അനുചന്ദനം [Unknown Vaazha] 217

“”അയ്യോ അതൊന്നും വേണ്ട സാറെ.. ഇവൻ എന്റെ വീടിന് കൊറച്ചു അടുത്താണ് ഇവനെ ഞാൻ നന്നാക്കി എടുത്തോളാം “”

എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് പല്ലിറുമ്മി കൊണ്ട് സുധിഷേട്ടൻ പറഞ്ഞു.. ഹ്മ്മ് … അപ്പൊ നമ്മളോട് സ്നേഹോക്കെ ഉണ്ട്..

“”താൻ പറഞ്ഞോണ്ട് മാത്രം ഇപ്പൊ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യണില്ല… പക്ഷെ ഇനി ഒരിക്ക കൂടെ ഇവനെ എന്റെ മുന്നി ഇങ്ങനെ കിട്ടിയാ പിന്നെ ഒരു വിട്ട് വീഴ്ച്ച ഇല്ല കേട്ടോ സുധിഷേ…””

ജേക്കബ് സാർ എന്നെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒരു വാണിംഗ് എന്ന പോലെ സുധിഷേട്ടനോട് പറഞ്ഞു..

“”ഇല്ല സാറേ ഇനി ഇങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടാവൂല ഞാൻ വാക്ക് തരുവാണ്…” അത് കേട്ട് ഒന്ന് തല അനക്കിക്കൊണ്ട് ജേക്കബ് സാർ പുള്ളിടെ ക്യാബിനിലോട്ട് പോയി..

“”ബാബുവേട്ടാ… FIR രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ട് ഇല്ല അതോണ്ട് നിങ്ങൾ ഇവനെയും ഇവന്റെ പര്യായങ്ങളേം കൊണ്ട് പോയിക്കോ… പിന്നെ ഇവൻ അടിച്ചിട്ട രണ്ടെണ്ണം പരിയാരം മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ കിടപ്പുണ്ട്.. അവിടെ വരെ ചെന്ന് അവർക്ക് എന്താ വേണ്ടേ എങ്ങനാ എന്നൊക്കെ നോക്കി അത് ചെയ്യണ്ടി വരും… ഇല്ലെങ്ങി അവർ കേസ് പൊല്ലാപ്പ് എന്നും പറഞ്ഞു വരും…അതിന് ഇട വരുത്തണ്ട..പിന്നെ ഞാൻ വരാൻ കുറച്ചൂടെ വൈകിയിരുന്നേ ആ നാട്ടാർ എല്ലാം കൂടി ഇവന്റെ എല്ലുരീയേനെ..”” സുധിഷേട്ടൻ എന്റെ തോളത്ത് ഒന്നമർത്തി തട്ടി അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു..

“പിന്നെ… എല്ലുരാൻ വരട്ട് എല്ലാം..എല്ലാത്തിനേം ഞാൻ കാലപുരിക്ക് അയക്കും.. “ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു .

“ടാ നീയേ ഇന്ന് വൈകുന്നേരം എന്റെ വീട്ടിലോട്ട് ഒന്ന് വരണം കേട്ടല്ലോ… മുങ്ങിയ നീ ഉള്ള സ്ഥലത് വന്ന് ഞാൻ പോക്കും കേട്ടല്ലു..”” പോകാൻ നേരം എന്നോട് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞിട്ട് സുധിഷേട്ടൻ പുള്ളിടെ ക്യാബിനിൽ പോയി…