അരമന മഠത്തിലെ ഇടനാഴി [JO] 464

അ… അതൊക്കെ നീയവിടെ ചെല്ലുമ്പോ മനസ്സിലാകും… ഇപ്പൊ നീ പോയിവെല്ലോം കഴിക്ക് കണ്ണാ…

ഒരുനിമിഷം പറഞ്ഞത് അബദ്ധമായപോലൊന്നു ഞെട്ടിയിട്ടാണ് അമ്മ മറുപടി പറഞ്ഞത്. അമ്മയുടെയാ ഒളിച്ചോട്ടം എനിക്കെന്തൊക്കെയോ സംശയമുരുവാക്കുന്നതായിരുന്നു. ഞാൻ അമ്മയെ സംശയത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഡൈനിങ് ടേബിളിലേക്ക് നടന്നു.

നടക്കുമ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിലാകെ അമ്മ പറഞ്ഞ ആ പേരായിരുന്നു… എവിടെയോ കേട്ടുമറന്നപോലെ ആ പേരെന്റെ മനസ്സിലിരുന്നു വിങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

അരമനമഠം !!!!

അമ്മയോടൊപ്പമിരുന്ന് ദോശ കഴിക്കുമ്പോഴും ഞാനമ്മയെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. ഈ സെറ്റുസാരിയിൽ എന്ത് സുന്ദരിയാണമ്മ. !!! അറിയാതെ വിടരുന്ന ചിരിയിൽ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ചുവക്കുന്ന മുഖകാന്തി. കൺ പീലികൾക്കൊക്കെ എന്തൊരു കറുപ്പാണ്. ആ പാൽപ്പല്ലുകൾക്കുപോലും എന്തൊരു ആകൃതിയാണ്. ഒരേനിരയിൽ ഒരേ തൂവെള്ളനിറത്തിൽ ചെറിയ പല്ലുകൾ. സ്ഥിരം ഇട്ടിരുന്ന ജിമിക്കിക്കമ്മൽ ഊരിവെച്ച് അമ്മയൊരു ഒറ്റക്കമ്മലാണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. ജിമിക്കിയുടെ സൗന്ദര്യം മുഴുവൻ ആലേഖനം ചെയ്തൊരു വലിയ മൊട്ടുകമ്മൽ. കഴുത്തിന് തൊട്ടുതാഴേ ആ വലതു മാറിടത്തിന്റെ തൊട്ടുമുകളിലായും കീഴചുണ്ടിന്റെ സൈഡ് ചേർന്നും കാണുന്ന ചെറിയ മറുകുകളാണ് അമ്മയുടെ ഏറ്റവും സൗന്ദര്യമുള്ള ഭാഗമെന്നെനിക്കു തോന്നി. ആ വെണ്ണതോൽക്കുമുടലിന് കണ്ണു കിട്ടാതെയെന്നോണം കടുകുമണിപോലെ കുഞ്ഞു കറുത്ത മറുകുകൾ. കീഴ്ചുണ്ടോട് ചേർന്നുള്ള മറുക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ മാത്രമേ കാണൂ. ചെറുതായി മലർന്ന ചുണ്ടിനടിയിലേക്ക് മറയുമത്. അമ്മയുടെ ചുണ്ടുകൾ ചപ്പിവലിക്കുമ്പോൾ ആ മറുകും വായിലേക്ക് കടന്നുവരുന്നത് ഞാൻ മനക്കണ്ണിൽ കണ്ടു. ഇടക്കൊരുവട്ടം അമ്മയാ മാറിടം ഡൈനിങ് ടേബിളിലമർത്തി ഏന്തിവലിഞ്ഞൊരു ഗ്ളാസ്സ്എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും ആ മുലകലാ ടേബിളിൽ അമർന്നു ഞെരിയുന്നത് കണ്ടിട്ടെന്റെ ശ്വാസഗതിയും രക്തസംക്രമണവും അറിയാതെ വർദ്ധിച്ചു. ഇനിയും നോക്കിയിരുന്നാൽ ഒരുപക്ഷേ അമ്മയെ ഞാനാ ഡൈനിങ്ടേബിളിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് പണ്ണിപ്പോകുമെന്നുപോലും ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു. ആ വേഷവും രാവിലെ കിട്ടിയ സർപ്രൈസ് സുഖവുമെല്ലാമായി മറ്റൊരു ലോകത്തായിരുന്നു ഞാനപ്പോൾ. ആ സമയത്ത് എനിക്കമ്മയോട് സ്നേഹത്തെക്കാളുപരി കാമം മാത്രമായിരുന്നു. വരുംവരായ്കകളെ കുറിച്ചോർക്കാൻ പോലും സമ്മതിക്കാത്ത, നിഷിദ്ധരതിയുടെ കാണാപ്പുറങ്ങളിലേക്ക് പാഞ്ഞുപോകാനുള്ള തുടിക്കുന്ന മനസ്സ് മാത്രം.

എന്തായാലും അത്രക്കൊന്നും പോയില്ല. എങ്ങനെയോ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാനെന്റെ തൃഷ്ണകളെ അടക്കി. ഞാൻ കഴിച്ചിട്ടെണീറ്റപ്പോഴും അമ്മ എണീറ്റിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ കുറച്ചുസമയം ഹാളിൽ വന്നിരിക്കേണ്ടി വന്നു. മുണ്ടുടുക്കാനുള്ള മടികൊണ്ട് അമ്മയോട് ഞാൻ പിന്നീടക്കാര്യം ചോദിച്ചുമില്ല. എന്തായാലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അമ്മ വന്നു. വന്നപാടെ മുറികൾ അടച്ചുപൂട്ടിയില്ലന്നും പറഞ്ഞ് ഒന്നൊച്ച വെക്കുകയും ചെയ്തു. അമ്മ പണ്ടേ ഇങ്ങനെയാണ്. എല്ലാ മുറികളും അടച്ചുപൂട്ടിയിട്ടാണ് പോവുക.