അനുവാദം 2014 [POV] 2 [സംഗീത] 265

അവരുടെ അടുക്കള കറുത്ത ടൈൽ ഇട്ടതായിരുന്നു.. ഞാൻ കാലെടുത്തുവച്ചത് വെള്ളത്തിലായിരുന്നു എന്റെ കാൽ തെന്നി ഞാൻ വീഴാൻ പോയപ്പോൾ മനു എന്നെ പിടിച്ചു പക്ഷെ എന്റെ ഭാരം താങ്ങാൻ വയ്യാതെ അവന്റെ മുകളിലൂടെ ഞാനും വീണു..
“ആഹ്ഹ്ഹ അമ്മേ..”
ഞാൻ നിലവിളച്ചു..
എന്റെ അടിയിൽ മനുവും കുടുങ്ങി…എഴുനേക്കാൻ ശ്രേമം നടത്തിയെങ്കിലും വെള്ളത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽകാൻ പറ്റാതെയായി…
മനു പേടിച്ച നിലയിലായിരുന്നു..അത് എന്റെ ഉള്ളിൽ ചിരി പൊട്ടിച്ചു. പക്ഷെ അതിന് അധിക ആയുസ്സ് ഉണ്ടായില്ല… എന്റെ അടിവയറ്റിൽ എന്തോ കുത്തുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി…അതാണ് മനുവിന്റെ വെപ്രാളത്തിന് കാരണം..
ഞാൻ എന്റെ ചുണ്ടിൽ കയ്യ് വച്ചു ചിരിച്ചു…”മനു…നീ ഇങ്ങനെ കിടന്ന് പരിഭ്രമിക്കലെ…ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രേമിക്കാം..”
പക്ഷെ വീണ്ടും വീണ്ടും എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ സ്‌ലിപ്പായി അവന്റെ മേൽ വീണുകൊണ്ടേയിരുന്നു…എന്റെ അടിവയറ്റിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും കുത്തലിന്റെ ആക്കം കൂടി കൂടി വന്നു…”ആഹ്” അറിയാതെ ഞാൻ മന്ത്രിച്ചുപോയി…മനു അപ്പോൾ ഒരു എവിടുന്നോ ഒരു തുണി വലിച്ചിട്ടു അതിൽ കുത്തി എന്നെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു..ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ സർവശക്തിയുമെടുത് കൈ കുത്തി ഞാൻ എഴുനേറ്റു … അപ്പോൾ അവന്റെ നോട്ടം എന്റെ മറിടത്തിലോട്ടയിരുന്നു വഴുക്കി വീണപ്പോൾ എന്റെ സാരി മാറിക്കിടക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദിച്ചില്ല…
എന്റെ ബ്ളൗസ് അത് അമ്മയുടേതാണ്…കഴുത്തിന്ന് നല്ല വട്ടം ഉള്ളതുകൊണ്ട്…എന്റെ മുലച്ചാൽ അവനു ദൃശ്യമായിരുന്നു…എന്റെ വലതുമുലയിൽ ഒരു മറുകുള്ളത് അവനു ദൃശ്യമായിരുന്നു….അതിലേക് അവൻ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
ഈശ്വരാ എനിക് ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ…മനു ഒരു പാവം പയ്യനാണ് ഞാൻ തന്നെയാണ് ഇവിടെ തെറ്റു വീണ്ടും വീണ്ടും ചെയുന്നത്…
ഞാൻ എന്റെ രണ്ടു കയ്യും കുതിയെഴുനേട്ടതുകൊണ്ട് എന്റെ സാരി നേരെയാക്കാൻ സമയം കിട്ടിയില്ല…
എഴുനേറ്റു നിന്നപ്പോൾ സാരി തഴേക്ക് വീണു…എന്റെ ശരീരം ഞാൻ തന്നെ ഒരു പ്രദർശന വസ്തുവായി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു…
എന്റെ ഇറുകിയ ചുവന്ന ബ്രായുടെ പകുതി ആ ബ്ലൗസിൽ കാണാമായിരുന്നു…കഴുത്തിന്റെ വട്ടം വലുതായത്തിനൽ…എന്റെ വെളുത്തു കൊഴുത്ത മുലകൾ പകുതി പുറത്തായിരുന്നു… അതിനിടയിൽ ബ്രായുടെ വള്ളി ബ്ലൗസിനടിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു നീങ്ങിയതും ഞാനറിഞ്ഞില്ല…

എന്റെ അരക്കെട്ടിൽ കിടന്നിരുന്ന സ്വർണ അരഞ്ഞാണത്തിൽ തന്നെ അവന്റെ കണ്ണ് കോർത്തിണങ്ങിയത് ഞാൻ ശ്രദ്ദിച്ചു എന്റെ വയറിനെ നിയത്രിച്ചു നിയത്തിയത് ആ അരഞ്ഞാണമായിരുന്നു… എന്റെ പൊക്കിൾ കുഴി അവന്റെ കണ്ണുകളെ അതിൽ താഴ്ത്താൻ അതിക സമയം വേണ്ടിവന്നില്ല….അവന്റെ നോട്ടം എന്റെ മനസ്സിനെ ആസ്വാസ്‌ത്യപ്പെടുത്തി…നിഷ്കളകനായ ഒരു കുട്ടിയെ ഞാൻ കാരണം എന്റെ എടുത്തുചാട്ടം കാരണം…ഛേ…
സങ്കടത്തിലും..ദേഷ്യത്തിലും ഞാൻ മുങ്ങിപ്പോയി..
സാരി നേരയാക്കിയിട്ട് ഞാൻ മനുവിനോട് പറഞ്ഞു..
“മനു ഞാൻ പോവാണ്…”

“ചേച്ചി ഞാൻ …എന്നോട് മോശമായി ഒന്നും വിചാരിക്കലെ… ചേച്ചി വീണപ്പോ ഞാൻ സഹായിക്കാനായിട്ട്…”

“സാരമില്ല മനു ഞാനാണ് തെറ്റുകാരി ബെല്ലും ബ്രേക്കുമില്ലാതെ അടുക്കളയിൽ വരേണ്ട അവശ്യമില്ലായിരുന്നു..”

“ഞാൻ പോട്ടെ മനു… ഞാൻ മറ്റൊരു ദിവസം വരാം”