിൽസിച്ച ഡോക്റ്റർ മുഖാന്തിരം അച്ഛനും അമ്മയും എന്റെ ശരിക്കുള്ള അവസ്‌ഥ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.ആരാണെന്ന് അമ്മയെന്നോട് ഒത്തിരി ചോദിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ മറുപടി നൽകിയില്ല.പിന്നെ എന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ഓർത്തിട്ടാകാം ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് വീട്ടിലേയ്ക്ക് വന്നിട്ട് അങ്ങനൊരു സംഭവം മകളുടെ ജീവിതത്തിൽ നടന്നിട്ടില്ലെന്ന പോലെയാണ് അച്ഛനും അമ്മയും എന്നോട് പെരുമാറിയിരുന്നത്.പിന്നെയും ഒന്ന് രണ്ട് മാസങ്ങൾ കഴിയേണ്ടി വന്നു എനിക്കൊന്നു മനസ്സ് തുറന്ന് ചിരിക്കാൻ…പോലും..അത്..