അനു & മി 3 [Pakkaran] 139

ശരിയാ ഞാൻ സത്യമായും വിഷാദ രോഗത്തിന്റെ അടിമയായിരുന്നു. നിന്റെ അച്ഛന്റെ അസാന്നിധ്യം എന്നെ ആകെ തളർത്തി ആത്മഹത്യാ ചെയ്താലോ എന്നുപോലും തോന്നിയ നിമിഷങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഇന്ന് ഭാവനയോട് സംസാരിച്ചതിന് ശേഷം പഴയ ഉന്മേഷമൊക്കെ തിരിച്ചു വന്നപോലെ. എന്റെ കോളേജ് കാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയപോലെ.

ഇപ്പൊ മനസിലായില്ലേ അമ്മയുടെ ശരീരത്തിന് എന്തായിരുന്നു ആവിശ്യം എന്ന്. അമ്മ നേരത്തെ ശ്രമിച്ചിരുന്നേൽ ഇത് എന്നെ മാറ്റമായിരുന്നു.

അതിനു ഇന്നല്ലേ ഒരാളെ കിട്ടിയേ

ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ ഒന്ന് വിളിച്ചിരുന്നേൽ ഞാൻ ഓടി വരില്ലായിരുന്നോ എന്റെ മുത്തിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ.

എനിക്ക് അറിയില്ലല്ലോ എന്റെ മിണ്ടാപൂച്ച സ്കൂളിൽ പോയി കലം ഒടച്ചുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്.

എന്റെ ദേഹത്ത് കൂടി ഒഴുകുന്നത് അമ്മയുടെ ചോരയെല്ലേ. മത്ത കുത്തിയാൽ കുമ്പളം മുളക്കുമോ.

ഉം അതും ശരിയാ ഞാൻ അതോർത്തില്ല. അല്ല നീ വൈകിട്ട് സ്കൂളിന് വരുന്നതിനു മുമ്പ് ഇത് പിടിച്ചു കെട്ടുംപോലെ ജട്ടിയും എടുത്തിട്ട് കൂടെ. ഇങ്ങോട്ടു വരുന്നവഴി എവിടേലും മറിഞ്ഞു വീണാൽ പാവാട മാറിയിട്ടു ഉള്ളിലുള്ളതൊക്കെ നാട്ടുകാർ കാണില്ലേ.

അയ്യട എങ്കിൽ ബസിലെ കളി മുടങ്ങില്ലേ.അമ്മ അറിയും എന്ന പേടി ഇല്ലായിരുന്നേൽ ഞാൻ ബ്രായും ഇടില്ലായിരുന്നു. ജട്ടി ഇട്ടിട്ടില്ല എന്നുള്ളത് പെട്ടെന്നൊന്നും ആരും കണ്ടു പിടിക്കില്ലല്ലോ അതുപോലെ നാട്ടുകാര് തെണ്ടികൾക്കു വേണ്ടി ബസിലെ കളി മുടക്കാനൊന്നും ഞാൻ ഇല്ല. അല്ലെലെ കളാസിൽ വച്ച് എന്നും അതിനു സൗകര്യം കിട്ടാറില്ല. ഹോസ്റ്റലിൽ ചെല്ലുമ്പോഴും മിക്കവാറും അവരൊക്കെ സ്കൂളിൽ വരാനുള്ള തയാറെടുപ്പിന്റെ തിടുക്കത്തിൽ ആയിരിക്കും. മുടക്കമില്ലാതെ നടക്കുന്നത് ബസിൽ വച്ചുള്ളത് മാത്രമാ.ബസിലെ പരുപാടി കഴിഞ്ഞു എടുത്തിടാം എന്ന് വച്ചാൽ ഇവിടെ എത്തുമ്പോഴത്തേക്കും അതുമൊത്തം നനഞ്ഞു കുതിർന്നിട്ടുണ്ടാവും പിന്നെ അതിന്റെ കാരണം അമ്മയോട് വിശദീകരിക്കണം അത് ഒഴിവാക്കാനാ അഴിച്ചു ബാഗിൽ വെകുന്നേ.

ബസ്സിലെ കളിയോ അതെന്താ.