ഞാൻ നാണം ഭാവിച്ച് തലകുനിച്ചു. ഞാൻ നിഷ്കളങ്കനെപ്പോലെ നിന്നു
മറ്റൊരു പെൺകുട്ടി പറഞ്ഞു. “അനിന്ദിത ഇന്ന് വജ്രോളി മുദ്രയുടെ രണ്ടാം ഭാഗം പഠിപ്പിക്കും. അതിന് കൗപീനം അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.”
“പക്ഷേ… എനിക്കിപ്പോഴും അത് തനിയെ ധരിക്കാൻ അറിയില്ല,” ഞാൻ വിഷമം നടിച്ചു.
അതുകേട്ട് ആറ് പേരും പരസ്പരം നോക്കി. അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുതരം ആവേശം കത്തിജ്വലിച്ചു.
“ഞാൻ സഹായിക്കാം ആര്യൻ!” കൂട്ടത്തിൽ ഗൗരവമുള്ള മുഖത്തോടെ ഇരുന്ന, ഏകദേശം 22 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി വേഗം എഴുന്നേറ്റു. അവളുടെ പേര് ദീപിക എന്നാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അവൾ എന്നെ വളരെ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കുന്ന ഒരാളായിരുന്നു.
“അയ്യോ… വേണ്ട… ഞാൻ…” ഞാൻ മടിച്ചു നിൽക്കുന്നതായി അഭിനയിച്ചു.
“ഒരു നാണവും വേണ്ട ആര്യൻ. ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ നിൻ്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും കണ്ടതല്ലേ? അതിലെന്താണ് ഇത്ര നാണിക്കാൻ? വാ, നമുക്ക് ലോക്കർ റൂമിലേക്ക് പോകാം,” ദീപിക എൻ്റെ കയ്യിൽ ബലമായി പിടിച്ചു. അവളുടെ കയ്യിൽ നല്ല ബലം ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ അവളുടെ കൂടെ ലോക്കർ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അവൾ വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.
ലോക്കർ റൂമിൻ്റെ വാതിൽ അടച്ചതും ദീപികയുടെ ഗൗരവം മാറി, അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരുതരം ദുഷിച്ച ചിരി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
“വേഗം ഇതെല്ലാം ഊരിമാറ്റ് ആര്യൻ. എനിക്ക് അനിന്ദിത വരുന്നതിന് മുൻപ് നിന്നെ സജ്ജനാക്കണം,” അവൾ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ മെല്ലെ എൻ്റെ ടി-ഷർട്ടും ഷോർട്ട്സും ഊരി മാറ്റി. ഞാൻ ഇപ്പോൾ ആ സ്പോർട്സ് അടിവസ്ത്രം മാത്രമാണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. എൻ്റെ അടിവസ്ത്രത്തിലൂടെ എൻ്റെ ലിംഗത്തിൻ്റെ രൂപം നന്നായി കാണാമായിരുന്നു.
ഒരു അപരിചിത പ്രദേശത്തിൻ്റെ ചൂരാണ് കഥയ്ക്ക്..കേരളത്തിൽ അല്ലാത്ത പോലെ. പരിഭാഷ പോലെ ഒരു തപ്പിത്തടയൽ ഭാഷയിൽ. കുറേക്കൂടെ വൈബും ഇഴുക്കവും വേണ്ടേ വേണ്ടപോലെ വികാരമുണരാൻ..