മേശക്കടിയില്‍ കൈയുടെ ചലനം കൂടുന്നത് രഘു കണ്ടു.
“മോന് ആരെവേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം. ആരെയും കളിക്കാം ആര്‍ക്കും മോന്‍റെ…”
അവള്‍ ചുറ്റും നോക്കി. സംസാരത്തിലും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നവരെക്കണ്ട് അവനോടു പറഞ്ഞു.
“…മോന്‍റെ കുണ്ണ ആര്‍ക്ക് വേണമെങ്കിലും കൊടുത്തോ. ഏതു പൂറ്റില്‍ വേണേലും കളിച്ചോ. ചേച്ചിയ്ക്ക് പ്രശ്നമില്ല. പക്ഷെ പ്രണയം എന്നോട് മാത്രം. മാത്രം.”
“അത് തന്നെ ഞാന്‍ ചേച്ചിയോട് തിരിച്ചുപറഞ്ഞാല്‍ എങ്ങനെയിരിക്കും? അതായിരിക്കും ചേച്ചി എന്നോട് ചോദിച്ചതിനുള്ള ഉത്തരം. ചേച്ചി പൂറ് ആര്‍ക്ക് വേണേലും കൊടുത്തോ. പക്ഷെ പ്രണയം എന്നോട് മാത്രം.”
അവര്‍ ഇരുവരും ചിരിച്ചു.
“പ്രണയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ഒരു തിയറി ആണിത്,” രഘു അശ്വതിയോട് പറഞ്ഞു.
അശ്വതിയും അതുതന്നെ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.
എവിടെയുണ്ട് ഇതുപോലെയൊരു സ്ത്രീപുരുഷബന്ധം?
“ചേച്ചി, കൊറേ നേരെമായി ചേച്ചീടെ കൈ മേശക്കടീല്‍ അനങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാ. എന്നാ ചെയ്യുവാ അടീല്‍?”
“സ്വയം കണ്ടുപിടിച്ചോളൂ.”
അവന്‍ ചുറ്റും നോക്കി.
ഇല്ല ആരും കാണുന്നില്ല.
അവര്‍ ഇരിക്കാന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തയിടത്തിന്‍റെ പ്രത്യേകതയാണത്. മേശയുടെ അടുത്ത് ഒരു അരഭിത്തിയുണ്ട്.
മറുവശത്ത് മുഴുവന്‍ മറയാണ്.
ആരും ഒന്നും കാണില്ല.
രഘു മേശക്കടിയില്‍ കുനിഞ്ഞു നോക്കി.
The Author
ഈ കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന തീയതി ഏഴ് ആണല്ലോ. ഇന്ന്‍ പതിനച്ചു ആയി. പതിനൊന്നാം അധ്യായത്തിന് കുറെ ഗ്യാപ് വന്നത്പോലെ.
നല്ല കഥ. വായിക്കുമ്പം സംഭവങ്ങള്‍ മുമ്പില്‍ തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. അശ്വതിയും രഘുവും രാധികയും ഒക്കെ ജീവനുള്ള കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പോലെ തോന്നിക്കുന്നു. എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ട്ടം രഘൂനെയാണ്. ഓരോ ചാപ്റ്റര്‍ വായിക്കുന്തോറും അവനോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടിക്കൂടി വന്നു. സ്മിത ചിലപ്പോള്‍ അറിയപ്പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരിയായിരിക്കും.