അപർണ്ണയുടെ കഥ [പഴഞ്ചൻ] 264

അപർണ്ണ : “ ന്തേ, ആഗ്രഹം തീർന്നോ?? “ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു കൊഞ്ചൽ വന്നത് എങ്ങിനെയാണെന്ന് അവൾ പോലും അതിശയപ്പെട്ടു.
രാഹുൽ : “ എന്റെ കുറേ നാളത്തെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു അമ്മേ ആ കുണ്ടി ഇങ്ങനെ ഓളംവെട്ടി കേറിയിറങ്ങുന്നത് കാണാൻ, ഹോ എനിക്ക് കൊതി തോന്നിപ്പോയി അമ്മപ്പെണ്ണേ… “ അവൻ തന്റെ ചൊടികൾ നനച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
അപർണ്ണ : “ ശ്ശേ… ന്ത് വർത്തമാനമാടാ നീ പറയുന്നത്, ഇത് അമ്പലമാണ് അതുപോലും ഓർമ്മയില്ലേ നിനക്ക്, ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ദേവി കോപിക്കും “ അവൾ അവന്റെ തലക്കിട്ടൊരു കിഴുക്ക് കൊടുത്തു.
രാഹുൽ : “ എന്റെ ദേവി ഇതാ എന്റെ മുന്നിലിരിക്കുകയല്ലേ, എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നതാണ് ഞാൻ പുറത്തേക്ക് പറയുന്നത് “
അപർണ്ണ : “ മോനേ, ഇന്നലെ അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു പോയി. എന്നുംപറഞ്ഞ് നീയെന്നെ മോശമായ സ്ത്രീയായി കാണരുത്, അതെനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല “അവളുടെ മുഖം മങ്ങിയതു കണ്ട് രാഹുലിന് വിഷമമായി. അവൻ അവളോട് കുറച്ച് ചേർന്ന് ഇരുന്നു.
രാഹുൽ : “ അയ്യോ അമ്മേ ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും വിചാരിച്ചില്ല, എനിക്ക് അമ്മയോടുള്ള ഇഷ്ടം പറഞ്ഞതാണ്, അത് അമ്മയെ വേദനിപ്പിച്ചെങ്കിൽ എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ… “ രാഹുൽ പറഞ്ഞതു കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസ്സിനുള്ളിൽ സമാധാനം തോന്നി. മാത്രമല്ല തന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്നാണ് അവൻ പറഞ്ഞത്. തന്നെ തന്റെ മകന് ഇഷ്ടപ്പെടാൻ പാടില്ലേ, പക്ഷേ ഇത് നിഷിദ്ധമാണ്, പാപമാണ്. അതും ഈ ദൈവസന്നിദ്ധിയിൽ ഇതൊക്കെ ചിന്തിക്കുന്നതേ പാപം. അവൾ പെട്ടെന്ന് അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
അപർണ്ണ : “ മതി ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസരിച്ചത്, ഇത് അമ്പലമാണ്, വാ നമുക്ക് തൊഴാൻ പോകാം. “ അപ്പോഴേക്കും രാജീവനും അങ്ങോട്ടെത്തി. അയാൾ​ വല്ലാതെ കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അപർണ്ണ : “ ഏട്ടൻ നടന്നു ക്ഷീണിച്ചതല്ലേ, ഞങ്ങൾ തൊഴുതിട്ട് വരാം “ എന്ന് പറഞ്ഞ് രാഹുലിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അമ്പലത്തിനകത്തേക്ക് നടന്നു. രാജീവൻ അതു കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്നതു പോലെ അവർ ഇരുന്ന കല്ലിൽ ഇരുന്ന വിശ്രമിച്ചു. അപർണ്ണയ്ക്ക് തന്റെ ഭർത്താവിനെ കൂടെ കൊണ്ടുപോകുവാൻ തോന്നിയതേയില്ല. ചുണക്കുട്ടനായ മകനെ കൂടെ കൊണ്ടു നടക്കുന്നതിൽ അവൾ ഒരു സുഖവും കണ്ടെത്തി.
രാഹുൽ : “ അമ്മേ അച്ഛനെ കൂടി കൂട്ടായിരുന്നല്ലോ “ അവന്റെ ചോദ്യം കളിയാക്കൽ പോലെയാണ് അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
അപർണ്ണ : “ അങ്ങേര് അവെടെങ്ങാൻ ഇരുന്നോളം, ഇരുന്ന് കിതയ്ക്കുന്നു… “ അമ്മയുടെ വാക്കുകളിൽ അൽപം അമർഷമില്ലേ എന്ന് അവന് തോന്നിപ്പോയി. കൂടാതെ അവളുടെ ഒപ്പം ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങൾ അവന് വളരെ സന്തോഷം നൽകുന്നതായിരുന്നു. ഇന്നലെ അരുതാത്തത് സംഭവിച്ചെങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് തന്നോട് ദേഷ്യമില്ല എന്നത് അവനം സംബന്ധിച്ച് വളരെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു.