ഓട്ടോ പത്തുമിനിറ്റ് ഓടി.
രഘു ഓട്ടോ ഒരിടവഴിയിലേക്ക് കയറ്റി.
ഒരു മാവിന്തോട്ടത്തിലെത്തി. നിലാവുണ്ടായിരുന്നു.
“ഇങ്ങോട്ട് ആരെങ്കിലും വരുമോ മോനേ?”
രഘു നിഴലില് ഓട്ടോ നിര്ത്തിയപ്പോള് അവള് ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല ചേച്ചി. ഇതിന്റെ മൊതലാളീടെ വീട് എനിക്കറിയാം. ആരും വരത്തില്ല ഇങ്ങോട്ട്.”
“എന്നാ വേഗം വാ എന്റെ പൊന്നുകുട്ടാ. ചേച്ചീടെ മൊല ശരിക്കൊന്ന് പിടിച്ച് തന്നെ.”
അവന് പിമ്പിലെക്ക് ചെന്നു.
രഘു ലൈറ്റിട്ടപ്പോള് കവകള് വിടര്ത്തിയകത്തി വെച്ച് മാറില് നിന്ന് സാരിമാറ്റി ബ്ലൌസഴിക്കാന് തുടങ്ങുന്ന അശ്വതിയെയാണ്.
“പൂറു വല്ലാതെ പിളര്ന്ന് തൊറന്നിരിക്കുവാണല്ലോടീ,”
രഘു പറഞ്ഞു.
അപ്പോള് പൂറില് നിന്ന് ശക്തിയായ മദജല പ്രവാഹം സംഭവിച്ചു.
“നീയറിഞ്ഞോ?”
“എന്താടീ?”
“നീ അത് പറഞ്ഞപ്പോള് പൂറു വല്ലാതെ ചുരത്തി.”
“എന്ത് പറഞ്ഞപ്പഴാടീ പൂറി?”
“ങ്ങ്ഹഹാഅഹ്ഹ…മോനേ അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്ക്. കേക്കുമ്പം ചേച്ചിക്ക് വല്ലാതെ കടിക്കും.”
അപ്പോഴേക്കും അശ്വതി ബ്ലൌസും ബ്രായും അഴിച്ച് മുലകള് രണ്ടും വെളിയിലിട്ടിരുന്നു.
രഘു രണ്ടുകൈകള് കൊണ്ടും അവളുടെ മുലകളെ ഒരുമിച്ചു പിടിച്ചു. താഴെ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് കശക്കി.
“ആആഹ്ഹ്ഹ…” അവളെ വെട്ടി വിറച്ചു.
The Author
ഈ കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന തീയതി ഏഴ് ആണല്ലോ. ഇന്ന് പതിനച്ചു ആയി. പതിനൊന്നാം അധ്യായത്തിന് കുറെ ഗ്യാപ് വന്നത്പോലെ.
നല്ല കഥ. വായിക്കുമ്പം സംഭവങ്ങള് മുമ്പില് തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. അശ്വതിയും രഘുവും രാധികയും ഒക്കെ ജീവനുള്ള കഥാപാത്രങ്ങള് പോലെ തോന്നിക്കുന്നു. എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ട്ടം രഘൂനെയാണ്. ഓരോ ചാപ്റ്റര് വായിക്കുന്തോറും അവനോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടിക്കൂടി വന്നു. സ്മിത ചിലപ്പോള് അറിയപ്പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരിയായിരിക്കും.