അരളി പൂവ് 11 [ആദി007] 365

സഹിക്കും.കുടുംബമായി ജീവിക്കുമ്പോഴുള്ള സന്തോഷം ഒരിക്കലും ഇവിടെ ദേവസിക്ക് കിട്ടിയില്ല. പ്രായവും ഒരുപാടായി. ഇനി വിശ്രമത്തിനുള്ള സമയമാണ്.

പലപ്പോഴും ഭാര്യ അയാളെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട് മക്കൾക്കും അച്ഛനെ കാണാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടാവില്ലേ. അവരാരും ഇങ്ങോട്ട് വരില്ല അത് തീർച്ച.അച്ഛന്റെ വിശ്വസ്തനായ സേവകൻ തന്റെ സന്തോഷത്തിലും സങ്കടത്തിലും ഒപ്പമുണ്ടായ മനുഷ്യൻ. ഹ്മ്മ് തന്നെ ഓർത്തു മാത്രമാണ് അയാൾ അച്ഛന്റെ കാല ശേഷവും ഇവിടെ തുടരുന്നത്. ഹ്മ്മ് പൊയ്ക്കോട്ടേ സ്വസ്ഥമായി ജീവിക്കട്ടെ. അല്ലേലും താൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർ എല്ലാം അകന്നു പോയിട്ടേ ഉള്ളു. അച്ഛൻ…… ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന കൂട്ടുകാർ…. ഇപ്പൊ ദേവസി ചേട്ടൻ…….. അച്ഛൻ സ്വർഗത്തിൽ ഹാപ്പി ആയിരിക്കും. കൂട്ടുകാർ.. അവന്മാരെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമുണ്ടോ…? .. ഇല്ല കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ പാഴയെപോലെ പറ്റില്ലല്ലോ. എങ്കിലും സമയം കിട്ടുമ്പോൾ ഓടി എത്തും തെണ്ടികൾ. എല്ലാവന്മാരും ഹാപ്പി ആണ്. ദൈവമേ അങ്ങനെ തന്നെ പോകട്ടെ. ദേവസി ചേട്ടനും ഹാപ്പി ആവും. ഇവരുടെയൊക്കെ സന്തോഷം ദൂരെ നിന്നു കാണുന്നതിലും വലുത് ഒന്നുമില്ല തനിക്ക്. ഇതൊക്കെ ആണ് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷം. ജീവിതം ഒറ്റക്ക് മതി ഒരു കൂട്ടും വേണ്ട. കല്യാണവും ഒരു കോപ്പും വേണ്ട. കേറി വരുന്നവൾ എന്റെ അമ്മ പുണ്ടച്ചിയെ പോലെ തന്നെ ആവും. ‘

ദേവൻ എന്തൊക്കയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറൻ അണിഞ്ഞു.

അലിയുടെ ഫ്ലാറ്റ്.

“ഈ നല്ല പണിയ കാണിച്ചേ. എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല”

“ടാ. സാഹചര്യം അതായിപ്പോയില്ലേ ചാൻസ് ഞാനങ്ങു മുതലെടുത്തു ”
ജബ്ബാറിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അലി തുടർന്നു
“അവൾ വളഞ്ഞിട്ടും അവസരം മുതലാക്കിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്താടാ പ്രയോചനം ”

ജബ്ബാറും അലിയും പരസപരം മുഖത്തോട് നോക്കി. ജബ്ബാർ അൽപ്പം ഷുഭിതൻ ആയിരുന്നു. തന്റെ ഇത്തയെ രഹസ്യമായി പണ്ണി തകർത്തിട്ട് അലി തന്നോട് ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയില്ല.

” കണ്ടോണ്ട് അറിഞ്ഞു. ഇല്ലേ നീ പറയുമോ ഹമുക്കേ ”
ജബ്ബാർ ദേഷ്യത്തിൽ ബാൽക്കണിയിലൂടെ താഴേക്ക് നോക്കി നിന്നു.

“എടാ ഞാൻ പറയാൻ ഇരിക്കുവാരുന്നു. സത്യം ”

“ഓ പിന്നെ ”

“ടാ നിന്റെ ഉദ്ദേശം നടന്നില്ല. പൂറിയെ പണ്ണി പൊളിച്ചത് കണ്ടില്ലേ. അത് പറ”

ജബ്ബാർ മൗനം പാലിച്ചു

അലി ജബ്ബാറിനെ പുറകിലൂടെ കെട്ടിപിടിച്ചു. തന്റെ ലഗാൻ ഒന്ന് അമർത്തി ആ ചന്തിയിൽ.ഹോസ്റ്റലിൽ ഒന്നിച്ചുള്ളപ്പോൾ ആ കുണ്ണയുടെ ഉശിര് ജബ്ബാർ ശെരിക്കും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.