അവന് പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓര്ത്തു.
മുമ്പില് പോയി സീറ്റിനടിയില് നിന്ന് ഒരു കടലാസ് കവര് എടുത്തു. അതില്നിന്നും ഒരു ബോട്ടില് എടുത്തു.
“എന്താ അത്?”
“റബ് പ്ലെഷര്. മെയ്ഡ് ഇന് യു എസ്,”
രഘു പറഞ്ഞു.
എനിട്ട് അവന് അതിലെ ലോഷന് തുറിച്ചുയര്ന്ന അശ്വതിയുടെ മുലകളുടെ മുകളിലേക്ക് ഇറ്റിച്ചു.
അവന് അത് മുലകള് മുഴുവന് തേച്ചുപിടിപ്പിച്ചു.
“മുല പിടിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഇത് തേച്ചാല് എത്ര ശക്തിയായി വേണേലും മൊല കശക്കാം. ഒട്ടും പെയിന് വരില്ല.”
“ആണോ?”
അവന് അവളുടെ മുലകള് രണ്ടും കശക്കിയുടക്കവേ അവള് ചോദിച്ചു.
“അതെ ചേച്ചി.”
“മോനേ എനിക്ക് രവിയേട്ടന് എത്ര മുറുക്കെപ്പിടിച്ചാലും മൊലയ്ക്ക് വേദന വരില്ല.”
രഘുവിന്റെ കൈകള് അവളുടെ മുലകളില് അമര്ന്നുയര്ന്നു.
അവളുടെ സീല്ക്കാരവും മര്മ്മരങ്ങളും ഉച്ചത്തിലായി.
“ഇത് പോലെ ഒരു സുഖം എനിക്ക് കിടിയിട്ടില്ല മോനേ…ഹഹഹഹ്.”
അവന്റെ കൈകള് അതിദ്രുതം ചലിച്ചു.
മുലകണ്ണുകള് കൂട്ടിഞെക്കി ഞെരടിയപ്പോള് അശ്വതിയില് നിന്ന് സുഖമുള്ള ഞരക്കത്തിന്റെ, സീല്ക്കാരങ്ങളുടെ ശബ്ദം വല്ലാതെയുയര്ന്നു.
ഈ കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന തീയതി ഏഴ് ആണല്ലോ. ഇന്ന് പതിനച്ചു ആയി. പതിനൊന്നാം അധ്യായത്തിന് കുറെ ഗ്യാപ് വന്നത്പോലെ.
നല്ല കഥ. വായിക്കുമ്പം സംഭവങ്ങള് മുമ്പില് തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. അശ്വതിയും രഘുവും രാധികയും ഒക്കെ ജീവനുള്ള കഥാപാത്രങ്ങള് പോലെ തോന്നിക്കുന്നു. എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ട്ടം രഘൂനെയാണ്. ഓരോ ചാപ്റ്റര് വായിക്കുന്തോറും അവനോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടിക്കൂടി വന്നു. സ്മിത ചിലപ്പോള് അറിയപ്പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരിയായിരിക്കും.