അർത്ഥം അഭിരാമം 8 [കബനീനാഥ്] 1297

” തിമിരം ബാധിച്ചവനല്ല ഞാൻ… അവളെ എവിടെ കണ്ടാലും എനിക്കറിയാം… ”

രാജീവ് ആ പറഞ്ഞത് സത്യമാണെന്ന് കാഞ്ചനയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു..

“ആണെങ്കിൽ തന്നെ അതിലിത്ര ദേഷ്യപ്പെടാനും തല്ലാനും എന്തിരിക്കുന്നു. ? നമ്മളു പഠിച്ച കാലമാണോ ഇപ്പോൾ……..?”

കാഞ്ചന വിഷയം ലഘൂകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

”  നീയുംകൂടി അറിഞ്ഞോണ്ടാണ് ഇതെന്ന് എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു…… ഇപ്പോൾ തീർച്ചയായി… ”

” നീ വെറുതെ………. ”

” വെറുതെയല്ല……. രാജീവിന്റെ പണം കൊണ്ട് കൊഴുത്തത് രാജീവിന്റെ സ്വന്തമാ…”.

അയാൾ കണ്ണട ഒന്നുകൂടി മുഖത്തുറപ്പിച്ചു.

കാഞ്ചന ഒരു നിമിഷം മിണ്ടിയില്ല…

” അവൾ കുഞ്ഞല്ലേടാ… ”

അയാളെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ അവൾ ഒരു ശ്രമം കൂടി നടത്തി.

” നിനക്കവൾ കുഞ്ഞായിരിക്കും…… രാജീവിനവൾ വികാരമാണ്…… അതു കഴിഞ്ഞേ എനിക്ക് മറ്റെന്തും ഉള്ളൂ..”

പ്രതീക്ഷിച്ചതാണെങ്കിലും കാഞ്ചന ഒന്നു നടുങ്ങി…

“അല്ലെങ്കിൽ എനിക്കൊന്ന് കിടന്നു തന്നിട്ട് നിന്റെ മോളോട് എവിടെയാണെന്ന് പൊയ്ക്കോളാൻ പറയെടീ.”

പല്ലുകൾക്കിടയിലൂടെ ഒരു വിടന്റെ ചിരിയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു..

“രാജീവ്……..”

കാഞ്ചനയുടെ ശബ്ദമുയർന്നു…

” വിനയചന്ദ്രനെ ഇട്ടിട്ടു, കണ്ടവന്റെ കൊച്ചിന്റെ കൈക്കു പിടിച്ച് ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണിയില്ലാതെ, അബദ്ധം പറ്റിയെന്നു പറഞ്ഞു വന്നു കയറുമ്പോൾ നീ എന്നോട് പറഞ്ഞ ഒരു വാക്കുണ്ട്……

രാജീവ് എന്റെ ദൈവമാണ്.. കൺകണ്ട ദൈവം… ”

കാഞ്ചന ഉത്തരം മുട്ടി നിന്നു…

” അന്ന് നിന്നെ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ പറയുന്നില്ല.. പക്ഷേ, അവിടുന്നിങ്ങോട്ട് ഓരോ കോപ്പുലേഷനും ലക്ഷങ്ങൾ വിലയിട്ടാലും  നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ഞാനൊഴുക്കി കളഞ്ഞ പണത്തിനോളം വരില്ല ഒന്നും… ഒന്നും… ”

അവസാന വാചകം അയാൾ ഊന്നിയാണ് പറഞ്ഞത്…

കാഞ്ചന അയാളെ തടയിടാനുള്ള വഴികൾ മനസ്സിൽ പരതിക്കൊണ്ടിരുന്നു…

“ആ കൺ കണ്ട ദൈവം ഒരു മോഹം പറയുവാ… ഒരേയൊരു മോഹം… ”

വലതു കൈയുടെ ചൂണ്ടുവിരലാൽ കണ്ണട രാജീവ് ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ചു.

” ലക്സ് ഇന്റർനാഷണലിന്റെ  സോപ്പിട്ട് ഒന്ന് കുളിച്ചാൽ തീരാവുന്ന പ്രശ്നമേ ഉള്ളു എന്ന് അവളോട് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് കാഞ്ചനാ…… ”

കാഞ്ചന അടിമുടി കത്തിപ്പുകഞ്ഞ് നിന്നു..