അശ്വതിയുടെ കഥ 3 1096

“ങ്ങ്ഹേ? റോസിലി ചേച്ചി? റോസിലി ചേച്ചി നിന്‍റെ അമ്മയാണോ? അപ്പോള്‍ നിന്‍റെ അനിയന്‍ സാംസണ്‍ ആണോ എന്‍റെ മോന്‍ സന്ദീപിന്‍റെ കൂട്ടുകാരന്‍?”
“എന്‍റെ പൊന്ന് ചേച്ചീ..തമാശ പറയല്ലേ. ചേച്ചിക്കെന്നെ ഇതുവരേം മനസ്സിലായില്ലേ? ഞാന്‍ തന്നെയാ സാംസണ്‍.”
“അപ്പം നെനക്ക് രഘൂന്നും പേരോണ്ടോ? എടാ നിങ്ങള് ക്രിസ്ത്യാനികളല്ലേ? രഘൂന്നൊള്ള ഹിന്ദുക്കടെ പേര്..അതെന്നാ അങ്ങനെ?”
“എന്‍റെ ചേച്ചീ. സാംസണ്‍ ഞാനാ. രഘുവും ഞാനാ. ഘര്‍ വാപസി നടത്തി പുതുക്രിസ്ത്യാനികളെ തരിച്ച് ഹിന്ദുക്കളാക്കാന്‍ ഒരു പരിപാടി നടന്നില്ലേ? ഞാന്‍ അങ്ങനെ രഘുവായി.”
നല്ല സമര്‍ത്ഥനായ വിദ്യാര്‍ഥിയായിരുന്നു രഘു. സന്ദീപും രഘുവും ഇപ്പോഴും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് പഠിക്കുമായിരുന്നു. അന്നത്തെ സാംസണ്‍ അല്ല ഇപ്പോഴത്തെ രഘു. അന്ന് അവന്‍ നല്ല വിനയമുള്ള ഓമനത്തമുള്ള നല്ല കുട്ടിയായിരുന്നു. ഇന്ന് കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മയാണ് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും അവരോട് അശ്ലീലവും വൃത്തികേടും ഒരു ലജ്ജയുമില്ലാതെ സംസാരിക്കുന്ന രീതിയിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു.
“ഞങ്ങള് ആമ്പിള്ളേരൊക്കെ അന്ന് വീട്ടില്‍ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്തിനാന്ന് അറിയാവോ? ഈ സുന്ദരീനെ കാണാന്‍.’
അറിയാതെ അശ്വതി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അന്ന് തുടങ്ങി പലരുടെയും മനസ്സില്‍ ചേച്ചിയുണ്ട്. മാത്രവല്ല ആ കാര്യമൊക്കെ സന്ദീപിനും അറിയാം.’
“എന്നത്? നിങ്ങള് കുട്ടികള് വീട്ടില്‍ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നത് എന്നെക്കാണാനാണ് എന്നോ?”
“എക്സാറ്റ്ലി.”
“അയ്യേ, ഒന്ന് പോടാ.’
“അതെന്നേ. അവന്‍റെ അമ്മേനെ ഓര്‍ത്തതാണ് അന്നും ഞങ്ങളൊക്കെ വാണമടിക്കുന്നതെന്ന്‍ ഞങ്ങളൊക്കെ അവനോടു പറയുവാരുന്നു.”