അരളി പൂവ് 11 [ആദി007] 359

“മം.എന്താ സർ ”
പരിഭ്രമത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു

“അല്ല.. ഞാൻ പറയുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും തോന്നരുത്.”

“ഇല്ല. പറ സർ ടെൻഷൻ ആക്കാതെ ”

“നിർമല അത്ര ശെരിയല്ലല്ലോടോ ”

“മം ”
അർച്ചന ഒന്ന് മൂളി

“തനിക്ക് ഞാൻ പറഞ്ഞത് പിടി കിട്ടിയോ ”

“മം. മനസിലായി ”

“ഹം. താൻ അത്രക്ക് അങ്ങ് കൂട്ട് കൂടണ്ട.”

അർച്ചന മൗനം പാലിച്ചു അവൾ ദൂരേക്ക് നോക്കി

“സോറി ഞാൻ പറഞ്ഞന്നേ ഉള്ളു ”

“ഞാൻ പറഞ്ഞട്ടില്ലേ സർ. അവർ എനിക്ക് ചെയ്ത സഹായത്തെ കുറിച്ച്. അവർ എങ്ങനെയോ ആകട്ടെ പക്ഷെ എനിക്കൊരു കൂടാ പിറപ്പിന്റെ സ്നേഹം തരുന്നുണ്ട് ”

“മം ശെരി തന്റെ വിശ്വാസം തന്നെ രക്ഷിക്കട്ടെ. എനിക്കെന്തോ ഇതൊന്നും ശെരിയായി തോന്നുന്നില്ല ”
ദേവൻ സ്വയം മാന്യൻ ആകാനുള്ള അവസരം വിട്ടു കളഞ്ഞില്ല. ഇതിനു വേണ്ടി അർച്ചനയുമായി ബന്ധമുള്ള എല്ലാരേം കുറിച്ചും നന്നായി അന്വേഷിച്ചിരുന്നു.

“അവർ പാവമാ സർ. പിന്നെ ഓരോ ആളുകൾക്കും എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം കാണില്ലേ. ആരും പെർഫെക്ട് അല്ലല്ലോ.പിന്നെ ഭർത്താവും ഇല്ലല്ലോ ”
അർച്ചന നിർമലയെ ന്യായികരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

“എങ്കിൽ ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ ”

“മം ”

“അല്ല. അപ്പൊ നമ്മളും ഒറ്റക്കല്ലേ. ഇതുപോലൊന്നും ആയില്ലല്ലോ ”
ചിരി മറച്ചു വെച്ചു ദേവൻ പറഞ്ഞു

അർച്ചന കണ്ണുരുട്ടി ദേവനെ ഒന്ന് നോക്കി.

“എന്റമ്മോ. ഇതാരാ യക്ഷിയോ..? ”

“അതെ യക്ഷിയ എന്താ.. “