അരമന മഠത്തിലെ ഇടനാഴി [JO] 470

ലോകത്തിലൊരുമകനും ആഗ്രഹിക്കാത്തതുപോലെ അമ്മയോട് അത്രയേറെ കാമമായിരുന്നു എനിക്ക്. പണ്ടുമുതലെ അമ്മയോടായിരുന്നു എനിക്ക് കൂടുതലിഷ്ടം. പിന്നെയെപ്പഴോ അമ്മയൊരു മോഹമായെന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിക്കൂടി. കോളേജിൽ എത്തിയതോടെ അതൊരു ആക്രാന്തമായി മാറുകയായിരുന്നു. കൂട്ടുകാരൊക്കെ കാമുകിമാരോടും ഒരു നേരത്തെ നേരംപോക്കിനായി വാട്സ്ആപ്പിലും ഫേസ്ബുക്കിലും കയറികൂടുന്ന അമ്മായിമാരെയും വളച്ചു കളിയുമായി നടക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് അമ്മയെ എങ്ങനെയെങ്കിലും വളക്കണമെന്നായിരുന്നു. ഒരു ദിവസത്തെ സുഖത്തിനല്ല, ഈ ജീവിതം മുഴുവൻ ആ മുലകളിലും പൂറിലും കുണ്ടിയിലുമർപ്പിച്ചു ജീവിക്കണമെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു ജീവിക്കുകയാണ് ഞാൻ. അന്നുമുതൽ അമ്മയുടെ സീൻപിടുത്തം മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ തൊഴിൽ. ക്രിക്കറ്റുകളി കഴിഞ്ഞു വന്നലുടൻ അമ്മയുടെ സീൻ പിടുത്തവുമായി ഞാൻ അടുക്കളയിൽ ചുറ്റിത്തിരിയും. പക്ഷേ ഇന്നത്തെപ്പോലെ അമ്മയെ ഇതുവരെ ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. ആ മുലകളോ കുണ്ടിയോ പൂറോ നഗ്‌നമായി കണ്ടിട്ടില്ല. എന്റെ ഈ ദുഷിച്ചമനസ്സ് അമ്മയറിയാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിരുന്നു. വായിച്ച കമ്പിക്കഥകളിൽ പറയുന്നതുപോലെ അമ്മയെ കയറിപ്പിടിക്കാനോ ഡബിൾ മീനിങ് ഡയലോഗ് വിട്ട് അമ്മയെ വളക്കാനോ, എന്തിന് ആ കുളിസീനൊന്നോളിഞ്ഞു കാണാനോ പോലുമേനിക്കു പേടിയുമായിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്ത് പാളിപ്പോയാൽ അമ്മയിപ്പോഴെനിക്കു തരുന്ന സ്നേഹവും പരിഗണനയുമെല്ലാമെനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുമോയെന്ന ചിന്ത എന്നെ വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അമ്മയെന്നോട് പിണങ്ങിയിരിക്കുന്നതിനെക്കാളും ഇടക്കിടക്ക് കിട്ടുന്ന ചെറിയ ചെറിയ സീനുകളിലൂടെ വാണമടിച്ചു ജീവിക്കുകയാണ് നല്ലതെന്നായിരുന്നു എന്റെ വിശ്വാസം. അത്രക്ക് അത്രക്കിഷ്ടമായിരുന്നു എനിക്കമ്മയെ. പക്ഷേ ഓരോ ദിവസം ചെല്ലുന്തോറും എന്റെ പേടി കുറഞ്ഞുവരുന്നതും അമ്മയോടുള്ള സമീപനം മാറിവരുന്നതും ഞാൻ പോലുമറിയാതെ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

കണ്ണാ… എന്തെടുക്കുവാ നീയ്… ??? വന്നെന്തെങ്കിലും കഴിക്ക്…. നേരം പോകുന്നെ…

താഴെനിന്ന് അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ ചിന്തയാൽ നിന്നുയർന്നത്. ഞാൻ താഴേക്ക് നടന്നു. അമ്മയുടെ കണ്ണാന്നുള്ള വിളിയിലാണ് എന്നൊടുള്ള സ്നേഹം മുഴുവൻ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നാറുള്ളത്. ഋഷുവന്ന എന്റെ പേര് ഇന്നേവരെ എന്നെ വിളിക്കാത്തത് അമ്മ മാത്രമാണെന്നെനിക്കു തോന്നാറുണ്ട്. അമ്മനിർദ്ദേശിച്ച ഋഷിയെന്ന പേര് പരിഷ്‌കരിച്ച് കുറച്ചുകൂടി മോഡേണായ ഋഷുവെന്ന് അച്ഛൻ പേരിട്ടത് കൊണ്ടാവാം…