അപർണ്ണയുടെ കഥ [പഴഞ്ചൻ] 265

തോന്നി. സോപ്പ് തേക്കുമ്പോൾ നടുഭാഗത്ത് നിന്ന് പുറകിലേക്ക് വിരിഞ്ഞ ചന്തിയിൽ പിടിച്ചൊന്ന് അവളൊന്ന് ഞെരിച്ചു. തന്റെ മനസ്സിലെ കാമം ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞു. അതുണർത്തിയതോ തന്റെ പുത്രൻ, തന്റെ പുന്നാര മോങ്കുട്ടൻ, അവൾക്ക് അവനോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത സ്നേഹം തോന്നി. തന്നെയറിഞ്ഞ് സന്തോഷിപ്പിച്ച തന്റെ കുഞ്ഞ്. അവൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു. നീലക്കണ്ണാടിയിൽ അതിനൊരു വശ്യത തോന്നി അവൾക്ക്.
രാജീവൻ : “ ഇതെന്തൊരു കുളിയാ, വന്ന ഉദ്ദേശം മറന്നു പോയോ, വേഗം ഇറങ്ങെടീ, അമ്പലത്തിൽ പോകണ്ടേ… “ രാജീവന്റെ ഒച്ചപ്പാടാണ് അവളെ ദിവാസ്വപ്നത്തിൽ നിന്നുണർത്തിയത്. ദേ വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞ് അവൾ പെട്ടെന്ന് കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങി. അക്ഷമനായി പുറത്ത് നിൽക്കുകയായിരുന്നു രാജീവൻ. അവൾ ബാത്രൂമിൽ നിന്ന് തന്നെ ഡ്രസ്സ് അണിഞ്ഞിരുന്നു. കറുത്ത ബ്ലൌസും വെളുത്ത സെറ്റ് സാരിയുമായിരുന്നു അവളുടെ വേഷം.
കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുടി കോതി പുറകിലേക്ക് കെട്ടുന്ന തന്നെ മകൻ മൊബൈലിൽ നിന്ന് കണ്ണുയർത്തി നോക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. ഉം, അവന്റെ നോട്ടം സ്വതവേ പിറകിലേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന തന്റെ ചന്തികളിലേക്കാണ്. അതിങ്ങനെ വിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ ആളുകളുടെ കണ്ണുകൊണ്ടുള്ള കൊത്തിവലിക്കൽ താൻ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോൾ അവന്റെ നോട്ടം താൻ ഒരു പുളകത്തോടെയാണ് ഉൾക്കൊള്ളുന്നത് എന്നവൾ മനസ്സിലാക്കി. പൊട്ട് കുത്തുമ്പോൾ മുഖം കണ്ണാടിയിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ച് അവന് കാണാനെന്നവണ്ണം അരക്കെട്ട് പുറകിലേക്കൊന്ന് തള്ളി അവൾ. നെറ്റിയിൽ വലിയ ചുവന്ന വട്ടപ്പൊട്ട് ചുറ്റിവരക്കുമ്പോൾ അവൾ അവന്റെ മുഖത്തെ പ്രതികരണമറിയാൻ കണ്ണാടിയിലെ അവന്റെ പ്രതിബിംബത്തിലേക്ക് നോക്കി. മനോഹരമായ തന്റെ മകന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ആ മാതൃഹൃദയം എന്തിനോ തുടിച്ചു. അവളുടെ മുലക്കണ്ണുകൾ പരുത്തു തടിച്ചു. കണ്ണും എഴുതി തിരിഞ്ഞ് ്വൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അവനും തിരികെ ഒരു പുഞ്ചിരി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു.
മൂവരും കൂടി ഹോട്ടൽ പൂട്ടി അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു. പടികൾ കുറച്ച് അങ്ങോട്ട് കേറിയപ്പോഴേക്കും രാജീവൻ തളർന്നു, വയസ്സ് 51 ആയില്ലേ. അഞ്ചടിയുള്ള രാജീവന് മെല്ലിച്ച ശരീരമാണ്. രാജീവനേക്കാൾ പൊടിക്ക് പൊക്കക്കൂടുതലാണ് അപർണ്ണയ്ക്ക്.
രാജീവൻ : “ ഓ വയ്യ, ഞാൻ നടന്ന് തളർന്നു, നിങ്ങൾ നടന്നോ ഞാൻ പുറകേ വന്നുകൊള്ളാം… “ എന്നു പറഞ്ഞ് അടുത്തു കണ്ട കല്ലിൽ ഇരുന്നു. അപർണ്ണ രാഹുലിനെ ഒന്ന് നോക്കി എന്നിട്ട് അവന്റെയൊപ്പം വീണ്ടും മുകളിലേക്കുള്ള പടികൾ കയറാൻ തുടങ്ങി.
രാഹുൽ : “ അച്ഛൻ പെട്ടെന്ന് തളർന്നു പോയല്ലോ അമ്മേ “ മകനിൽ നിന്നും ആ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അതിലൊരു പുച്ഛമുണ്ടായിരുന്നില്ലേ എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. ഇന്നലത്തെ സംഭവത്തിനു ശേഷം അവൻ ഇപ്പോഴാണ് തന്നോടു മിണ്ടുന്നത്. അവന്റെ മുഖത്ത് ഇന്നലെ നടന്ന സംഭവത്തിന്റെ ഒരു ചളിപ്പും കണ്ടില്ല.
ഞാൻ : “ അത് പിന്നേ ഇത്രം പ്രായമായില്ലേടാ മോനേ, അങ്ങേര് പതിയേ വന്നു കൊള്ളും… “ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അതു പറയുമ്പോൾ അവളുടെ