അറിഞ്ഞതും അറിയാനുള്ളതും 7 [ലോഹിതൻ] 213

അടുത്ത് തറയിൽ സരസൂന്റെ കാൽ വിരലുകൾ ഊമ്പിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന മകൻ…

എന്താ നടന്നത് എന്ന് പെട്ടന്ന് ഗോവിന്ദന് മനസിലായി… ആന്റണിയുടെ ശുക്ലവും സരസുവിന്റെ മദ ജലവും ചേർന്ന മിസ്രിതം മകൻ അയാളുടെ കുണ്ണയിൽ നിന്നും നക്കിയെടുക്കുന്നത് കൊതിയോടെ ഗോവിന്ദൻ പാതി തുറന്ന കണ്ണിലൂടെ നോക്കി കിടന്നു…

അമ്മയുടെ ചോദ്യം ആദ്യം മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല രവിക്കു..

മോന് വേണമെങ്കിൽ കിടക്ക്..ഒഴുകി നിലത്തു വീഴും..അച്ഛൻ ഒരു തുള്ളിപോലും വെയ്സ്റ്റ് ആക്കില്ല… മകന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി ഒരു പരീക്ഷണം നടത്തുന്നപോലെ സരസു പറഞ്ഞു…

അപ്പോഴാണ് രവിക്ക് കാര്യം മനസിലായത്.. അവൻ പെട്ടന്ന് തറയിൽ മലർന്നു കിടന്നു…

സരസുവിന് അത്ഭുതമൊന്നും തോന്നിയില്ല.. അവൻ കിടക്കും എന്ന് തന്നെയാണ് അവൾ കരുതിയത്…

സരസുവിന് പിന്നെയൊന്നും നോക്കാനില്ലായിരുന്നു…

അവൾ എഴുനേറ്റ് മകന്റെ തലയുടെ രണ്ടു വശത്തും കലൂന്നി ഇരുന്നു.. തന്റെ മുഖത്തേക്ക് അടുത്തടുത്തു വരുന്ന അമ്മപ്പൂറിലേക്ക് നോക്കി നാവു നോട്ടി നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് മകൻ കിടന്നു…

ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടുകൊണ്ട് രവി ചന്ദ്രൻ ഓർമ്മകളുടെ ഭൂതകാലത്തുനിന്ന് വർത്തമാന കാലത്തേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു…

അമ്മയുടെ ശിക്ഷണത്തിൽ എല്ലാം തികഞ്ഞ അടിമയായി ജീവിച്ച കാലം…

അച്ഛനും മകനും അമ്മയുടെയും കാമുകന്റെയും ഉത്തരവുകൾക്കായി കാത്തിരുന്ന കാലം..

ഇന്നത്തെ രവിചന്ദ്രനെ രൂപപ്പെടുത്തി യ കാലം…

ഈ കാര്യങ്ങൾ ഇതു പോലെ പറഞ്ഞാൽ ഷീല എന്റെ നിഴലിനെ പോലും അടുപ്പിക്കുമോ…

എന്നിൽ നിന്നും ഒരു കുട്ടിയുണ്ടായല്ലോ എന്നോർത്ത് അവൾ ചിലപ്പോൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ പോലും മടിക്കില്ല…

ഇങ്ങനെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു കിടന്ന് രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ രാവിചന്ദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ ഉറക്കത്തെ പുൽകി…

പിറ്റേ ദിവസം പതിവ് പോലെ രണ്ടാളും ജോലിക്ക് പോയി..

ഷീലയുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ അകൽച്ചയൊന്നും രവിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തില്ല… പക്ഷേ ഭർത്താവ് എന്ന നിലയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബഹുമാനവും പരിഗണനയും നിശേഷം ഇല്ലാണ്ടായി എന്ന് അയാൾക്ക് മനസിലായി…

രവിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തന്റെ ഭാര്യ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നതിൽ ഒട്ടും വിഷമം തോന്നിയില്ലന്ന് മാത്രമല്ല അതിൽ സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്തു…

ഒരു സ്ത്രീയുടെ കീഴിൽ ജീവിക്കുന്നതിൽ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുന്ന മനോനില അമ്മയുടെ ശിക്ഷണത്തിൽ നേടിയതാണ് അയാൾ…