അർപ്പണം [കപടധാരി] 193

ബാങ്കിലുള്ള പൈസ തികയും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല മറ്റു വഴി ഒന്നും ഇല്ലാത്തിനതിനാൽ ബ്യൂട്ടിപാർലർ വിൽക്കാം എന്ന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു, അവിടുത്തെ വരുമാനം ഈ വലിയൊരു ആശ്വാസം ആയിരുന്നു എനിക്ക് ചേച്ചിയുടെ സാലറി ഒക്കെ അത് വെച്ചായിരുന്നു മാനേജ് ചെയ്തിരുന്നത് ബട്ട്‌ വേറെ വഴികൾ ഇല്ലായിരുന്നു. എത്രയും വേഗം അതിന്റെ വില്പന നടത്തി 30 ലക്ഷം രൂപ കിട്ടി. അതുമായി ചേച്ചിയോടെപ്പം ഞാൻ വട്ടവടക്ക്  തിരിച്ചു.

അച്ഛനുമായി ആംബുലൻസ് ആയിരുന്നു പോയത്. രാവിലെ പുറപ്പെട്ടു വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ വട്ടവട എത്തി അവിടുന്നും കുറച്ചു ഉള്ളിലേക്ക് പോവാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങള്ക്ക് വഴി കാട്ടാനായി ഒരു സഹായി വന്നിരുന്നു പുള്ളി മുൻപിൽ ബൈക്ക് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു അങ്ങനെ ഒരു ചെറിയാൻ കുന്നിൻ മുകിളിൽ ഉള്ള മഠത്തിൽ ഞങ്ങളെത്തി അവിടം ആകെ മഞ്ഞ് കോണ്ട് മൂടിയിരുന്നു.. സഹായികൾ വന്നു അച്ഛനെ വണ്ടിയിൽ നിന്ന് ഇറക്കി വൈദ്യരുടെ അടുത്ത് കൊണ്ട് ചെന്നു. വൈദ്യർ പരിശോധന കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങളെ ഉള്ളിലേക്ക് വിളിച്ചു.

ഒന്നും പേടിക്കാൻ ഇല്ല ചികിൽസിച്ചു ഭേതമാക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു. എന്നാ പിന്നീട് പറഞ്ഞു കാര്യം എന്നെയും ചേച്ചിയെയും ഒരേപോലെ ഞെട്ടിച്ചു. ചികിത്സക്ക് ഒരു ഭാര്യയുടെ മനസ്സും ശരീരവും ഒരുപോലെ അർപ്പിക്കണം.. (വൈദ്യർ വിചാരിച്ചത് ഞാൻ അച്ഛന്റെ ഭാര്യ ആണെന്നാണ് ). അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഉടനെ തന്നെ ചികിത്സ ആരംഭിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാനും ചേച്ചിയും തലയാട്ടി എല്ലാം കേട്ടിട്ട് ഞങ്ങൾക്കായി ഒരുക്കിയ റൂമിലേക്ക് പോയി. അകത്തു കയറിയതും എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. ചേച്ചി എന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു നീ വിഷമിക്കണ്ട നമുക്ക് ആരെയെങ്കിലും അറേഞ്ച് ചെയ്താലോ എന്ന്.

എനിക്ക് മറുപടി ഒന്നും പറയൻ ഇല്ലായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും ആരാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ചികിത്സക്ക് തയ്യാറാവുക. അച്ഛനെ രക്ഷിക്കാൻ വേറെ ഒരു മാർഗവും ഇല്ല എന്നോർത്ത് ഞാൻ കിടന്നു. ആഹാരം പോലും കഴിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അവസാന പ്രതീക്ഷയും കൈവിട്ട പോലെ തോന്നിയ എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച കൂട്ടി ഞാൻ ഉറങ്ങി പോയി…

പിറ്റേ ദിവസം ഞാൻ എണീറ്റു ചേച്ചിയെ വിളിച്ചു ഉണർത്തി.. ചേച്ചി എണീറ്റു എന്ത് പറ്റി എന്ന് ചോദിച്ചു… ഞാൻ പറഞ്ഞു ചേച്ചി ഞാൻ പറയുന്നത് ആരോടും പറയരുത്., ഞാൻ തന്നെ ആണ് അച്ഛന്റെ ഭാര്യ അച്ഛനെ രക്ഷിക്കാൻ വേറെ ഒരു മാർഗവും ഞാൻ കാണുന്നില്ല ചേച്ചി.. ചേച്ചിക്ക് എതിർത്തു പറയണം