അപർണ്ണയുടെ കഥ [പഴഞ്ചൻ] 264

രാജീവൻ : “ ന്റെ മോനേ… എന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും വയ്യ ഇനി മല കേറാൻ ഒന്നു കേറിയതിന്റെ ക്ഷീണം ഇതുവരെ മാറിയിട്ടില്ല, ഞാനില്ലേ… വേണേൽ അമ്മയേം കൂട്ടി നീ പൊയ്ക്കോ… “
അപർണ്ണ : “ യ്യോ… എനിക്കും കേറാൻ അൽപം ബുദ്ധിമുട്ടാണല്ലോ മോനേ… “ അവൾക്ക് അവന്റെ ഉദ്ദേശം പിടികിട്ടിയെങ്കിലും ഒരു രസത്തിന് അവൾ ഒഴിഞ്ഞ് കളിച്ചു.
രാഹുൽ : “ അയ്യോടാ, അമ്മയ്ക്ക് കേറാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിലേ ഞാൻ കേറ്റിത്തരാട്ടോ… “ അവന്റെ വാക്കുകളിൽ ഒളിച്ചിരുന്ന ദ്വയാർത്ഥം അവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് വായിച്ചെടുത്തു. തന്നെ തന്റെ മകൻ കേറ്റിത്തരാന്ന്, ഉഹ്… അതു കേട്ടപ്പോഴേ അടിയിലെ പൂവിലെ കീറലിൽ ഒരു നനവ് അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.
അപർണ്ണ : “ എന്നാൽ ഞാൻ വരാമെടാ കുട്ടാ… “ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന് തേനിറ്റ് വീഴുന്നതു പോലെ തോന്നി രഹുലിന്. ഇതാ തനിക്കൊരവസരം കൈവന്നിരിക്കുന്നു.
അവർ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കഥ പറഞ്ഞ് രാജീവനൊപ്പം കട്ടിലിൽ കിടന്നു. കുറച്ച് നേരത്തെ മയക്കത്തിനു ശേഷം 4 മണിയോടു കൂടി അവർ ഹോട്ടൽ റൂം വെക്കേറ്റ് ചെയ്തു. ഹോട്ടലിൽ നിന്നിറങ്ങി കാറിൽ കയറുന്ന അമ്മയുടെ വേഷം രാഹുലൊന്ന് നോക്കി. ഒരു നീല ഡിസൈനോട് കൂടിയ ചുരിദാറും അതേ നിറത്തിലുള്ള ഷാളും. രാഹുൽ ഒരു വെള്ള ലീസ് ബനിയനും ചാര നിറത്തിലുളള ബോക്സറുമാണ് ഇട്ടത്. കാറിന്റെ റിയർ വ്യൂ മിറർ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തപ്പോൾ പിറകിലിരിക്കുന്ന അല്പം കഴുത്തിറക്കമുള്ള അവളുടെ ചുരിദാറിൽ നിന്ന് മുന്നിലേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുലകളിലേക്കാണ് അവന്റെ കണ്ണ് പോയത്. അവൾ അവനെ നോക്കി ചുണ്ടുകോട്ടി. അവന്റെയൊരു ചോരയൂറ്റുന്ന നോട്ടം. കൂടെ അച്ഛനെണ്ടെന്ന് പോലുമുളള ഓർമ്മയില്ല ചെക്കന്. സൈഡ് സീറ്റിലിരുന്ന രാജീവൻ ഹോട്ടൽ ബോയിക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞ് കുറച്ച് രൂപ കയ്യിൽ വച്ച് കൊടുത്തു. കാർ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. അപർണ്ണ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി ദേവിയോട് നന്ദി പറഞ്ഞു, തന്റെ ഏകാന്തവാസം തീർത്തതിന് , തനിക്കൊരു കുഞ്ഞു കാമുകനെ സമ്മാനിച്ചതിന്.​ അതേ അവിടെ നിന്ന് യാത്ര തിരിച്ചപ്പോൾ അവൾ രാഹുലിനെ മനസ്സാലെ ഒരു കാമുകനാക്കിയിരുന്നു. കുറച്ച് നേരം കാർ ഓടിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നല്ല ഭംഗിയുള്ള ഒരു സീനറി വ്യൂ വരുന്ന മല കാണിച്ച് അവൻ വണ്ടി നിർത്തി. കാറിൽ നിന്ന് അവരെല്ലാം ഇറങ്ങി.
രാജീവൻ : “ നിങ്ങൾ പോയി കണ്ടിട്ട് വാ… ഞാനൊന്ന് പുകയ്ക്കട്ടെ… “ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് സിഗററ്റെടുത്ത് കത്തിക്കവേ അയാൾ പറഞ്ഞു. രാഹുൽ സന്തോഷത്തോടെ ആ മലമുകളിലേക്ക് കയറുവാൻ തുടങ്ങി. പച്ചപ്പുല്ലുകൾ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആ മലയിലേക്ക് കയറുവാൻ അധികം പ്രയാസമുണ്ടായില്ല. കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ് കേറേണ്ടിയിരുന്ന മലയിലേക്ക് കുറച്ച് നടന്നപ്പോൾ രാജീവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും അവർ മറഞ്ഞു.