അഞ്ജുവും കാർത്തികയും എന്റെ പെങ്ങളും 6 [രാജർഷി] 436

ആണെങ്കിൽ അകത്ത് വന്ന് കയ്യോടെ പൊക്കിയേനെ…ചെറുപ്പക്കാർ ആരെങ്കിലും ആയിരിക്കും പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെയൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ നമ്മളെ നേരിടാനുള്ള മടി കൊണ്ടായിരിക്കും മാറിക്കളഞ്ഞത്.എന്തായാലും വരും ദിവസങ്ങളിൽ നമ്മടെയടുത്ത് ഭീക്ഷണിയുമായി വരുമെന്ന് തന്നെയാണ് എന്റെ പ്രതീക്ഷ ..അതപ്പോൾ നോക്കാം നി വന്നേ…സമയം ഒരുപാടായി…
അവർ തിരിച്ചു പോയി വിറക് കെട്ടെടുത്ത്
വീട്ടിലെക്ക് നടന്നു.അവർ പോയെന്നുറപ്പായപ്പോൾ ഞാൻ അരുവിയിൽ പോയി കയ്യും കാലും കുട്ടനെയും കഴുകി വൃത്തിയാക്കി വെള്ളം കുടിച്ച് ദാഹം തീർത്തു.ഞാൻ തിരിച്ചു പാറക്കെട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു.അവിടെയെത്തിയപ്പോൾ സുമിയും നിത്യയും വിറക് കെട്ട് തലയിൽ വച്ച് കൊണ്ട് തന്നെ ചുറ്റിലും നോക്കുന്നുണ്ട്.
ഒന്നുരണ്ടാടുകൾ തീറ്റയ്ക്കിടെ വിശ്രമിക്കാനായി പാറക്കെട്ടിനരികിലുള്ള മരത്തണലിൽ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ അവർ പോകാനായി ഒളിച്ചിരുന്നു.അവർ എന്തൊക്കെയോ പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്നുണ്ട് ദൂരെയായതിനാൽ എനിക്കൊന്നും കേൾക്കാൻ സാധിച്ചില്ല.കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ വനത്തിന് വെളിയിലേക്ക് പോയി.അവർ പോയെന്നുറപ്പായപ്പോൾ ഞാൻ പറക്കെട്ടിലേയ്ക്ക് നടന്നു.പത്ത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ വരാൻ പറഞ്ഞു ലച്ചുവിന് മെസ്സേജ് അയച്ചു അവർ വരുന്നതും കാത്തിരുന്നു.
ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുപ്പിയിൽ വെള്ളവും കയ്യിലൊരു കവറുമായി വന്ന് ലച്ചുവും ദിയയും എനിയ്ക്കരികിലായി വന്നിരുന്നു.
ലച്ചു:-കാത്തിരുന്ന് മടുത്തു ക്ഷമ കെട്ട് ഡ്രസ് മാറിയിടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് നി മെസ്സേജ് അയച്ചത്. ടാ ചെക്കാ അഞ്ജുവിന്റെ പോലെ ആരെങ്കിലും വരോടാ എനിക്കിപ്പോൾ ആദ്യത്തെ ആവേശമൊന്നും ഇല്ലാട്ടോ…അതും പട്ടാപ്പകൽ ആരേലും കണ്ടാൽ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല..അങ്ങളയും പെങ്ങന്മാരും തമ്മിൽ വനത്തിൽ അനാശാസ്യം ..പത്രത്തിലൊക്കെ വാർത്ത വന്നാൽ നല്ല രസായിരിക്കും….നമുക്ക് വീട്ടിൽ തന്നെ നടത്തിയാൽ പോരെടാ…
ദിയ:-ഇത്ര പേടിയായിരുന്നെങ്കിൽ ഈ നട്ടുച്ചയ്ക്ക് ഇവിടെ വരെ വരണമായിരുന്നോ…ഈ സമയതൊന്നും ആരും വരില്ല ചേച്ചി തന്നെമല്ല അന്ന് ചേട്ടയും അഞ്ജുവും തനിച്ചായിരുന്നില്ലേ…ഇന്ന് ഞാനും കൂടെയുണ്ടല്ലോ .ഞാൻ വഴിയിൽ കാവൽ നിന്നോളാ…നിങ്ങൾക്ക് ആരേലും വരുമെന്ന് ടെൻഷൻ ഇല്ലാതെ ചെയ്യലോ.അല്ലേലും ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ കൂടെ കൂടാനുള്ള സ്റ്റാമിന എനിക്കില്ലട്ടോ…മെല് മുഴുവൻ ഇടിച്ചു പിഴിഞ്ഞ പോലെ വേദനയ.
ഞാൻ:- അത് നല്ല ഐഡിയ ആണ് എന്നാലും ഇവിടെ വേണ്ട ഞാൻ നല്ലൊരു സ്ഥലം കണ്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട് .അവിടകുമ്പോൾ ഒരു ശതമാനം പോലും പേടി വേണ്ട എന്നാലും വയ്യാത്ത സ്ഥിതിയ്ക്ക് ദിയമോൾ പുറത്ത് കാവൽ നിൽക്കട്ടെ …
ലച്ചു:- എന്നാൽ താമസിക്കണ്ട വേഗം പോകാം അല്ലേത്തന്നെ വൈകി വൈകിട്ട് അമ്മായി വരുന്നതിന് മുമ്പ് എത്താനുള്ളതാണ്.പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലച്ചു എഴുന്നേറ്റു ഒപ്പം ഞാനും ദിയയും….
ഞാൻ മുൻപിലും അവർ പിറകിലുമായി അരുവി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു..
ലച്ചു:-ഇതെവിടട ചെക്കാ..നടന്ന് നടുവൊടിയാറായി..ദിയയുടെ അനുഭവം വച്ച് തിരിച്ചു നടന്ന് പോകുമ്പോളുള്ള അവസ്‌ഥ ഓർക്കുമ്പോൾ ആണ്…ഞാൻ
ഞാൻ:-ദാ.. എത്തിടി..ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ ..തിരിച്ചു നടക്കാൻ വയ്യെങ്കിൽ ഞാൻ എടുത്തോളം പോരേ..