അരൂപി [ചാണക്യൻ] 637

ഹൃദയം വേഗതയിൽ മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ ശരീരത്തിലെ ഊർജം മൊത്തം നഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

വാടി കൊഴിഞ്ഞ പൂവ് പോലെ അവൾ ബെഡിൽ കിടന്നു.

ആദ്യമായി അനുഭവിച്ച സുഖാനുഭൂതിയിൽ അവൾ തളർന്നു കിടന്നു.

അരുണിനെ അവൾ തല ചെരിച്ചു നോക്കി.

അവന്റെ മുഖത്ത് പറ്റി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ജലകണങ്ങൾ കണ്ട് ചമ്മലോടെ അവൾ മുഖം പൊത്തി.

അരുൺ അവളുടെ അടിവയറ്റിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി ബെഡ് ഷീറ്റിന്റെ അറ്റം കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കിയ ശേഷം  ശ്രീക്കുട്ടിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു.

അവളുടെ ചമ്മല് കണ്ട് അവന് ചിരി പൊട്ടി.

ആ മുഖത്തെ മറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ അവൻ പിടിച്ചു മാറ്റി.

“എന്തേ ശ്രീമോളെ? ”

“ഉം ഹും ”

ശ്രീക്കുട്ടി ഒന്നുമില്ലെന്ന അർത്ഥത്തിൽ മൂളി.

“ഇഷ്ടായോ ഇപ്പൊ ചെയ്തതൊക്കെ? ”

“ഹ്മ്മ് ”

വീണ്ടും ഒരു മൂളൽ മാത്രം.

അരുൺ അവളുടെ നെറുകയിലൂടെ പതിയെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“ഏട്ടാ സോറി”

“എന്തിന്? ”

അരുൺ പുരികം കൂർപ്പിച്ചു.

“ഞാനറിയാതെ മൂത്രമൊഴിച്ചില്ലേ?  അത് ഏട്ടന്റെ മുഖത്തൊക്കെ ആയില്ലേ? ”

“അതിന് നീ മൂത്രമൊഴിച്ചതാണെന്ന് ആരാ പറഞ്ഞേ? ”

“ഞാൻ കണ്ടല്ലോ”

“എടീ പൊട്ടിപ്പെണ്ണേ… അത് നിന്റെ മൂത്രമൊന്നുമല്ല.. തേനാണ്”

“തേനോ? ”

ശ്രീക്കുട്ടി മുഖം ചുളിച്ചു അവനെ നോക്കി.

“അതേന്നേ നല്ല അസൽ തേൻ.. അത് എന്താണെന്ന് ഞാൻ വിശദമായി പിന്നെ പറയാം കേട്ടോ”

“ഹ്മ്മ്”

“അപ്പൊ എന്റെ ഭാര്യ എനിക്കൊന്നും ചെയ്തു തരുന്നില്ലേ? ”

“എന്താ അരുണേട്ടാ ചെയ്യണ്ടേ? ”

“അപ്പൊ നിനക്കൊന്നും അറിഞ്ഞൂടെ? ”

അവന്റെ മുഖത്തെ ഞെട്ടൽ ശ്രീക്കുട്ടി മനസിലാക്കി.

“ഇല്ല അരുണേട്ടാ… അമ്മ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വെറുതെ കിടന്നാൽ മതി അരുണേട്ടൻ എല്ലാം ചെയ്തോളു മെന്നാ”