അർത്ഥം അഭിരാമം 4 [കബനീനാഥ്] 1195

അജയ് അവൾ പറഞ്ഞത് ആവർത്തിച്ച ശേഷം ,അവളുടെ കയ്യിലടിച്ച് സത്യം ചെയ്തു …

“നല്ല കുട്ടി… …. “

അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ്ടും കിടന്നു……

സത്യം ചെയ്തു പിൻവലിച്ച കൈ യാദൃശ്ചികമായി കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുന്ന അവളുടെ നിതംബത്തിനു മുകളിലേക്കാണ് വീണത് …

ഇടംകൈ എടുത്ത് അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ അവൻ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു ..

“അജൂ……. “

മൃദുവായി അവൾ വിളിച്ചു……

“എന്താമ്മാ……… ?”

“അവരു വന്ന് കൊന്നോട്ടെടാ… എന്നാലും നീ എന്നെ വിട്ടു പോകരുത്… “

അവളുടെ സ്വരം ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു…

“അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേമ്മാ… അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല… “

അവളെ പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ നിതംബങ്ങളിൽ മൃദുവായി തട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു …

“നിനക്ക് പേടിയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞതോ..? “

അവൾ ചോദിച്ചു..

“പേടിയുണ്ട് , എന്നുവെച്ച് തോറ്റുകൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ………? “

അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ ഒരു ചെറിയ ധൈര്യം അഭിരാമിക്ക് തോന്നി…

“അമ്മയ്ക്ക് നല്ല പേടിയുണ്ടല്ലേ…….?”

അവളുടെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ അവൻ പതിയെ തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു……

” ജീവനിൽ ആർക്കാടാ പേടിയില്ലാത്തത് .? പക്ഷേ നിന്നെയിങ്ങനെ ചേർന്നു കിടക്കുമ്പോൾ ഒരു ധൈര്യമൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്…… “

“അമ്മയും നുണ പറയാൻ പഠിച്ചു ,അല്ലേ… ?”

“അല്ലടാ, സത്യം… “

അവൾ പതിയെ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി.

“ഇത്ര കാലത്തിനിടയ്ക്ക് ഇത്ര ഡീപ്പായി നമ്മൾ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല, ചിലപ്പോൾ അതിന്റെയാകും അല്ലേ..?”

“ആയിരിക്കാം… …. “

അജയ് എങ്ങും തൊടാതെ പറഞ്ഞു.

“നിനക്കങ്ങനെ തോന്നിയിട്ടില്ലേ… ?”

അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കിടന്നു..