അമ്മായി അമ്മയുടെ തേൻ കിണ്ണം [വംശി] 737

അവർ അല്പം ചമ്മലോടെ  അരയിൽ  നിന്നും  തുണി  മാറ്റി…

അവരുടെ പൂർത്തടത്തിൽ  രക്തത്തിൽ കുതിർന്ന കുറെ പഞ്ഞി ഉണ്ടായിരുന്നത്  ഞാൻ  മാറ്റി.

നല്ല  മുറിവുണ്ട്…. മുറിവിൽ നിന്നും രക്തം പൂർണമായി  നിലച്ചിരുന്നില്ല..

“നല്ല മുറിവാ… ഡോക്ടറെ  കാണാം ”   ഞാൻ പറഞ്ഞു..

“വേണ്ട…. ചമ്മലാ…. ” അമ്മായി  നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“അവിടെ… പഴുക്കുമ്പോൾ… ചമ്മലൊക്കെ മാറും… ” ഞാൻ കടുപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു..

“മൊത്തം… വടിച്ചത് പോലുമല്ല….”.

!”നാണം മൂടി  അവർ  ചിണുങ്ങി…

“അതിനവിടെ  സിസ്റ്റർമാരുണ്ട്… അവർ ചെയ്തോളും !”

“വേണ്ടെടാ… ” പുതു മണവാട്ടിയെ പോലെ  അവർ  കിലുക്കുന്നു…

“ഇപ്പോഴാണെ  ഒരു ഇൻജെക്ഷൻ.. ഒരു ഡ്രെസിങ്.. അല്ലെങ്കിൽ  പഴുത്താൽ  നിത്യവും ഡ്രെസിങ്…. തീരുമാനിച്ചാ മതി ”

    “പോകാം… എന്നാൽ… !”

കിട്ടിയ  ഓട്ടോയിൽ  അവർ  ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക്  പോയി.

അമ്മായിയുടെ നിർഭാഗ്യത്തിന്  ക്യാഷലിറ്റിയിൽ  അന്ന്  പുരുഷ ഡോക്ടർ ആയിരുന്നു., ഡോക്ടർ  പ്രതാപ്.

അതറിഞ്ഞ ഉടൻ  അമ്മായിയുടെ  നാണം ഇരട്ടിച്ചു, ചമ്മി വെളുത്തു..

എന്തായാലും   കാണാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.

രണ്ടും കല്പിച്ചു  ഞങ്ങൾ  അകത്തു കയറി…

മുന്നിൽ ഇരുന്നു.

ഞാൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ  ഡോക്ടറോട്  കാര്യം പറഞ്ഞു.

ഡോക്ടറുടെ  ചുണ്ടിൽ ചിരി  വിരിഞ്ഞപ്പോൾ   അമ്മായിയുടെ  തല  ലജ്ജയാൽ കുനിഞ്ഞു..

“നാണിക്കാൻ  ഒന്നും ഇല്ല, ഇതിൽ.. ഇതൊക്കെ സാധാരണമല്ലേ? “കള്ള ചിരിയോടെ  അമ്മായിയുടെ  മുഖത്തു നോക്കി ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.

”  നമ്മൾ ആരാ, പാഷിയന്റിന്റെ? ” എന്നെ  നോക്കി  ചോദിച്ചതിന്  മറുപടി  പറഞ്ഞത്, അമ്മായി ആയിരുന്നു, ” ഹസ്ബന്റാ “.

അമ്മായിയോട് ഡോക്ടർ  ഉയരമുള്ള ഡെസ്കിൽ കിടക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഹസ്ബന്റിന് കൂടെ നിൽകാം.

“പാന്റീസ്  ധരിച്ചിടുണ്ടോ? “