അപ്പുവിന്റെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ [Reloaded][Master] 609

എന്റെ മനസ് തകര്‍ന്ന നിലയിലായിരുന്നു. കാരണം ആന്റിയെ ഞാന്‍ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയതാണ്‌ തലേ രാത്രി മുതല്‍. ആന്റിയുടെ അഴകും ഭാവവും എല്ലാം എന്റെ ഞരമ്പുകളില്‍ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. പക്ഷെ സ്വന്തം തെറ്റ് ആന്റി തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അത് മാത്രം ഓര്‍ത്ത് ആന്റി ഉരുകുകയാണ്. ഇനി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല. സംഭവിക്കാനുള്ളത് സംഭവിച്ചു. അത് തുടച്ചുനീക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ?

ഞാന്‍ തകര്‍ന്ന മനസോടെ പുറത്തിറങ്ങി ഉമ്മറത്ത് വന്നു നിലത്ത് ഭിത്തിയില്‍ ചാരിയിരുന്നു. എനിക്ക് ഉറക്കെ ഒന്ന് കരയണം എന്ന് തോന്നി. ഒരാഴ്ച മൊത്തം ആന്റിയുടെ കൂടെ നിന്ന് സുഖിക്കാനും ആഘോഷിക്കാനും വളരെ കൊതിച്ചു വന്നതാണ് ഇങ്ങോട്ട്. പക്ഷെ ഒരൊറ്റ രാത്രികൊണ്ട് സകലതും തകിടം മറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

എന്റെ മനസ് തലേ രാത്രി നടന്ന ഓരോ സംഭവവും ഓര്‍ത്തെടുത്തു. എന്താണ് ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റ്. ആന്റിയല്ലേ എന്നോട് തോളില്‍ ഞെക്കാന്‍ പറഞ്ഞത്? ആന്റി തന്നെയല്ലേ കൈകളും പുറവും തിരുമ്മാന്‍ പറഞ്ഞത്? എന്നിട്ടിപ്പോള്‍ കുറ്റം മൊത്തം എനിക്കായി. എന്നെ മുന്‍പില്‍ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി മുഖം അവിടെ അമര്‍ത്തിയതും ആന്റി അല്ലെ? ആ വിഷമഘട്ടത്തിലും അത് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്റെ ലിംഗം മൂക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ആന്റിയുടെ വടിവൊത്ത ശരീരം മനസിലേക്ക് ഓടി എത്തിയപ്പോള്‍ കാമം എന്നില്‍ ഫണം വിടര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങി

നിക്കറിന്റെ ഉള്ളില്‍ എന്റെ കുട്ടന്‍ മൂത്തു. ഉള്ളിലേക്ക് ചെന്ന് ആന്റിയോട്‌ മാപ്പ് ചോദിച്ചാലോ എന്ന് ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. മാപ്പ് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ആ കൊഴുത്ത ദേഹത്ത് കൈ വയ്ക്കാം. ആന്റിയുമായി ഒരു അങ്കത്തിന് ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി തയാറായിരുന്നു. പക്ഷെ എന്റെ മോഹം ഇനി നടക്കാന്‍ പോകുന്നില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ആന്റി ആകെ ദേഷ്യത്തിലാണ്. എന്നെ കാണുന്നത് തന്നെ കലിയാണ്. വേണ്ട..ആന്റിയുടെ അരികിലേക്ക് പോകുന്നത് ഗുണത്തെക്കാള്‍ ഏറെ ദോഷമാകും ചെയ്യുക.

വിഷണ്ണനായി ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. വീട്ടിലേക്ക് പോകാന്‍ പറ്റില്ല. ചെന്നാല്‍ അച്ഛന്‍ കാരണം ചോദിക്കും. തിരികെ ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ വരാന്‍ പറയും. ആന്റിയെ തനിച്ചാക്കി ചെന്നു എന്നേ എല്ലാവരും കരുതൂ. കാരണം പക്ഷെ പറയാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. ആന്റി എന്നോട് ഇനി സംസാരിക്കുമോ എന്ന് തന്നെ സംശയമാണ്. തൊടാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ചീറിയ രീതി കണ്ടില്ലേ! പേടിച്ചുപോയി. ഇന്നലെ രാത്രി ഈ കൈകളില്‍ കിടന്നു സുഖിച്ച ആന്റിയുടെ ഭാവമാറ്റം വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല. ഇങ്ങനാണോ പെണ്ണുങ്ങള്‍? ഛെ..വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ഒന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ സംഭവിച്ചു പോയത് തുടച്ചു മാറ്റാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ? ഈ വലിയ വീട്ടില്‍ പരസ്പരം മിണ്ടാതെ ആന്റിയുടെ കൂടെ ഒരാഴ്ച എങ്ങനെ നില്‍ക്കും? ആലോചിച്ചിട്ട് എനിക്കൊരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല. ആരെയെങ്കിലും കണ്ട് മനസിന്റെ ആധി ഒന്ന് ഇറക്കി വയ്ക്കണം എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചുപോകും. ഇവിടെ നടന്ന കാര്യം ലോകത്ത് ഒരാളോടും പറയാന്‍ പറ്റില്ല. പക്ഷെ പറയാതെ മനസ്സിന്റെ ഭാരം മാറുകയുമില്ല. വേറെ ഏതെങ്കിലും രൂപത്തില്‍ വേണം കാര്യം അവതരിപ്പിക്കേണ്ടത്. പക്ഷെ ആരെ കാണും? അപ്പോള്‍ റഫീക്കിന്റെ മുഖം എന്റെ മനോമുകുരത്തിലെത്തി. അതേ, അവനെത്തന്നെ കാണാം.