“ഇഡ്ഡലിയായാലോടീ?”
“അയ്യോ ഇഡ്ഡലിയില്ല ചേച്ചി,”
മാനേജര്‍ നിസ്സഹായനായി പറഞ്ഞു.
“നല്ല നെയ്യപ്പം ആയാലോടീ?”
രഘു വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“നെയ്യപ്പം ഇരിപ്പൊണ്ടാരുന്നു, ചേട്ടാ,”
അശ്വതി വീണ്ടും രഘുവിനോട് പറഞ്ഞു.
“എന്നാലും സാരമില്ല ചേട്ടാ. അമ്മ വരുന്നതല്ലേ. അമ്മയ്ക്ക് നെയ്യപ്പം ഇഷ്ട്ടവാരിക്കും. നാലഞ്ചെണ്ണം വാങ്ങിക്കോ.”
തിരികെ ഓട്ടോയില്‍ വന്നയുടനെ അശ്വതി ചെയ്തത് രഘുവിനെ വലിച്ചടുപ്പിച്ച് അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ കടിച്ച് ചുംബിക്കുകയായിരുന്നു.
“ചേച്ചീ ആള്‍ക്കാര്!” തന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ അവളുടെ ചൂട് വായ്ക്കുള്ളില്‍ മര്‍ദനമേല്ക്കവേ ചുറ്റും നോക്കി അവന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഏതു മൈര് നോക്കിയാലും കൊഴപ്പവില്ല,” അവസാനം അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ സ്വതന്ത്രമാക്കിക്കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ പറഞ്ഞു. “എത്ര നേരവാന്ന് വെച്ചാ ഇങ്ങനെ സഹിക്കുന്നെ?”
അവളുടെ വാക്കിലെ ചൂട് അവനെ പൊതിഞ്ഞു.
“ഈ ഉമ്മ ഞാന്‍ മോനേ ചേട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചേന്‍റെ, മോന്‍ എന്നെ എടീ എന്ന് വിളിച്ചേന്‍റെ ത്രില്‍ എന്തേരെയൊണ്ട് എന്ന് കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാ.”
“അന്നേരം എന്‍റെ കുണ്ണ വല്ലാതെ വലിഞ്ഞ് മുറുകി ചേച്ചി.”
“ആ മാനേജര്‍ മൈരന് എന്നാ അറിയും. അയാടെ കടേല്‍ ഏത്തപ്പഴം ഇല്ലായിരിക്കും. ആ പൂറന്‍ അറിയുന്നുണ്ടോ ലോകത്തെ ഏറ്റവും നല്ല ഏത്തപ്പഴം എന്‍റെ മോന്‍റെ കാലിന്‍റെ എടേല്‍ ഒണ്ടെന്ന്‍!”
ഈ കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്ന തീയതി ഏഴ് ആണല്ലോ. ഇന്ന്‍ പതിനച്ചു ആയി. പതിനൊന്നാം അധ്യായത്തിന് കുറെ ഗ്യാപ് വന്നത്പോലെ.
നല്ല കഥ. വായിക്കുമ്പം സംഭവങ്ങള്‍ മുമ്പില്‍ തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. അശ്വതിയും രഘുവും രാധികയും ഒക്കെ ജീവനുള്ള കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പോലെ തോന്നിക്കുന്നു. എനിക്കേറ്റവും ഇഷ്ട്ടം രഘൂനെയാണ്. ഓരോ ചാപ്റ്റര്‍ വായിക്കുന്തോറും അവനോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൂടിക്കൂടി വന്നു. സ്മിത ചിലപ്പോള്‍ അറിയപ്പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരിയായിരിക്കും.